Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄

της εποχής4, όπως έχει διαμορφωθεί στα Επτάνησα με την επίδραση της βενετικής διαλέκτου. Οι ιδιωματισμοί δηλαδή που παρουσιάζονται ανταποκρίνονται στην διπλή χρήση γραμμάτων, στη χρησιμοποίηση διαφορετικών καταλήξεων, στην προσθήκη ορισμένων γραμμάτων κ.τ.λ. Όλα αυτά όμως σε πολύ μικρότερο βαθμό απ’ ότι στα κείμενα των δύο πρώτων τόμων του «Αρχείου» και τούτο γιατί εδώ έχουμε αποκλειστικά κείμενο του Καποδίστρια.

Η καθαρεύουσα της μετάφρασης εντάσσεται στις αρχικές εξαγγελίες της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών5, η οποία στη χρήση της γλώσσας αυτής θεωρεί ότι πλησιάζει περισσότερο το γλωσσικό όργανο της εποχής και το καποδιστριακό ύφος. Πάντως στον τόμο αυτό —σε αντίθεση με τους δύο πρώτους τόμους— το κείμενο της μετάφρασης είναι απαλλαγμένο από κάθε σύμβολο, που θα δήλωνε ότι λέξη ή λέξεις, που δεν αντιστοιχούν ακριβώς στο ιταλικό πρωτότυπο, χρησιμοποιήθηκαν για την περιφραστική απόδοση κάποιου νοήματος· τούτο γιατί πιστεύω ότι είναι ευνόητο ότι κατά τη μετάφραση ενός κειμένου από μια γλώσσα σε άλλη είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί η ίδια πυκνότητα λέξεων.

ΠΑΝ. Δ. ΜΙΧΑΗΛΑΡΗΣ

4. Βλ. τις παρατηρήσεις του Αρ. Στεργέλη στο προλογικό του σημείωμα του Α΄ τόμου του «Αρχείου Καποδίστρια», σελ. 90—92.

5. Βλ. στον Α΄ τόμο του «Αρχείου Καποδίστρια», τον πρόλογο του Κ. Δαφνή, σελ. ια΄.