Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΩΑΝΝΟΥ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

ΤΟΜΟΣ Γ΄

ΚΕΡΚΥΡΑ 1980

ΜΕΡΟΣ A΄

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΙΩ. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

(1809-1820)



1

S(ignor) Padre

Parto. In luogo mio questo viglietto implora da lei, e dalla sig(nor)a madre la loro benedizione. La prego di fare le mie parti colla zia Bellanda. Le scriverò ovunque avrò la possibilità prima del mio arrivo a Otranto. Di là la posta è regolare. È inutile che io le dica di fare le mie scuse egualm(ent)e con quanti dovevo visitare, e n(on) ho visitato. Le ho detto la ragione. E la prego di farla sentire particol(arment)e ai zij Gonemi, agli altri parenti ed amici, al s(ignor) Stellio ec. ec.

Baccio le mani a lei, ed alla Sig(no)ra madre. Le prego di conservare la di loro preziosa salute, e di credermi sempre.

L’obbediente ed affettuoso figlio Giovanni.

Al Villorio ho lasciato in iscritto i riccordi relativi, agli effetti che si trovano nelle stanze che abbitavo.

Σεβαστέ Πατέρα,

Αναχωρώ. Aντ’ εμού αυτή η μικρά επιστολή επικαλείται από σας και την σεβαστήν μητέρα την ευλογίαν σας. Παρακαλώ υμάς όπως υποβάλητε τα σέβη μου προς την θείαν Μπελλάντα. Θα σας γράψω οπουδήποτε θα έχω την δυνατότητα προ της αφίξεώς μου εις Οτράντον. Εκείθεν το ταχυδρομείον είναι κανονικόν. Είναι ανώφελον να σας ειπώ να ζητήσητε ωσαύτως συγγνώμην εκ μέρους μου από όσους ώφειλον να επισκεφθώ και δεν επεσκέφθην. Σας ανέφερον την αιτίαν. Και παρακαλώ υμάς όπως καταστήσητε αυτήν γνωστήν ιδιαιτέρως εις τους θείους Γονέμη και εις τους άλλους συγγενείς και φίλους και εις τον κύριον Στέλιον κλπ., κλπ.

Ασπάζομαι τας χείρας υμών και τας χείρας της σεβαστής μητρός. Παρακαλώ υμάς όπως διαφυλάξητε την πολύτιμον υμών υγείαν και όπως έχητε πάντοτε εμπιστοσύνην εις εμέ.

Ο ευπειθής και φιλόστοργος υιός Ιωάννης

Εις τον Βίκτωρα κατέλιπον εγγράφους τας υποδείξεις τας σχετικάς προς τα πράγματα, άτινα ευρίσκονται εις τα δωμάτια, όπου διέμενον.

2

No. 20

Vienna, 23 Xmbre 1808/4 Gennajo 1809

Sig(nor) Padre

Le ho scritto da Gratz senza numero, n(on) avendo potuto avere in quel momento a mano il registro. Oggi le scrivo da Vienna dove mi trovo da sei giorni. Il viaggio come le scrissi mi ha moltissimo conferito. E qui poi mi trovo assai bene per ogni titolo. Bartoldj quel forestiere Prussiano che anni fa abitava da Benackj e che veniva ogni serra nel mio palco con Milord Abertin trovasi qui. Esso ha estese connoscenze, e con mezzo suo spontaneo in poche ore mi sono trovato nelle migliori società di Vienna... Le gentilezze, i pranzi, le serrate di trattenimento dilettevole si succedono con tanta rapidità che arrivano a stancarmi. Non è1 ha nulla che eguagli l’ ospitalità e la cortesia di questi Signori. Ho fin(alment)e compiutola mia missione quanto a Gianaco. Dimani2 a mezzo giorno lo conduco in gabbia. Questa è una pensione. Si è preferito ad’ ogni altro stabilimento per molte ragioni, ma più particolarm(ent)e p(er) tenere questo ragazzo fermo nella religione propria.Vi sono in questa pensione molti altri giovani Greci figli dei primarj banchieri· Ve ne sono di Principi, e di Generali Tedeschj... Costa all’ anno 1000 fiorini n(on) comprese alcume estraordinarie spese. Il piano dell’ educazione è superior(ment)e buono. Ed i metodi sono eccelenti. Benackj vedrà tutto in dettaglio colla spedizione che sarò per fargli nella ventura settimana. Balla su qui egli contava si atrova in Ungheria, a modo che tutto il merito di questo affare ottimissimo è di Bartoldj. Questi pochi ceni servano anco p(er) ora allo stesso Benackj. Io sto aspettando

1. πιθανώς πρόκειται για λάθος: ορθότ. non ν’ è...

2. Κατά το λεξικό της ιταλικής των G. Devoto - G. Oli, πρόκειται για λαϊκή έκφραση αντί domani

le lettere del Conte, il quale voglio sperare quest’ora in Venezia, p(er) risolvere intorno a me. Ma io mi trovo cosi bene, e cosi avantaggiato della temperatura settentrionale, che probabilm(ent)e risolverò di proseguire il mio viaggio. I soliti saluti a tutti. Abbraccio f(rate)llj, e sorelle. Baccio le mani alla S(ignor)a zia ed alla S(ignor)a madre. Imploro la paterna benedizione.

Il figlio Giovanni

Αρ. 20

Βιέννη, 23 Δεκεμβρίου 1808 / 4 Ιανουαρίου 1809

Σεβαστέ Πατέρα,

Σας έγραψα από το Γκρατς επιστολήν άνευ αριθμού διότι δεν ήτο δυνατόν κατ’ εκείνην την στιγμήν να έχω ανά χείρας το κατάστιχον. Σήμερον σας γράφω από την Βιέννην όπου ευρίσκομαι προ εξ ημερών. Το ταξίδιον, καθώς σας έγραψα, ωφέλησε εμέ κατά πολύ. Και εδώ αισθάνομαι αρκούντως ικανοποιητικά, εκ πάσης απόψεως. Ο Βαρθόλδυ, εκείνος ο ξένος Πρώσσος, όστις πρό τινων ετών κατώκει εις την οικίαν Μπενάκη και όστις καθ’ εκάστην εσπέραν ήρχετο εις το θεωρείον μου μετά του Μυλόρδου Άμπερντιν ευρίσκεται εδώ. Ούτος έχει πολλάς γνωριμίας και μέσω της αυθορμήτου παρεμβάσεώς του εντός ολίγων ωρών ευρέθην μεταξύ των καλυτέρων συναναστροφών της Βιέννης... Aι φιλοφρονήσεις, τα γεύματα και αι μετ’ ευαρέστων διασκεδάσεων εσπέραι διαδέχονται η μία την άλλην μετά τοσαύτης ταχύτητος ώστε φθάνουν εις το σημείον να καταπονούν εμέ. Ουδέν υπάρχει όμοιον προς την φιλοξενίαν και την ευγένειαν των κυρίων τούτων. Επί τέλους εξετέλεσα την αποστολήν την αφορώσα τον Γιαννακόν. Αύριον την μεσημβρίαν οδηγώ αυτόν εις τον κλωβόν. Ο κλωβός αυτός είναι ένα οικοτροφείον. Τούτο είναι προτιμώτερον οιουδήποτε ετέρου ιδρύματος διά πολλούς λόγους, ειδικώτερον όμως διά να διατηρήση τον νεαρόν, σταθερόν εις την θρησκείαν του. Εις το οικοτροφείον τούτο ευρίσκονται και άλλοι πολλοί Έλληνες, τέκνα σπουδαίων τραπεζιτών. Ευρίσκονται ωσαύτως τέκνα Γερμανών Πριγκίπων και Στρατηγών... Στοιχίζει 1000 φιορίνια ετησίως, μη συμπεριλαμβανομένων εκτάκτων τινών εξόδων. Το πρόγραμμα της εκπαιδεύσεως είναι άριστον. Αι μέθοδοι ωσαύτως λαμπραί. Ο Μπενάκης θα γνωρίση τα πάντα λεπτομερώς διά της αποστολής του προγράμματος, ην θα πραγματοποιήσω κατά την προσεχή εβδομάδα. Ο Μπάλλας, εις τον οποίον αυτός υπελόγιζεν ευρίσκεται εις την Ουγγαρίαν, όθεν κάθε έπαινος διά την σπουδαιοτάτην αυτήν υπόθεσιν ανήκει εις τον Βαρθόλδυ. Αι ολίγαι αυταί

σημειώσεις ας είναι επί του παρόντος και προς ενημέρωσιν του ιδίου του Μπενάκη. Εγώ αναμένω τας επιστολάς του Κόμητος, όστις, θέλω να ελπίζω, ότι ευρίσκεται την ώραν αυτήν εις την Βενετίαν, διά να διευθετήσω ιδικάς μου υποθέσεις. Όμως εγώ αισθάνομαι τόσον καλά και είναι τόσον επωφελής δι’ εμέ η θερμοκρασία του Βορρά, ώστε πιθανώς θα αποφασίσω να συνεχίσω το ταξίδιόν μου. Τους συνήθεις χαιρετισμούς προς άπαντας. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς. Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής θείας και της σεβαστής μητρός μου. Επικαλούμαι την πατρικήν ευλογίαν.

Ο υιός Ιωάννης

3

No. 21

Vienna, 28 Decembre 1808/9 Gennajo 1809

Sig(no)r Padre

Ecco la s(econ)da lettera che scrivo da Vienna. Con questa auguro il felice anno alla famiglia. Salute e pace a cadauno. Io stando benissimo di salute, parmi di avere lungamente sogiornato a Vienna, non perchè qui n(on) si viva assai bene ed allegramente, ma perchè assente l’ ambasciatore Principe Korevakin, dopo avere veduto il paese, e collocato il nuovo nipote Gianaco, io sono perfettam(ent)e ozioso, e consumo inutilmente il mio tempo, ed il mio denaro. Per queste ragioni, e p(er) molle altre che mi sono tutte particolari, e che perciò n(on) stimo straniere alla famiglia, io mi sono determinato di partire questa notte p(er) S(anto) Pietroburgo. Ho un ottimo compagno di viaggio nella persona del S(igno)r Andrea Pini impiegato Russo. Un eccellente servitore Polaco. Una buona vettura. Pelicie. Stivalli caldi, e finalm(ent)e una lanterna perpetua, che riscalderà la vettura ove sono entro a calore di primavera» abbenchè all’ esterno il termometro sia a quattordici, e forse innanzi a venti ed a ventiquattro gradi di freddo... Con tutte queste precauzioni n(on) c’ è nulla a rischiare nel viaggio. Molto meno a Pietroburgo ove le riparazioni sono infinite. Il mio arrivo, l’ accoglienza, il soggiorno, il risultato di questo viaggio tutto sta scritto in alto... Ma un presentimento favorevole mi incoragisce a sperar molto. Ripetto a lei quello che ho scritto più volte, e che ho detto, che n(on) saprei un solo istante vivere senza la lusinga e la certezza di rivedere presto la famiglia, e di

esserle utile. Quindi da questo canto ella può vivere tranquillo, che io p(er) nessuno avvenimento, o fortuna, o disavenlura saprei o vorrei cosi situarmi che la mia libertà avesse a soffrire angustie, o che l’onesto e lodevole mio proponimento di vivere in mezzo a Lei,ed alla S(ignor)a madre, ed ai f(rate)llj, avesse ad asscre o molto allontanato, o reso problematico, o fatto dificile. Questi sono i mici principj; e sono fermo. Questa è la mia confessione spontanea; ed essa parte dal cuore. E quindi non può avere alterazioni. Ho situato ottimamente Gianaco. Da Benackj ella saprà tutto, nò ripetto le cose scritte, p(er) n(on) moltiplicare inutilmente fogli... abbencchè allontanato le tante, e tante miglia, io le scriverò ogni mese. E le corrispondenze fissato, mi garantiscono, φ.1ν che ella avrà le mie lettere / per quanto ne possano essere smarite. Mi raccomando ugualmente a Lei, onde io pure abbia le noticie sue è quelle della famiglia. Benackj avrà la cura di farle passare colle sue... Da Venezia e da Trieste, le ho scritto intorno all’ affare economico che ella mi ha appoggiato. Naranzi le ha scritto. E l’ affare parmi assai ben messo in regola. Parto da Vienna senza avere p(er) anco ricevuto le lettore che il Conte mi ha promesso. Ma la colpa n(on) è sua. I malori che lo hanno contornato, le malattie sofferte dalla moglie, dalla suocera, e da suo numeroso seguito, tutto questo ha reso la sua posizione della più triste del mondo. Qui sta bene il proverbio (che a la rogna se la gratti). Questa missione Russa mi ha onorato di molta accoglienza e mi confida li suoi dispacj e commissioni p(er) Pietroburgo. Il Re di Prussia deve esserci colà recato a quest’ ora, e qui si pretende anco il Re di Svezia. Questa n(otizi)a n(on) è che voce. I soliti saluti a tutti. Abbraccio f(rate)llj e sorelle. Baccio le mani alla S(ignor)a madre alla zia. Imploro la paterna benedizione.

Il figlio Giovanni

A Monsieur le Comt(e) Antoine M. Capodistria a Corfou.

Αρ. 21

Βιέννη, 28 Δεκεμβρίου 1808 / 9 Ιανουαρίου 1809

Σεβαστέ Πατέρα,

Ιδού η δευτέρα επιστολή, την οποίαν σας γράφω από την Βιέννην. Δι’ αυτής εύχομαι ευτυχές το νέον έτος εις την οικογένειαν. Υγείαν και ειρήνην εις έναν έκαστον εξ υμών. Εγώ, έχων άριστα εις την υγείαν μου, έχω την εντύπωσιν ότι διέμενον από μακρού χρόνου εις την Βιέννην, όχι διότι δεν

ζη κανείς εδώ αρκούντως ικανοποιητικά και κατ’ εύθυμον τρόπον, αλλά διότι, απόντος του πρέσβεως πρίγκιπος Κορεβάκιν, αφού είδα την πόλιν και εγκατέστησα τον νεαρόν ανεψιόν Γιαννακόν, είμαι τελείως αργόσχολος και εξοδεύω ανωφελώς τον καιρόν και τα χρήματά μου. Εξ αίτιας των αιτιών αυτών και πολλών ετέρων, όλων προσωπικών, άτινας όμως δεν θεωρώ ξένας προς την οικογένειαν, είμαι αποφασισμένος όπως αναχωρήσω την νύκτα αυτήν διά την Αγίαν Πετρούπολιν. Έχω έναν εξαιρετικόν σύντροφον διά το ταξίδιον εις το πρόσωπον του κυρίου Ανδρέου Πίνη, Ρώσου υπαλλήλου. Έναν εξαιρετικόν Πολωνόν υπηρέτην. Ένα καλό όχημα. Γουναρικά. Υποδήματα ζεστά και τέλος ένα φανόν διαρκείας, όστις θα θερμαίνη το όχημα, εντός του οποίου θα είμαι ως εν εαρινή θερμοκρασία, μολονότι εκτός αυτής (αμάξης) το θερμόμετρον θα ευρίσκηται εις τους δεκατέσσαρας και ίσως άνω των είκοσι και έως τους εικοσιτέσσαρρας βαθμούς ψύχους... Ένεκα όλων των προφυλάξεων αυτών δεν υπάρχει ουδείς κίνδυνος εις το ταξίδιον τούτο. Πολύ ολιγώτερον εις την Πετρούπολιν, ένθα αι δυνατότητες αναρρώσεως είναι αναρίθμητοι. Η άφιξίς μου, η υποδοχή, η διαμονή, το αποτέλεσμα του ταξιδίου τούτου εναπόκεινται εις τον Θεόν... Όμως έν προαίσθημα ευνοϊκόν ενθαρρύνει εμέ εις το να ελπίζω τα μέγιστα. Επαναλαμβάνω προς υμάς εκείνο όπερ πολλάκις έγραψα και είπον, ότι δεν θα ήτο δυνατόν να ζήσω μίαν στιγμήν άνευ της ελπίδος και της βεβαιότητος να επανίδω γρήγορα την οικογένειαν και να είμαι χρήσιμος εις αυτήν. Όθεν ως προς το ζήτημα τούτο υμείς δύνασθε να ζήτε ήσυχος, ότι εγώ έναντι ουδενός γεγονότος ή τύχης, ή δυστυχήματος, δεν θα εγνώριζον ή θα ήθελον προτιμήση τοιούτον τρόπον ζωής, όστις θα περιώριζε την ελευθερίαν μου, ή ότι η έντιμος και αξιέπαινος πρόθεσίς μου όπως ζήσω μεθ’ υμών και μετά της σεβαστής μητρός και των αδελφών θα εφαίνετο λίαν απομεμακρυσμένη ή ήθελεν αποβή προβληματική ή θα καθίστατο δύσκολος. Αυταί είναι αι ιδικαί μου αρχαί· και παραμένω εις αυτάς σταθερός. Αυτή είναι η ιδική μου αυθόρμητος ομολογία και είναι αυτή εκ της καρδίας μου. Όθεν δεν δύναται να υποστή μεταβολάς. Εγκατέστησα κατ’ άριστον τρόπον τον Γιαννακόν. Διά του Μπενάκη θα πληροφορηθήτε υμείς τα πάντα και δεν επαναλαμβάνω τα ήδη γεγραμμένα διά να μην αυξάνω ανωφελώς τα φύλλα... καθ’ όσον ων απομεμακρυσμένος κατά τόσα και τόσα μίλλια θα γράφω προς υμάς καθ’ έκαστον μήνα. Και αι τακτικαί επικοινωνίαι εγγυώνται εις εμέ ότι υμείς θα λαμβάνητε τας επιστολάς φ.1v μου / καθ’ όσον δεν πρόκειται να απολεσθώσιν. Το αυτό συσταίνω υμίν ομοίως ίνα και εγώ έχω τας ειδήσεις υμών και της οικογενείας. Ο Μπενάκης θα φροντίση ώστε να διεκπεραιούνται αι επιστολαί μετά των ιδικών του. Από την Βενετίαν και την Τεργέστην έγραψα προς υμάς σχετικώς προς την οικονομικήν υπόθεσιν, την οποίαν μοι αναθέσατε. Ο Ναράντζης σάς έγραψε. Και η υπόθεσις νομίζω ότι διευθετήθη αρκούντως ικανοποιητικά. Αναχωρώ από την Βιέννην χωρίς να έχω εισέτι λάβει τας επιστολάς, άτινας

μοι υπεσχέθη ο Κόμης. Αλλά το πταίξιμον δεν είναι ιδικόν του. Τα δεινά, άτινα περιεκύκλωσαν αυτόν, αι ασθένειαι από τας οποίας προσεβλήθη η σύζυγός του και η πενθερά του καθώς και η πολυάριθμος αυτού ακολουθία, πάντα ταύτα συνετέλεσαν ώστε να καταστή η κατάστασίς του μία των πλέον θλιβερών του κόσμου. Εδώ έχει θέσιν η παροιμία: «όποιος έχει την ψώρα ας την ξύνει». Η ενταύθα Ρωσική διπλωματική αποστολή ετίμησε εμέ διά πολλών φιλοφρονήσεων και μου εμπιστεύεται τας αναφοράς της και τας παραγγελίας της διά την Πετρούπολιν. Ο Βασιλεύς της Πρωσσίας οφείλει να ευρίσκηται κατ’ αυτήν την στιγμήν εκεί και εδώ πιστεύεται ότι ευρίσκηται εκεί ομοίως και ο Βασιλεύς της Σουηδίας. Αυτή η είδησις είναι απλή φήμη. Τους συνήθεις χαιρετισμούς προς άπαντας. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς. Φιλώ τας χείρας της σεβαστής μου μητρός και της θείας. Επικαλούμαι την πατρικήν ευλογίαν.

Ο υιός Ιωάννης

Προς τον Κύριον Κόμητα Αντώνιον Μ. Καποδίστριαν, εις Κέρκυραν.

4

No. 22

S(a)n(to) Pietroburgo, 20 Gennajo/1 Febrajo 1809

Sig(no)r Padre

Io non potevo meglio festeggiare l’ anniversario del di lei nome, che arrivando in buona salute la vigilia del giorno 17 a mezza notte. Il viaggio è stato lungo, e penoso. Con troppa facilità, e spensieratezza mi sono ingolfato in un abisso di spese, e di pericoli. Bisogna pagare a caro prezzo l’ esperienza. Fino a Brest di Lituania il freddo è stato sopportabile. Il continuo cadere della neve, che serbava una tale temperatura ricoperse le strade all’ altezza di sei. ed otto piedi. Smarrita ogni traccia di strada era facile perdere la sicurezza del viaggio. Ma come fare?... bisogna va a forza proseguire e raccomandarsi alla Providenza. La notte dei 5 Gennajo il postiglione si è pertuto in mezzo un deserto di immensa estenzione contornato da boschi. La vettura rovescia, ed eccomi sepolto con ossa nella neve. Quattro ore di travaglio d’ intrepidezza e di costanza valsero a metterci in istato1 di proseguire un inurbo2 sentie-

1. αντί stato

2. αμφίβολη ανάγνωση

re a piedi, nuotando nella neve fino a mezza coscia. Un lontano lume ci annunzia luogo abitato. Si siegue3 quel lume, e dopo un’ ora di eterno caulinare nella neve si trova lume, scorta, soccorso. Si arriva alla fine alla posta alla punta di giorno. Fatta ricuperare la vettura; riparata alla meglio, si prosiegue. Ecco il vento finissimo del Nord che suol gellare il mercurio. A Minsk4 ove mi sono trattenuto per mettere in istato la vettura di portarci ancora, il termometro segnava 27 gradi sotto il gello, nelle campagne deserte ove io correva sarebbe disceso a 30 e 35 gradi. Qual orrore!... Io sono stato assai felice di aver potuto salvarmi, giovare al compagno, e serbare illesi i servitori. La necessità, maestra di gran cose, mi fece trovarne delle singolari... giovarono... La descrizione di questo viaggio, le osservazioni fatte, e molte idee, che mi sono passate per la testa in dieciotto giorni di veglia, di silenzio, di monotonia, di freddo, e di pazienza, mi offrono il soggetto di un picciolo5 lavoro, che io intraprendo col proponimento di intitolarlo a lei, poiché a lei devo quella calma di spirito, che mi sostenne in questa disastrosa epoca della mia vita. Arrivato a Pietroburgo ho cercato letto. The6, brodo, letto. Ecco φ. 1v i rimedj,/ che ho prescelto per riordinarmi. Di fatto dopo il secondo giorno di questo regime, e di questa astinenza pittagorica, ho riacquistato la proprietà quasi perduta, della testa, dei piedi, e delle mani. Parevami, che questi membri mi fossero stranieri, ed almeno separati dal copro, godendo d’ altronde del più perfetto uso di cadauno. Jeri mi sono svegliato assai bene, e tanto animato, che uscij di casa per vedere la pomposa partenza del Re, e della Regina di Prussia. Sono peraltro nella intenzione di non abbandonare nè la dieta, nè la camera per qualche giorno ancora. Domenica uscirò al mondo per osequiare S.E. il Conte Soltikoff gerente le veci7 del Ministro C(onte) Romanzoff (di cui l’ arrivo in Pietroburgo si annunzia sollecito). Mi occuperò poi delle cose mie, però con molta calma, e pazienza, queste essendo necessarie virtù. In seguito Le scriverò di me colla stessa precisione, con cui le scrivo ora del viaggio. Sono sempre senza lettere. Spero nella posta di Sabato. La presente serva a lei, alla famiglia, all’ amico Banackj, a cui non scrivo riservandomi di entrare in materia con esso lui a tempo. Bacio le mani alla S(ignor)a madre, alla zia. Saluti ai parenti, ed amici. Abbraccio fra(te)llj, e sorelle. Imploro sempre l’ assistenza della paterna sua benedizione.

Il figlio Giovanni

3. αντί segue

4. πρόκειται για την πόλη Minsk της Λευκορωσίας

5. ιδιωμ. τύπος αντί piccolo

6. αντί tè

7. ορθότ. : in veci

Αρ. 22

Αγία Πετρούπολις, 20 Ιανουαρίου / 1 Φεβρουαρίου 1800 Σεβαστέ Πατέρα,

Δεν θα ηδυνάμην να εορτάσω καλυτέρα την επέτειον της ονομαστικής υμών εορτής παρά αφικνούμενος εις την Πετρούπολιν, εν καλή υγεία, την παραμονήν της 17ης κατά το μεσονύκτιον. Το ταξίδιον υπήρξε μακρύ και επίπονον. Μετά μεγάλης ευκολίας και αμεριμνησίας εβυθίσθην εις μίαν άβυσσον εξόδων και κινδύνων. Οφείλομεν να πληρώνωμεν ακριβά την απόκτησιν πείρας. Έως το Μπρεστ της Λιθουανίας το ψύχος υπήρξεν υποφερτόν. Η αδιάκοπος πτώσις της χιόνος, την οποίαν διετήρει ανέπαφον η χαμηλή θερμοκρασία, εκάλυψε τας οδούς εις ύψος έξ και οκτώ ακόμη ποδών. Εξαφανισθέντος παντός ίχνους οδού ήτο εύκολον να απολέσωμεν την ασφάλειαν του ταξιδιού. Αλλά τί να πράξωμεν;... έπρεπε να εξακολουθήσωμεν την οδόν αναγκαστικώς και να εμπιστευθώμεν εαυτούς εις την θείαν Πρόνοιαν. Την νύκτα της 5ης Ιανουαρίου εχάθη ο οδηγός της αμάξης εν μέσω μιας απεράντου ερήμου εκτάσεως, περιβαλλομένης υπό δασών. Το όχημα ανετράπη και ιδού εγώ τεθαμμένος μετ’ αυτού εντός της χιόνος. Τέσσαρες ώραι μόχθου, αφοβίας και επιμονής συνετέλεσαν όπως επαναφέρωσιν ημάς εις την κατάστασιν να συνεχίσωμεν πεζή, διά μέσου μιας ατραπού, κολυμβώντες εις την χιόνα έως το μέσον του μηρού. Έν απόμακρον φως αναγγέλλει ημίν μέρος κατωκημένον. Ακολουθώμεν το φως εκείνο και μετά ατελεύτητον πορείαν μιας ώρας εν μεσω της χιόνος, ευρίσκομεν φως, οδηγόν, βοήθειαν. Επί τέλους φθάνομεν κατά την χαραυγήν εις τον σταθμόν. Επισκευάζεται το όχημα· επισκευασθέντος τούτου κατά το δυνατόν καλυτέρα, εξακολουθώμεν. Ιδού ο διαπεραστικώτατος αήρ του Βορρά, όστις συνηθίζει να ψύχη τον υδράργυρον. Εις το Μινσκ, όπου εσταθμεύσαμεν διά να επαναφέρωμεν την άμαξαν εις κατάστασιν ώστε να δύναται να μεταφέρη ημάς εισέτι, το θερμόμετρον εδείκνυε 27 βαθμούς υπό το μηδέν, ενώ εις τας ερήμους περιοχάς εν μέσω των οποίων εγώ διέτρεχον θα κατήρχετο υπό τους 30 και 35 βαθμούς. Οποία φρίκη!... Υπήρξα αρκούντως τυχερός ώστε να δυνηθώ να διασωθώ, να συντρέξω τον σύντροφον και να διαφυλάξω σώους τους υπηρέτας. Η ανάγκη, διδάσκαλος μεγάλων πραγμάτων, συνετέλεσεν ώστε να λάβω τα απαραίτητα μέτρα... τα οποία εβοήθησαν... Η περιγραφή του ταξιδίου τούτου, αι παρατηρήσεις τας οποίας επραγματοποίησα, αι πολλαί ιδέαι, αι οποίαι ήλθον εις τον νουν μου κατά τας δέκα οκτώ ημέρας της αγρυπνίας, της σιωπής, της μονοτονίας, του ψύχους και της καρτερίας, προσφέρουν εις εμέ το αντικείμενον μικράς τινος μελέτης, την οποίαν εγώ αναλαμβάνω, προτιθέμενος όπως αφιερώσω αυτήν εις εσάς, καθ’ όσον εις εσάς οφείλω την ηρεμίαν εκείνην του πνεύματος, ήτις υπεστήριξεν εμέ κατ’ αυτήν την καταστροφικήν στι-

γμήν της ζωής μου. Αφιχθείς εν Πετρουπόλει ανεζήτησα κλίνην. Τέϊον, ζωμός, φ.1v κλίνη: Ιδού τα φάρμακα / άτινα επέλεξα διά να επανεύρω τον εαυτόν μου. Τη αληθεία μετά την δευτέραν ημέραν εφαρμογής του προγράμματος τούτου και της πυθαγορείου αυτής εγκρατείας, ανέκτησα την σχεδόν απολεσθείσα κυριότητα της κεφαλής, των ποδών και των χειρών. Μου εφαίνετο ότι τα μέλη αυτά ήσαν ξένα και τουλάχιστον κεχωρισμένα του σώματος μολονότι απελάμβανον της τελειοτέρας χρήσεως ενός εκάστου εξ αυτών. Χθες ηγέρθην αρκούντως ικανοποιητικά και τόσον ζωηρός, ώστε εξήλθον της οικίας διά να παρακολουθήσω την πομπώδη αναχώρησιν του Βασιλέως και της Βασιλίσσης της Πρωσσίας. Έχω όμως την πρόθεσιν όπως μη εγκαταλείψω ούτε την δίαιταν ούτε το δωμάτιον επί τινας εισέτι ημέρας. Την Κυριακήν θα εξέλθω εις την πόλιν διά να υποβάλω τα σέβη μου εις την A. Ε. τον Κόμητα Σολτικώφ, αναπληρούντα εις την θέσιν του τον Κόμητα Ρομαντζώφ (του οποίου η άφιξις αναγγέλλεται εσπευσμένη εις την Πετρούπολιν) . Θα ενασχοληθώ εν συνεχεία, μετά των ιδικών μου υποθέσεων, μετά μεγίστης όμως ηρεμίας και υπομονής, καθ’ όσον αυταί είναι αι απαραίτητοι αρεταί. Ακολούθως θα γράψω προς υμάς περί της καταστάσεώς μου μετά της αυτής ακριβείας, μεθ’ ης σας γράφω τώρα περί του ταξιδίου μου. Παραμένω πάντοτε χωρίς τας επιστολάς υμών. Έχω τας ελπίδας μου εις το ταχυδρομείον του Σαββάτου. Η παρούσα ας είναι προς είδησιν υμών, της οικογενείας και του φίλου Μπενάκη, εις τον οποίον δεν γράφω, επιφυλασσόμενος όπως έλθω εις επικοινωνίαν μετ’ αυτού εν καιρώ. Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός και της θείας. Χαιρετισμούς εις συγγενείς και φίλους. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς. Επικαλούμαι πάντοτε την βοήθειαν της πατρικής υμών ευλογίας.

Ο υιός Ιωάννης

5

No. 23

S(an)to Pietroburgo, 30 Gennajo/12 Febrajo 1809

S(ignor) Padre

Ecco la s(econ)da lettera che le scrivo da S(an)to Pietroburgo. Sono in ottima salute. E comincio a famaliarizarmi colle signolarità imponenti di questo clima. Dal disgello si passa ai 28 e 30 gradi sotto il zero con una rapidità, che sorprende. Per non isbagliare1 io mi governo, come se

1. αλλος τύπος του sbagliare

il termometro marcasse sempre 30 gradi; ed è p(er) tal modo che sto benissimo... Parmi anzi, che una lunga dimora a Pietroburgo finirebbe col farmi ingrassare. Ciò che io n(on) ho mai amato, e molto meno in quest’ epoca. Oggi anniversario della mia nascita.. .Sono i 32, o più che compisco? Mi manca il calendario ambulante di Naranzi, e n(on) so trovarmi. Sono stato accolto colle maniere le più clementi e generose da S.E. il S(ignor) Conte Solticoff, ed in generale da tutti questi Signori. Se tutto corrisponderà a questi p(ri)mi annuncj, io n(on) avrò certam(ent)e motivo che di applaudirmi, d’ essere fin qui arrivato. Per ora n(on) posso dirle nulla di positivo su quanto mi appartiene. Ciò sarà, io spero, fra pochi giorni. Ho qui trovato moltissimi Generali, e Militari del antica canoscenza. Il Generale Sprenkporten, Svolkonskj, Sorokin, Usakoff, ecc. Tutti mi han(n)o colmato di gentilezze e tutti si rammentano con tenerezza e bontà di Corfù. Nessuno di noi può farsi un’idea abbastanza precisa di quello che costa qui ogni cosa necessaria alla vita. Tutto è tagliato somman(ent)e in grande. E per me che n(on) ho nè stoffa, nè forbici la cosa è alquanto dura. Non di meno spero molto nella munificenza di S.M. il mio benefattore Magnanim(o). Io abito in una casa ove si trovano moltissimi Greci (di quelli però che sono accasati da lungo tempo in Russia). Sono p(er) questo soddisfat(issi)mo potendo essercitarmi nella lingua nostra, ed essendo come in mezzo alla Patria. I soliti saluti a tutti gli amici, e parenti. Abbracio f(rate)llj e sorelle. Baccio le mani alla S(ignor)a madre ed alla zia Bellanda. Indoro la paterna sua benedizione.

Il figlio Giovanni

L’ inserta alla Contessa Bulgari. Le porta le nuove di suo figlio Giacomo, ellevato a somma fortuna ed onori e quel che più importa, cangiato in bene, di una maniera sorprendente.

φ. 1v /A Monsieur Le Comte An(toine) M(ar)ia Capodistria Chev(alier) de l’ ordre de Saint Jean de Jerusalem a Corfou.

Αρ. 23

Αγία Πετρούπολις, 30 Ιανουαρίου / 12 Φεβρουαρίου 1809

Σεβαστέ Πατέρα,

Ιδού η δεύτερα επιστολή, την οποίαν σας γράφω από την Αγίαν Πετρούπολιν. Χαίρω άκρας υγείας και αρχίζω να εξοικειούμαι προς τας ασυνη-

θίστους ιδιοτροπίας του κλίματος τούτου. Από την τήξιν των πάγων η θερμοκρασία κατέρχεται εις τους 28 και 30 βαθμούς υπό το μηδέν μετ’ εκπληκτικής ταχύτητος. Διά να μην σφάλω κυκλοφορώ ως εάν το θερμόμετρον να εδείκνυε πάντοτε 30 βαθμούς και εις την μέθοδον αυτήν οφείλεται η εξαιρετική μου υγεία... Έχω την εντύπωσιν μάλιστα ότι μία μακροχρόνιος διαμονή εις την Πετρούπολιν θα είχεν ως αποτέλεσμα να παχύνω, πράγμα το οποίον εγώ ποτέ δεν επεθύμησα, πολύ ολιγώτερον μάλιστα κατ’ αυτήν την εποχήν. Σήμερον είναι η επέτειος της γεννήσεώς μου... Είναι τα 32 ή περισσότερα τα έτη τα οποία συμπληρώνω. Μου λείπει το κινητόν ημερολόγιον, ο Ναράντζης, και δεν γνωρίζω. Έγινα δεκτός μετά των πλέον ευμενών και γενναιοφρόνων τρόπων υπό της A. Ε. του Κόμητος Σολτικώφ και γενικώς εκ μέρους όλων αυτών των κυρίων. Εάν εξελιχθώσιν τα πάντα συμφώνως προς τας πρώτας αυτάς ενδείξεις δεν θα έχω βεβαίως λόγον διά να μη συγχαίρω τον εαυτόν μου διότι έφθασα έως εδώ. Προς το παρόν δεν δύναμαι να σας ειπώ ουδέν το θετικόν σχετικώς προς ό,τι αφορά εμέ. Τούτο, καθώς ελπίζω, θέλει καταστή δυνατόν μετ’ ολίγας ημέρας. Συνήντησα εδώ πλείστους στρατηγούς και στρατιωτικούς, τους οποίους παλαιόθεν εγνώριζον: τον Στρατηγόν Σπρενκπόρτεν, Σβολκόνσκυ, Σορόκιν, Ουσακώφ κλπ. Πάντες εδέχθησαν εμέ μετά μεγάλης ευγενείας και πάντες ενθυμούνται με αγάπην και συγκίνησιν την Κέρκυραν. Ουδείς εξ ημών δύναται όπως σχηματίση μίαν εικόνα αρκούντως ικανοποιητικήν του πόσον στοιχίζουν εδώ τα απαραίτητα διά την ζωήν πράγματα. Τα πάντα είναι ρυθμισμένα κατά τρόπον υπερβολικώς μεγαλειώδη. Και δι’ εμέ, ο οποίος δεν έχω «ούτε ύφασμα, ούτε ψαλίδι» το πράγμα καθίσταται ολίγον δύσκολον. Ουχ ήττον ελπίζω μεγάλως εις την γενναιοδωρίαν της Α. Μ. του Μεγαλοψύχου Ευεργέτου μου. Διαμένω εις οικίαν, ένθα ευρίσκονται πλείστοι Έλληνες εξ εκείνων όμως, οίτινες είναι εγκατεστημένοι από μακρού εις την Ρωσίαν. Ένεκα τούτου είμαι πολύ ικανοποιημένος διότι δύναμαι να ασκώμαι εις την γλώσσαν ημών και διότι είναι ως να ευρίσκομαι εις την Πατρίδα. Τους συνήθεις χαιρετισμούς προς άπαντας τους συγγενείς και φίλους. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς. Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός και της θείας Μπελλάντας. Επικαλούμαι την πατρικήν υμών ευλογίαν.

Ο υιός Ιωάννης

Την εσώκλειστον, εις την κόμησσα Βούλγαρη. Φέρει εις αυτήν ειδήσεις διά τον υιόν αυτής Ιάκωβον, όστις ανήλθεν εις υψίστην τύχην και τιμάς και εκείνο, όπερ κυρίως ενδιαφέρει, ήλλαξεν επί τα βελτίω κατά τρόπον εκπληκτικόν.

Προς τον Κύριον Κόμητα Αντώνιον Μαρίαν Καποδίστρια Ιππότην του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ εις την Κέρκυραν.

6

No 24

S(an)to Pietroburgo, 5/17 Febrajo 1809

S(igno)r Padre

Le ho scritto avanti jeri. Il pachetto però non è ancora partito, e credo che tarderà qualche giorno ancora il corriere p(er) Vienna a cui lo ho confidato. Perciò approfitto di un’ altra occassione per mandarle le mie nuove. La mia salute è ottima. Il tempo n(on) mi passa inutilmente... Mi occupo il giorno sino alle tré. Esco poi a pranzo. La serra in qualche società, ed al teatro Francese. Le mie conoscenze non sono estese... Parmi però che sieno scelte, et quelle che più mi convengano. Ho conosciuto un rispettabile e dottissimo Signore: Questi è il Consigliere di Stato Attuale Kraft, instituttore1 delle Granduchesse, e dei Gran Duca della famiglia Imperiale. Membro dell’ Accademia, e decano di tutti i dotti, e letterati di S(anto) Pietroburgo. Questo Sig(no)re si compiace di accordarmj la sua benevolenza. Mi fa avere libri. E si intratiene volentieri meco alcune ore nei giorni della sua disocupaz(io)ne... Dal latto letterario questa è stata ed è la più preziosa delle risorse, che io mi avessi potuto trovare. Intorno poi alle cose mie più essenziali, nulla posso dirle di preciso pel momento... Panni che mi convenga aspettare... Ma non molto; e n(on) senza buone e buonissime speranze. È pesante questo soggiorno dalla parte economica. Tutto <è> immensam(ent)e costoso. Non di meno. Uomo avvisato è mezzo salvato. Prendo le mie misure p(er) non cadere in un eccessivo disequilibrio... Dico eccessivo percchè disequilibrio p(er) ore deve esserci, e sensibile. Il freddo non è tormentoso. Però senza stuffa vicina in casa; e senza pellicia d’ orso e stivalli caldi in carozza io n(on) posso vivere un minuto. Io sono, dopo la mia partenza da Venezia senza nessuma notizia dalla famiglia. A

1. αντί istitutore

questa privazione n(on) posso familiarizarmi. Passo spesso delle tristissime giornate per questo solo motivo. La prego di scrivere spesso e di mandarmi coi possibili dettagli le nuove della famiglia, degli amici, dei parenti. Abbraccio i f(rate)llj e sorelle, baccio le mani alla S(ignor)a madre, ed alla zia Bellanda. Saluto i zij Gonemi, e Rodostamo. Imploro sempre la paterna benedizione.

Il figlio Giovanni

φ.1v /Tanti e tanti saluti, a Benackj. Gli ho scrito una lunga lettera jeri l’altro. Ma questa arriverà forse p(ri)ma. Tutti i suoi amici che io già conosco mi questianano sempre intornio a Benakj e tutti col mezzo mio lo salutano. Particola(rment)e la famiglia Gika e la Principessa Esmeralda.

A Monsieur Monsieur le Comte A. M(a)ria Capodistria Chev(alier) de l’ordre de S(aint) Jean de Jerusalem a Corfou.

Αρ. 24

Αγία Πετρούπολις, 5/17 Φεβρουαρίου 1809

Σεβαστέ Πατέρα,

Σας έγραψα προχθές. Το μικρό δέμα όμως δεν ανεχώρησεν εισέτι και πιστεύω ότι θα καθυστέρηση επί τινας εισέτι ημέρας ο ταχυδρόμος διά την Βιέννην, εις τον οποίον ενεπιστεύθην τούτο. Ένεκα τούτου επωφελούμαι μιας άλλης ευκαιρίας διά να αποστείλω τας ειδήσεις μου. Η υγεία μου είναι εξαιρετική. Ο καιρός δεν διέρχεται ανωφελώς δι’ εμέ... Εργάζομαι κατά την ημέραν έως τας τρεις. Ακολούθως εξέρχομαι διά το γεύμα. Την εσπέραν είς τινα συναναστροφήν ή εις το Γαλλικόν θέατρον. Αι γνωριμίαι μου δεν είναι εκτεταμέναι... Πιστεύω όμως ότι είναι εκλεκταί και εκείναι, αίτινες αρμόζουν εις εμέ. Εγνώρισα ένα αξιοσέβαστον και σοφώτατον κύριον. Αυτός είναι ο Σύμβουλος Επικρατείας Κραφτ, παιδαγωγός των Μεγάλων Δουκισσών και των Μεγάλων Δουκών της Αυτοκρατορικής οικογενείας. Μέλος της Ακαδημίας και πρύτανις όλων των σοφών και πεπαιδευμένων της Αγίας Πετρουπόλεως. Αυτός ο κύριος ευαρεστείται να μοι παρέχη την εύνοιάν του. Μοι προμηθεύει βιβλία. Και συνομιλεί μετ’ εμού ευχαρίστως επί τινας ώρας κατά τας ημέρας της σχόλης του... Εξ απόψεως φιλολογικής τούτο υπήρξε και είναι το πλέον πολύτιμον απόκτημα, το οποίον θα ηδυνάμην να εύρω... Σχετικώς εξ άλλου προς τας πλέον ουσιαστικάς υποθέσεις μου ουδέν το ακριβές δύναμαι να σας

ειπώ επί του παρόντος... Νομίζω ότι συμφέρει να αναμένω... Αλλ’ όχι επί πολύ και όχι άνευ καλών, καλλίστων ελπίδων. Η παραμονή αύτη είναι βαρεία εξ οικονομικής απόψεως. Τα πάντα εδώ είναι υπερμέτρως δαπανηρά. Ουχ ήττον, άνθρωπος υποψιασμένος είναι σχεδόν προφυλαγμένος. Λαμβάνω τα μέτρα μου ίνα μη περιπέσω εις υπερβολικόν έλλειμμα. Λέγω υπερβολικόν, διότι έλλειμμα επί του παρόντος πρέπει να υπάρχη και μάλιστα αισθητόν. Το ψύχος δεν είναι βασανιστικόν. Όμως άνευ θερμάστρας εν τη οικία και άνευ γουναρικού εκ δέρματος άρκτου, και ζεστών υποδημάτων εις την άμαξα, εγώ δεν δύναμαι να ζήσω ούτε λεπτόν. Μετά την αναχώρησίν μου εκ Βενετίας δεν έχω ουδεμίαν είδησιν της οικογενείας. Εγώ δεν δύναμαι να εξοικειωθώ προς την στέρησιν αυτήν. Συχνάκις διέρχομαι πολύ θλιβεράς ημέρας μόνον εξ αίτιας του λόγου τούτου. Παρακαλώ υμάς όπως γράφητε προς εμέ συχνά και όπως μοι αποστέλητε μετά των πλέον δυνατών λεπτομερειών τας ειδήσεις της οικογενείας, των φίλων, των συγγενών. Εναγκαλίζομαι τους αδελφούς και τας αδελφάς· ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός και της θείας Μπελλάντας. Χαιρετώ τους θείους Γονέμη και Ροδόσταμου. Επικαλούμαι πάντοτε την πατρικήν ευλογίαν.

Ο υιός Ιωάννης

φ.1v / Πολλούς χαιρετισμούς εις τον Μπενάκην. Έγραψα προς αυτόν μίαν

μεγάλην επιστολήν προχθές. Πιθανώς όμως η παρούσα θα φθάση πρώτη. Πάντες οι φίλοι του, τους οποίους εγώ ήδη γνωρίζω ερωτούν εμέ πάντοτε περί αυτού και πάντες μέσω εμού χαιρετούν αυτόν. Ιδιαιτέρως η οικογένεια Γκίκα και η πριγκίπισσα Εσμεράλδα.

Προς τον Κύριον Κόμητα Α. Μαρία Καποδίστρια Ιππότην του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ εις την Κέρκυραν

7

No 25

S(an)to Pietroburgo, 14 / 26 Febrajo 1809

S(igno)r Padre

Alla fine ho ricevuto tre sue lettere ad un tempo. Gabriele Palatino qui arrivato da Vienna come corriere me le ha reccate. Esso mi ha sorpreso alle spalle nella mia camera mentre io ero occupato a scri-

vere. La sorpresa fu agradevole, ma fecemi impallidire a segno che Palatino dubitò di un deliquio. La sua vista; quella della famiglia, di lettere, di nuove, e mille altri sentimenti in folla suscitati mi levarono affatto p(er) un momento il respiro. Tutto questo fini all’ istante; ed il giorno di avanti jeri fu il più felice che io abbia avuto dopo il mio arrivo a Pietroburgo. Ho letto, e riletto, e legerò sempre fino all’ arrivo di altre, queste tre lettere... Esse portano il n° 10, 12, 13.—Sia con pace e salute costante ben augurato il matrimonio della Marietta. Non posso scrivere nè ad essa, nè a suo marito, nè ai nuovi parenti. Essendo sommam(ent)e dispendioso il corso1 postale. La prego di abbracciare i p(ri)mi; e di dire mille cose p(er) me ai secondi. A quest’ora l’ affare economico deve essere perfettam(ent)e regolato, lo lo ho finito p(ri)ma della mia partenza da Venezia. E se le mie lettere seg(na)te 17, 18 n(on) hanno avuto il destino delle altre, ella deve essersi tranquillizata su questo importante argomento. In ogni modo Naranzi le scriverà. Nulla di più consolante per me, quanto la di lei approvazione, dietro alle notizie avute da Genova, intorno alla risoluzione, che allora ho preso, e p(er) la quale n(on) ho motivo che di applaudirmi. Ho l’ onore di vedere spesso S.E. il S(ignor) Conte Solticoff. Esso ebbe la bontà di occuparsi paciemente di me e dopo una lunga ed affettuosa discussione, mi consigliò di aspettare l’ arrivo di S.E. il Conte Romanzoff, il quale deve essere a quest’ ora partito da Parigi. Ella mi dice che ovunque io mi sia, io mi ricordi sempre la Madre Terra, e la famiglia. E l’ una e l’ altra idea è cosi immedesimata alla mia essislenza, come lo è l’ aria alle funzioni vitali. La mia salute è ottima. Vivo regolatam(ent)e. Ed ho cosi bene disposte le ore tutte del giorno, che corrono le settimane senza che io me ne avvega. Il giorno resto in crsa sino alle tré quando pranzo fuori., e sino alle sei quando pranzo in casa... Mi occupo utilmente, ed approffito della solitudine. La ricreaz(io)ne è limitata sino alle dieci, od alle φ.1v undici al più tardi. Consiste nell’/frequentare poche società ben scelte, ove si passa la serra; od in conversaz(io)ne o giucando2 ai scakj. La Domenica tutta è data alle visite di dovere, a cominciare dalla mattina. Non ho troppo esteso, le mie connoscenze, n(on) volendo perdere il tempo. Preferisco a queste qualche travaglio, da cui spero di ricavare un vantaggioso risultato. Ho due servitori Russi uno per la carozza, l’altro per cameriere. Per farmi intendere da essi mi è necessario travagliare col dicionario e colla gramatica. Questo però mi da piacere. D’ altronde non v* è altro partito a prendere. Forestieri n(on) sono admessi3 in que-

1. πιθανή ανάγνωση

2. βενετ. αντί giocare

3. ορθότ. ammessi

sta capitale e Russi ohe parlano il Francese, o Greco, o Italiano, esigono di appunta(men)to mensuale 40, e 50 rubli. I miei mi costano 25 rubli cadauno senza il doverse di nutrirli. Mi fo4 portare il pranzo dalla trattoria. Costa due rubli, e p(er) bevere vino, bisogna misurare le gocce. Cattivo vinaccio. Due rubli la bottiglia. Questo mi mollesta. Poicchè senza vino n(on) posso digerire... Ed io n(on) ho il progetto p(er) economia di guastare la salute.

Tanti e tanti saluti ai parenti. Amici. Abbraccio f(rate)llj e sorelle... Saluto la Zia Bellanda. Baccio le mani alla S(ignor)a madre. Imploro la paterna benedizione.

Il figlio Giov(anni).

A Monsieur Monsieur Le Comte A. M(a)ria Capodistria a Corfou

Αρ. 25

Αγία Πετρούπολις, 14 / 26 Φεβρουαρίου 1809

Σεβαστέ Πατέρα,

Έλαβον επί τέλους τρεις επιστολάς υμών ταυτοχρόνως. Ο Γαβριήλ Παλατίνος ενταύθα αφιχθείς ως ταχυδρόμος από την Βιέννην μοι προσεκόμισεν αυτάς. Ούτος αιφνιδίασεν εμέ εκ των νώτων ενώ ηυρισκόμην εις το δωμάτιόν μου απησχολημένος εις το συγγράφειν. Η έκπληξις υπήρξεν ευχάριστος αλλ’ έκαμεν εμέ να ωχριάσω εις τοιούτον σημείον ώστε ο Παλατίνος εφοβήθη ότι θα λιποθυμήσω. Η εικών υμών, εκείνη της οικογενείας, αι επιστολαί, αι ειδήσεις και χίλια άλλα αισθήματα σωρηδόν διεγερθέντα διέκοψαν τελείως την αναπνοήν μου. Πάντα ταύτα εξηφανίσθησαν αμέσως και η προχθεσινή ημέρα υπήρξεν η πλέον ευτυχής εξ όσων εγώ έζησα μετά την άφιξίν μου εις την Πετρούπολιν. Ανέγνωσα και πάλιν ανέγνωσα και θα αναγιγνώσκω πάντοτε μέχρι της αφίξεως ετέρων, αυτάς τας τρεις επιστολάς... Αυταί φέρουν τους αριθμούς 10, 12, 13. Ας είναι μετ’ ειρήνης και σταθεράς υγείας ευτυχισμένος ο γάμος της Μαριέττας. Δεν δύναμαι να γράψω ούτε προς αυτήν, ούτε προς τον σύζυγον αυτής, ούτε προς τους νέους συγγενείς

4. ιδιωμ. τύπος αντί faccio