Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄

Τίτλος:Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄
 
Τόπος έκδοσης:Κέρκυρα
 
Εκδότης:Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών
 
Συντελεστές:Κώστας Δαφνής, Παναγιώτης Μιχαηλάρης
 
Έτος έκδοσης:1980
 
Σελίδες:514
 
Θέμα:Αλληλογραφία Καποδίστρια (γράμματα προς τον πατέρα του)
 
Χρονική κάλυψη:1809-1820
 
Περίληψη:Ο Γ΄ τόμος του «Αρχείου Καποδίστρια» περιέχει την Αλληλογραφία του Ιω. Καποδίστρια με τον πατέρα του Αντωνομαρία Καποδίστρια. Πρόκειται για 176 επιστολές που καλύπτουν χρονικά 12 χρόνια: η πρώτη επιστολή, του 1809, συντάσσεται αμέσως μετά την αναχώρηση του Ιω. Καποδίστρια από την Κέρκυρα· η τελευταία που αποστέλλεται από την πόλη Troppau (σήμερα ανήκει στην Τσεχοσλοβακία) έχει ημερομηνία 10/22 Νοεμβρίου 1820· λίγους μήνες αργότερα (Απρίλιος 1821) ο Αντωνομαρίας Καποδίστριας θα πεθάνει.
 
Το Βιβλίο σε PDF:Κατέβασμα αρχείου 72.4 Mb
 
Εμφανείς σελίδες: 203-222 από: 515
-20
Τρέχουσα Σελίδα:
+20
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/203.gif&w=550&h=800

cioè il trattamento. Spero bene sotto tutti i rapporti; percchè questa conoscenza coll’ ammiraglio fu Ministro della Marina, è antica, ed a Pietroburgo avevo l’ onore di vederlo spesso, senza mai pensare, che verebbe un giorno che io sarei sotto i suoi ordini. La Providenza cosi vuole poicchè la benedizione dei genitori miei è meco, e poicchè il sacro monaco Simeone prega p(er) me, e mi implora un bon1 viaggio... Che questa sacra benedizione, e che queste preghiere mi sieno sempre in ajuto, e n(on) mi abandonino mai.

Qui ho trovato molte conoscenze. Non ho potuto p(er) altro vedere p(er) anco nessuna tranquillamente. Tutto alla sfugita, poicchè c’ è di che essere occupato, e voglio nello stesso tempo usare moderam(ent)e delle mie forze, e della mia salute nel servizio.

I miei saluti cordiali a tutti. Baccio le mani ai zij, e zie. Sia meco lo ripetto la benedizione dei genitori.

Il figlio Giovanni

Scrivo avendo meco il s(igno)r Pobroff, il quale travaglia in questo momento nella stessa mia tavola. Esso si ricorda a Lei, e le manda mille saluti. Lo stesso il S.E. Fonton, che pure è qui.

Αρ. 91

Βουκουρέστιον, 23 Μαΐου / 4 Ιουνίου LC12

Αφίχθην εν υγεία. Εν τω μέσω της διαδρομής επληροφορήθην ότι ο αρχηγός, υπό τας διαταγάς του οποίου επρόκειτο να υπηρετήσω, ήτο η ΑΕ. ο Ναύαρχος Τσιτσαγώφ, όστις έχει, μετ’ ευρυτάτων δικαιοδοσιών, την Γενικήν Διοίκησιν του επί του Δουνάβεως στρατεύματος. Η ιδιότης μου παρ’ αυτώ είναι εκείνη του προϊσταμένου και διευθυντού της Γραμματείας αυτού, κατά το διπλωματικόν αυτής μέρος. Η Α.Ε. εζήτησεν εμέ παρά τη Α.Μ. τω Αυτοκράτορι... Εγένετο ευγενώς τούτο αποδεκτόν. Ευρίσκομαι εδώ από τριών ημερών και από την στιγμήν της αφίξεώς μου ανέλαβον υπηρεσίαν. Δεν έχω όθεν, τον χρόνον να γράψω υμίν περισσότερα. Αγνοώ δε τας συνθήκας της θέσεώς μου, τουτέστιν την προς εμέ συμπεριφοράν. Ελπίζω αυτήν καλήν εξ όλων των απόψεων καθ’ όσον η γνωριμία μου μετά του Ναυάρχου, όστις διετέλεσεν Υπουργός των Ναυτικών, είναι παλαιά, και εν Πετρουπόλει έσχον την τιμήν να συναντώ αυτόν συχνά, χωρίς ποτέ

1. βενετ. αντί buono

Σελ. 203
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/204.gif&w=550&h=800

να σκεφθώ ότι ήθελεν έλθη μία ημέρα, καθ’ ην θα ηυρισκόμην υπό τας διαταγάς του. Η θεία Πρόνοια βούλεται ούτως, καθ’ όσον η ευλογία των γονέων είναι μετ’ εμού και καθ’ όσον ο ιερομόναχος Συμεών δέεται υπέρ εμού και ικετεύει δι’ ένα καλό ταξίδιον Είθε αυτή η ιερά ευλογία και αυταί αι δεήσεις να υφίστανται πάντοτε εις συνδρομήν μου και ας μη εγκαταλείπουν εμέ ποτέ.

Ηύρον εδώ πολλούς γνωρίμους. Δεν ηδυνήθην όμως να ιδώ επί του παρόντος μετ’ ησυχίας ουδένα. Τα πάντα επί τροχάδην, καθ’ όσον υπάρχει πάντα κάτι, μετά του οποίου είμαι απασχολημένος και θέλω εν ταυτώ να χρησιμοποιήσω μετρίως τας δυνάμεις μου και την υγείαν μου διά την υπηρεσίαν.

Τους πλέον εγκαρδίους χαιρετισμούς προς άπαντας. Ασπάζομαι τας χείρας των θείων. Ας είναι μετ’ εμού η ευλογία των γονέων.

Ο υιός Ιωάννης

Γράφω έχων πλησίον μου τον κύριον Πομπρώφ, όστις εργάζεται κατ’ αυτήν την στιγμήν εις την τράπεζαν μου. Ούτος ενθυμείται υμών και αποστέλλει προς υμάς απείρους χαιρετισμούς. Το αυτό και η Α.Ε. ο Φοντόν, όστις ωσαύτως ευρίσκεται εδώ.

66

No 92

Bucarest, 30 Maggio / 11 Giugno 1812

Malgrado l’ aria n(on) buona, e la mal proprietà di questo paese, la mia salute si conserva. La coltivo però con somma attenzione. Evito l’ aria della serra. Alle dieci a letto; ed alle cinque della matina in piedi. Non cena. Pranzo sobrio alle tre e mezzo... ed un picciolo bichiere di vino calibrato, ed amaro prima del pranzo. Non mi sono mai portato meglio. Contribuisce a questo l’ influenza morale. S.E. l’ ammiraglio mi colma sempre di bontà. Abito a due passi dalla sua casa, ed il travaglio si fa in casa mia. Mi vuole tutti i giorni alla sua tavola. Ed in una parola servirei sotto questo superiore, e coi subalterni dei quali mi ha lasciato pienissima e liberissima scelta tutta, e tutta la vita mia. Questo Le da la misura, la più giusta della mia situazione. Ella conosce i miei p(rinci)pj ed ella sa che n(on) so dividere il mio ben essere da quello de mie1 genitori, e della famiglia. Se addesso n(on) posso essere ad essi utile, che procurando loro il piacere di sentirmi bene, e contento, chi sa che presto n(on) possi io stesso essere in grado di fargli star meglio col frut-

Σελ. 204
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/205.gif&w=550&h=800

to delle mie fatiche. Questa speranza che n(on) pare cortamente infondanta, se il Cielo vuol benedire la missione nostra, mi rende tranquillo, e contento. Pare che noi non resterem(m)o lungo tempo ancora in questo paese, e che i nostri affari coi Turchi vogliano ben presto finire lodevolmente ... Ovunque io debba essere, ella sia sicuro, che n(on) mancherò di radoppiare l’ attenzione p(er) farle avere il più sovente che esserφ.1v mi può possibile, lo mie nuove, e p(er) dargliene di buone. / Questa è la s(econ)da lettera che le scrivo da Bucarest. La settimana ventura gliene scriverò una ancora più lunga p(er) la via di Gianina. Quella strada parendomi più sollecita.

Se non ha la Stella rinunziato all’idea di mandare a Vienna il picciolo Nane... che lo mandi sempre. So quello che dico. Ho là degli amici, ed essi se ne incaricano con sommo piacere. Prima di partire da Vienna o regolato l’affare che riguarda il den(n)aro di Naranzi... Od ella, od esso lui, può avere un soccorso dal C(onte) Mocenigo... Gli ho lasciato quindi una carta che mette in ordine il Lutto, ed anco p(er) questa parte sono tranquillo.

Mi accompagni sempre la benedizione dei genitori, e le preghiere del nostro sacro monaco.

I miei saluti a tutti, e tutti quanti. Non esclusi i familiari, e domestici. Sono qui in mezzo, a conoscenze e tutti mi incaricano dei loro saluti p(er) Lei.

Il figlio Giovanni

Abbraccio f(rate)llj e sorelle.

Αρ. 92

Βουκουρέστιον, 30 Μαΐου / 11 Ιουνίου 1812

Παρά τον μη υγιεινό αέρα και την ρυπαρότητα της χώρας ταύτης η υγεία μου διατηρείται. Επιμελούμαι όμως αυτής μετά μεγίστης προσοχής. Αποφεύγω τον αέρα της εσπέρας. Την δεκάτην κατακλίνομαι και την πέμπτην πρωϊνήν εγείρομαι. Οχι δείπνον. Γεύμα λιτόν κατά τας τρεις και ημίσεια... και ένα μικρό ποτήριον πικρού οίνου, εξαιρετικής ποιότητας προ του γεύματος. Ουδέποτε ήμην τόσο καλά. Εις τούτο συντελεί και η ηθική δύναμις. Η Α.Ε. ο Ναύαρχος περιβάλλει εμέ πάντοτε διά καλωσύνης. Κατοικώ εις απόστασιν δύο βημάτων από την ιδικήν του οικίαν και η εργασία διεξάγεται εν τη οικία μου. Επιθυμεί την παρουσίαν μου καθημερινώς εις την τράπεζαν του. Και εν ενί λόγω ήθελον υπηρετήση υπό τας διαταγάς του Ανωτέρου τούτου και μετά των υφισταμένων, των οποίων την πλήρη και

Σελ. 205
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/206.gif&w=550&h=800

ελευθέραν εκλογήν άφησεν εις εμέ καθ’ όλην την διάρκειαν της ζωής του. Τούτο παρέχει υμίν το ακριβές μέτρον της εμής καταστάσεως. Γνωρίζετε υμείς τας αρχάς μου και ωσαύτως γνωρίζετε ότι εγώ δεν διακρίνω την ιδικήν μου ευτυχίαν εξ εκείνης των γονέων και της οικογενείας μου. Εάν νυν δεν δύναμαι να είμαι επωφελής δι’ αυτούς ειμή μόνον παρέχων αυτοίς την ευχαρίστησιν να μανθάνωσιν ότι είμαι καλά και ευχαριστημένος, τις γνωρίζει εάν συντόμως δεν θα δύναμαι να είμαι εις την θέσιν, ώστε να συντελέσω εις την ευτυχίαν τούτων διά του αποτελέσματος των κόπων μου. Η ελπίς αυτή, ήτις βεβαίως δεν παρουσιάζεται άνευ βάσεως, εάν ο Θεός θελήση να ευλογήση την αποστολήν ημών, καθιστά εμέ ήρεμον και ευχαριστημένον. Φαίνεται ότι δεν θα παραμείνωμεν εν τη χώρα ταύτη επί πολύν εισέτι χρόνον και ότι αι υποθέσεις ημών μετά των Τούρκων πρόκειται να λάβωσιν τέλος ταχέως και μετ’ επαίνου... Οπουδήποτε και αν ευρεθώ εγώ, να είσθε βέβαιος ότι δεν θα λείψω να διπλασιάσω την επιμέλειάν μου, ώστε να έχητε, όσον θα μου είναι δυνατόν, ταχύτερον τας ειδήσεις μου και φ.1v να αναγγείλω υμίν ευχάριστα νέα. / Η παρούσα είναι η δευτέρα επιστολή, την οποίαν γράφω προς υμάς εκ Βουκουρεστίου. Την προσεχή εβδομάδα θα σας γράψω ακόμη μίαν εκτενεστέραν διά της οδού των Ιωαννίνων. Η οδός αυτή μου φαίνεται η πλέον σύντομος.

Εάν η Στέλλα δεν εγκατέλειψε την ιδέαν να αποστείλη εις την Βιέννην τον μικρόν Νάνε, να αποστείλη αυτόν οπωσδήποτε. Γνωρίζω αυτό, το οποίον λέγω. Έχω αυτόθι φίλους και αυτοί θα αναλάβουν την υπόθεσιν αυτήν μετά μεγίστης ευχαριστήσεως. Πριν αναχωρήσω από την Βιέννην διευθέτησα την υπόθεσιν, την σχετικήν προς τα χρήματα του Ναράντζη... Ή υμείς ή εκείνος δύνασθε να λάβητε συνδρομήν τινα παρά τω κόμητι Μοτσενίγω... Άφησα εις αυτόν ένα έγγραφον, όπερ διευθετεί τα πάντα και ούτως είμαι ήσυχος και διά την υπόθεσιν αυτήν.

Ας συνοδεύη εμέ πάντοτε η ευλογία των γονέων και αι δεήσεις του ιερομονάχου ημών.

Τους χαιρετισμούς μου προς άπαντας, μη αποκλειομένων των οικείων και των υπηρετών. Ευρίσκομαι εδώ εν μέσω πολλών γνωρίμων και άπαντες επιφορτίζουν εμέ διά των προς υμάς χαιρετισμών των. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς.

Ο υιός Ιωάννης

Σελ. 206
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/207.gif&w=550&h=800

67

No 94

Bucarest, 24 Giugno1 / 4 Luglio 1812

Questa è la terza lettera che Le scrivo da Bucarest. Sono sempre contentissimo della mia situazione attuale, e di quella che essa non può mancare di assicurarmi pure l’ av(v)enire, se il Cielo vuol benedire colla Sua Santa Mano l’ opera di cui S.E. l’ ammiraglio è incaricato... Quest’ uomo è estraordinario, p(er) i suoi talenti, pel suo carattere, per la sua attività, e più di tutto per le qualità rare del suo cuore. Come Le ho scritto, esso mi a circondato di amici, e di persone di un grandissimo merito; in maniera che dirigendo la sua cancelleria p(er) la parte diplomatica, io n(on) ho bisogno di darmi nè grandi penne, nè nessuna fatica. Sono stabilito in campagna, presso di S.E. Ho una casetta che risponde ad un bel giardino. Mi abito con Minziakj, il quale fa sempre presso di me le funzioni di padre di famiglia. Senza il suo ajuto sarei stato a quest’ ora assai male in fatto di economia. S.E. mi a accordato gli appuntam(en)ti del mio grado colla bonificazione cioè a diro 1800 tallari all’ anno in circa, e 40, zecchini al mese p(er) la tavola, n(on) che i foraggi p(er) otto cavallj... Fin’ ora n(on) ho avuto bisogno della φ.1v tavola. S.E. accordandola a Lutti,ed a me / che vuole Lutti i giorni presso di lui e nella sua slessa tavola... Mi ha accordato innoltre 200 zecchini in aggiunta dei 100 avuti p(er) le spese del mio viaggio. Il primo uso che ho fatto di questa somma si fu quello di pagare un debito che avevo a Vienna, ove il tratt(ament)o che avevo mi bastava appen(n)a p(er) tirare innanzi venti giorni di cadauno mese. Pagato questo debito, devo ancora pagarne degli altri n(on) grandi, che feci durante il mio soggiorno a Pietroburgo... Messi cosi come spero in buon ordine gli affari miei in breve tempo, se tutto vorrà andar bene sarò in grado di venire in soccorso alla famiglia, e lo farò di buon cuore. Questa idea essendo in cima sempre ai miei pensieri, e nessuna altra potendo rendermi più felice. La mia salute è buona. Ripetto sempre che la benedizione dei genitori n(on) mi abandoni, e Lutto e poi tutto, e p(er) tutti, andrà una volta assai bene.

Baccio le mani alla s(ignor)a madre. Saluto tulli gli amici e parenti, e mi raccomando alle preci del sacromonaco Simeone.

Il fig(lio) Giovanni

Πρόκειται για λανθασμένο υπολογισμό της διαφοράς ανάμεσα στα ημερολόγια.

Σελ. 207
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/208.gif&w=550&h=800

Αρ. 94

Βουκουρέστιον, 24 Ιουνίου / 4 Ιουλίου 1812

Αυτή είναι η τρίτη επιστολή, την οποίαν γράφω προς υμάς από το Βουκουρέστιον. Είμαι πάντοτε ευχαριστημένος τα μάλα διά την παρούσαν κατάστασίν μου ως και δι’ εκείνην, την οποίαν η παρούσα δεν δύναται ειμή να μοι εξασφαλίση εν τω μέλλοντι, εάν ο Θεός θελήση να ευλογήση διά της Αγίας Αυτού Χειρός το έργον, το οποίον ανέλαβεν η Α.Ε. ο Ναύαρχος... Ο άνθρωπος ούτος είναι εξαιρετικός διά την ιδιοφυίαν του, διά τον χαρακτήρα του, διά την ενεργητικότητά του και περισσότερον εξ όλων, διά τας σπάνιάς αρετάς της ψυχής του. Καθώς έγραψα προς υμάς, ούτος περιέβαλεν εμέ διά φίλων και διά προσώπων μεγίστης αξίας κατά τρόπον ώστε διευθύνων το διπλωματικόν τμήμα της Γραμματείας αυτού, δεν έχω ανάγκην να υποβάλωμαι εις μεγάλας στενοχώριας ούτε εις ουδένα κόπον. Εγκατεστάθην εν τη υπαίθρω, πλησίον της Α.Ε. Έχω μίαν μικράν οικίαν, ήτις επικοινωνεί μεθ’ ενός ωραίου κήπου. Κατοικώ μετά του Μιντσιάκη, όστις εκτελεί πάντοτε πλησίον μου τας υπηρεσίας του πατρός της οικογενείας. Άνευ της ιδικής του βοήθειας θα ήμην εν τη ώρα ταύτη, εις οικονομικήν κατάστασιν πολύ κακήν. Η Α.Ε. μοι παρεχώρησεν τας αποδοχάς του αξιώματός μου ενισχυμένας, τουτέστιν 1800 περίπου τάλληρα ετησίως και 40 τζεκίνια μηνιαίως διά την διατροφήν ως και την φορβήν δι’ οκτώ ίππους... Μέχρι τούδε δεν έλαβον ανάγκην του ποσού διά την διατροφήν, διότι η Α.Ε. παραχωρεί αυτήν φ. 1v εις όλους και εις εμέ, / καθώς επιθυμεί εμέ πλησίον αυτού καθ’ απάσας τας ημέρας και εις την ιδικήν του τράπεζαν. Μοι παρεχώρησεν επί πλέον 200 τζεκίνια, επιπροσθέτως των 100, άτινα έλαβον διά τα έξοδα του ταξιδίου μου. Η πρώτη χρήσις του ποσού τούτου, ην εποίησα, υπήρξε εκείνη της εξοφλήσεως ενός χρέους, το οποίον είχον εις την Βιέννην, ένθα αι αποδοχαί μου μόλις εξήρκουν διά να διέλθω είκοσι ημέρας εκάστου μηνός. Εξοφληθέντος του χρέους τούτου οφείλω εισέτι να εξοφλήσω και έτερά τινα, όχι μεγάλα χρέη, άτινα συνήψα κατά την διάρκειαν της εν Πετρουπόλει παραμονής μου... Όταν διευθετηθούν επιτυχώς, ως ελπίζω, αι υποθέσεις μου, εν συντόμω διαστήματι, εάν τα πάντα θελήσωσιν να εξελιχθώσιν καλώς, θα είμαι εις θέσιν να έλθω εις συνδρομήν της οικογενείας και θα πράξω τούτο εξ όλης της ψυχής μου. Καθ’ όσον αυτή η ιδέα ευρίσκεται εις την κορυφήν των σκέψεών μου και ουδεμία άλλη είναι δυνατόν να καταστήση εμέ ευτυχή. Η υγεία μου είναι καλή. Επαναλαμβάνω πάντοτε, ότι η ευλογία των γονέων ας μη με εγκαταλείπη, και ούτως τα πάντα θα εξελιχθώσιν αρκούντως ικανοποιητικά.

Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός. Χαιρετώ όλους τους φίλους και συγγενείς και συσταίνω εαυτόν εις τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος.

Ο υιός Ιωάννης

Σελ. 208
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/209.gif&w=550&h=800

68

No 97

Bucarest, 14/26 Luglio 1812

Questa le arriverà per Gianina. Se ne incarica il s(igno)r Stavro di Giovanni, al quale scrivo oggi per la prima voltra, profitando delle com(m)unicazioni apperte in grazia della pace che viene di essere rattificata. La mia salute è buona assai quantunque molto occupato. L’ aria della campagna dove mi trovo, ed il moto del cavallo mi giovano moltissimo, e compensano i danni della vita sedentaria ed oziosa che ho menato p(er) qualche tempo. S.E. l’ amiraglio mi colma di bontà tutti i giorni. Fò parte della sua famiglia. Vivo con esso, alla sua tavola, al suo passegio, in somma da che mi trovo a Bucarest, non conosco altro mondo, che quello del quartiere generale, e n(on) ho il tempro di uscire da questo circolo. Scrivo queste poche righe alla punta di giorno, ilo preso la sana abitudine di andare a letto alle 10 della serra, e di levarmi assai di buon matino. Cosi il lavoro va avanti, e gli occhi n(on) soffrono. Oramai n(on) posso fare a meno degli occhiali. Sono p(er) altro conserve. Sono senza Sue lettere da che ho lasciato Vienna. Non ne spero più da quella parte, dopocchè le relaz(io)ni nostre sono con quella Corte del tutto interotte. D’uopo è dunque restringersi alla corrispondenza p(er) Constantinopoli, e Gianina. Il s(igno)r Fonton partendo di qui pel suo posto, a voluto incaricarsi, di una picciola lettera p(er) Lei, e mi assicurò che Le avrebbe indicato il mezzo di fargli avere lo di Lei risposte, p(er) trasmetterle qui. Voglio sperare che malgrado la difficoltà delle circostanze nelle quali si troviamo questa innocente e familiare corrispondenza n(on) soffra ostacoli, e n(on) possa in nessun modo comprometterla. Ella farà bene d’ ora innanzi, di far leg(g)ere a S.E. il Governatore generale, le mie lettere come le Sue a me dirette· E di pregare lo stesso ottimo e virtuoso personaggio di voler proteggere una communicaz(io)ne che n(on) conterrà strettamente che cose particolari e di famiglia. φ.1v / La prego de miei omaggi a tutti i conoscenti ed amici. Abbraccio f(rate)llj e sorelle. Baccio la mano a lei ed alla s(ignora) madre, e mi raccomando sempre alle preghiere delio sacromonaco Simeone.

Il figlio G(iovanni) C(apodistrias)

Σελ. 209
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/210.gif&w=550&h=800

Αρ. 97

Βουκουρέστιον, 14/26 Ιουλίου 1812

Η παρούσα αφιχθήσεται υμίν μέσω Ιωαννίνων. Επιφορτίζεται προς τούτο ο κύριος Σταύρος Ιωάννου, προς τον οποίον γράφω σήμερον διά πρώτην φοράν, επωφελούμενος των επικοινωνιών, αίτινες απεκαταστάθησαν ένεκα της ειρήνης, ήτις πρόκειται να επικυρωθή. Η υγεία μου είναι αρκούντως καλή, μολονότι είμαι πολύ απασχολημένος. Ο αήρ της εξοχής, ένθα ευρίσκομαι και η κίνησις διά του ίππου ωφελούν εμέ τα μάλα και αντικαθιστώσιν τας ζημίας, τας εκ της καθιστικής και ραθύμου ζωής, ην διεξήγαγον επί τινα χρόνον. Η Α.Ε. ο Ναύαρχος υπερπληροί εμέ δι’ ευμενείας καθ’ εκάστην. Αποτελώ μέλος της οικογενείας του. Ζω μετ’ αυτού, εις την τράπεζάν του, εις τον περίπατόν του και αφ’ ότου τέλος πάντων ευρίσκομαι εις Βουκουρέστιον δεν γνωρίζω άλλον κόσμον ειμή εκείνον του Γενικού Στρατηγείου και δεν έχω τον καιρόν να εξέλθω εκ του κύκλου τούτου. Γράφω αυτάς τας ολίγας γραμμάς κατά την χαραυγήν. Απέκτησα την υγιεινήν συνήθειαν να κατακλίνωμαι κατά την 10ην νυκτερινήν και να εγείρωμαι λίαν ενωρίς. Ούτως η εργασία προβαίνει και οι οφθαλμοί δεν υποφέρουν. Τώρα πλέον δεν δύναμαι να εργασθώ άνευ ομματούϋαλίων. Εξ άλλου είναι και προφυλακτικόν μέτρον. Είμαι εστερημένος επιστολών υμών αφ’ ότου ανεχώρησα από την Βιέννην. Δεν ελπίζω να λάβω αυτάς διά της οδού εκείνης καθ’ όσον αι σχέσεις ημών μετ’ εκείνης της Αυλής διεκόπησαν ολοσχερώς. Όθεν είναι αναγκαίον να περιορίσωμεν την αλληλογραφίαν μέσω της Κωνσταντινουπόλεως και των Ιωαννίνων. Ο κύριος Φοντόν αναχωρών εντεύθεν διά την θέσιν του ηθέλησεν όπως επιφορτισθή μικράς τίνος επιστολής δι’ υμάς και διεβεβαίωσεν εμέ ότι ήθελεν υπόδειξη υμίν το μέσον διά να λαμβάνη τας επιστολάς υμών και να τας μεταβιβάζη ενταύθα. Θέλω να ελπίζω ότι παρ’ όλας τας δυσχέρειας των περιστάσεων, εν αις ευρισκόμεθα, η αθώα αυτή και οικογενειακή αλληλογραφία δεν θα δυσχερανθή δι’ εμποδίων και κατ’ ουδένα τρόπον θα ήτο δυνατόν να την διακινδυνεύσωμεν. Θα ήτο καλόν από τούδε και εις το εξής όπως αναγιγνώσκητε εις την Α.Ε. τον Γενικόν Διοικητήν τας επιστολάς μου ως και τας επιστολάς υμών, τας προς εμέ διευθυνομένας. Να παρακαλέσητε δε αυτήν την αρίστην και ενάρετον προσωπικότητα, όπως θελήση να προστατεύση μίαν αλληλογραφίαν, ήτις δεν θα περιέχη παρά μόνον επιστολάς οικογενειακού και ιδιωτικού περιεχομένου. φ.1v / Παρακαλώ υμάς διά τα προς άπαντας τους γνωστούς και φίλους σεβάσματά μου. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς. Ασπάζομαι την χείρα της σεβαστής μητρός και συσταίνω εαυτόν πάντοτε εις τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος.

Ο υιός Ιωάννης Καποδίστριας

Σελ. 210
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/211.gif&w=550&h=800

69

Senza numero

Zembina presso Barissoff, li 19 Novembre 1812

Sono senza lettere, et senza alcuna nuova della famiglia da quattro mesi. Questa privazione più che ogni altra mi rende tristo1 e mi fa pennosa la mia situazione. Del resto sono sempre presso S.E. l’ amiraglio Tchitchagoff, e contento delle bontà delle quali mi onora... La mia salute è ottima. La vita nostra è laboriosissima. Ma chi vive senza travagliare, e chi può sperare di viver meglio stando colle mani alla cintola. La speranza di guadagnare il riposo una volta non è senza fondamento. Tutto lo promete... almeno quanto o veduto2, e vedo ogni giorno lo dimostra davantaggio.

Queste poche linee Le saranno trasmesse da Minziakj, il quale è nominato Console a Patrasso. Esso mi ama molto, e spero che vorrà darmene una prova convicente incaricandosi della innocente mia corrispondenza, la quale n(on) mira ad’ altro che a darle le mie nuove personali, e a dimandarle le Sue e quelle dei nostri.

Baccio le mani alla s(ignor)a mad(re). Abbracio f(rate)llj, e sorelle, cognati e nipoti. Mi raccomando alle preci del sacromonaco Simeone, ed imploro la paterna benedizione.

Il figlio Giovanni

Άνευ αριθμού

Ζεμπίνα, πλησίον του Μπάρισοφ, 19 Νοεμβρίου 1S1

Είμαι άνευ επιστολών και ανευ ειδήσεώς τινος της οικογενείας από τεσσάρων μηνών. Η στέρησις αυτή, πλέον πάσης ετέρας αιτίας, καθιστά εμέ κατηφή και δυσάρεστον την κατάστασιν μου. Ως προς τα λοιπά, είμαι πάντοτε πλησίον του Ναυάρχου Τσιτσαγώφ και ευχαριστημένος διά την καλωσύνην, δι’ ης τιμά εμέ... Η υγεία μου είναι εξαίρετος. Η ζωή μας είναι τα μάλα επίπονος. Αλλά τις ζη άνευ εργασίας και τις δύναται να ελπίζη επί τα βελτίω παραμένων με τας χείρας εις την μέσην. Η ελπίς όπως επιτύχω κάποτε την ανάπαυσιν δεν στερείται βάσεως. Τα πάντα υπόσχονται

1. αντί ορθ. triste

2. αντί της πλέον κοινής χρήσεως : visto

Σελ. 211
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/212.gif&w=550&h=800

αυτήν... Τουλάχιστον όσα είδα και βλέπω καθ’ εκάστην αποδεικνύουν τούτο επαρκώς.

Αι ολίγαι αυταί γραμμαί θα αποσταλλώσιν υμίν διά του Μιντσιάκη, όστις διωρίσθη Πρόξενος εις τας Πάτρας. Ούτος με αγαπά πολύ και ελπίζω ότι θα θελήση τώρα να μοι δώση απόδειξίν τινα πειστικήν της αγάπης του, επιφορτιζόμενος της αθώας αυτής αλληλογραφίας μου, ήτις δεν αποβλέπει εις έτερόν τι ειμή εις το να μεταφέρη προς υμάς τας προσωπικάς ειδήσεις μου και να αποζητήση τας ειδήσεις υμών και των οικείων μας.

Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς, ανδραδέλφους και ανεψιούς. Συσταίνω εαυτόν εις τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος και επικαλούμαι την πατρικήν ευλογίαν.

Ο υιός Ιωάννης

70

No 99

Gesna, a duo miglia dal Niemen, li 15/27 Xmbre 1812

Sulle sponde quasi del Niemen ho ricevuto il Suo n(umero) Oli del 19 Agosto, p(er) la via di Constantinopoli. Ne ero senza da tre mesi. Questo mi ha consolalo, e p(er) il suo contenuto, e percchè mi lascia sperare la continuaz(io)ne della nostra corrispondenza. La presente Le sarà trasmessa dall’amico Minziakj il qualle è Console generale in Morea, e deve a quest’ora essere al suo posto. Lo stesso amico Le farà tenere la pelicia. Almeno di qui ho dato tutti gli ordini necessarj a l’ effetto, e spero che saranno eseguiti senza ritardo. Ci avevo pensato dal momento, che la pace autorizzò delle relazioni dirette in Turchia. L’ amico stesso Minziakj, potrà incaricarsi in seguito della nostra corrispondenza. E non dubito che l’ amicizia che esso mi ha sempre dimostrato voglia essere affievolita dalle distanze. La mia posizione è la stessa. Sono sempre presso S.E. l’amiraglio Tchitchagoff, nella qualità di direttore della sua cancelleria diplomatica... Lo ho sempre accompagnato dalle rive del Danubio sino qui; ed ebbi occasione di vedere cose estraordinarie, ed avvenimenti incredibili... La vita che si fa è difficile, e laboriosa. Il freddo sopra tutto, la rende ancora più nojosa... La mia salute n(on) pertanto si è sempre conservata, e ne godo doppiamente, e p(er) essermi convinto della possibilità di tenere, a tutto travaglio, ed a tante privazioni, e p(er) essere stato in grado di adem-

Σελ. 212
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/213.gif&w=550&h=800

piere ai miei doveri in modo che S.E. ne è stato, e ne pare contentissimo. Per il servizio reso a Bucarest S.M. I(mperiale) mi ha onorato de grado di Consigliere di Stato attuale. Quanto all’ avvenire non so bene, ciò che sarà p(er) essere di me. Per quanto però potrà dipendere da me cercarò di approssimarmi possibilmente al focolare domestico, e di mettermi in grado di contribuire comunque siasi, alla definizione di un matrimonio di famiglia... Viaro vorrà persuadersi... Ed io n(on) mancarò di travagliare... Tutto questo però nelle cose desiderate... Vedremo, e presto.

φ.1v / L’affare economico a trattarsi col Conte Mocenigo, è fuori della mia sferra, nel ora. Le nostre relazioni non sono per anco riaperte. E Mocenigo è restato a Vienna. Lo credo sempre nella stessa disposizione. Ma parmi impossibile, che esso consenta di farle trovare il fondo richiesto a Corfù... Non di meno quando saprò di potergli scrivere, lo farò... E non mancherò di farle sapere il risultato della mia negociazione.

Mi duole sapere Marietta, madre poco fortunata. Essa meritava una miglior sorte. Mi ricordi alia di lei fraterna amicizia. Ed a quella delle altre sorelle, e f(rate)llj. Non scrivo a Viaro p(er) non moltiplicare fogli, e penne alle perlustrazioni, ed ai perlustratoli... Imploro sempre le preci del sacromonaco Simeone, e la benedizione dei genitori.

Il figlio Giovanni

Αρ. 99

Γκέσνα, δύο μίλλια από τον Νιέμεν, 15/27 Δεκεμβρίου 1812

Σχεδόν παρά τας όχθας του Νιέμεν έλαβον την υπ’ αριθ. 011 της 10 Αυγούστου επιστολήν υμών, διά της οδού της Κωνσταντινουπόλεως. Δεν είχον επιστολάς υμών επί τρεις μήνας. Αυτή παρηγόρησεν εμέ και ένεκα του περιεχομένου αυτής και διότι μοι επιτρέπει να ελπίζω εις την συνέχισιν της αλληλογραφία; ημών. Η παρούσα αποσταλήσεται υμίν υπό του φίλου Μιντσιάκη, όστις είναι Γενικός Πρόξενος της Πελοποννήσου και οφείλει (κατ’ αυτήν την στιγμήν να ευρίσκηται εις την θέσιν του. Ο ίδιος φίλος θα εγχειρίση υμίν την γούναν. Τουλάχιστον έδωσα εντεύθεν πάσας τας απαραιτήτους εντολάς επί τούτω και ελπίζω ότι θα εκτελεσθώσιν άνευ καθυστερήσεως. Εφρόντισα δι’ αυτά από της στιγμής, καθ’ ην η ειρήνη επέτρεψεν τας αμέσους σχέσεις προς την Τουρκίαν. Ο ίδιος φίλος Μιντσιάκης δύναται να επιφορτισθή ακολούθως και διά της αλληλογραφίας ημών. Και δεν αμφιβάλλω ότι η φιλία, την οποίαν πάντοτε επέδειξεν προς εμέ δεν ήθελεν

Σελ. 213
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/214.gif&w=550&h=800

εξασθενίση ένεκα των αποστάσεων. Η θέσις μου είναι πάντοτε η αυτή. Ευρίσκομαι πάντοτε πλησίον της Α.Ε. του Ναυάρχου Τσιτσαγώφ, υπό την ιδιότητα του προϊσταμένου της διπλωματικής Γραμματείας αυτού... Συνώδευσα πάντοτε αυτόν από τας όχθας του Δουνάβεως μέχρις εδώ· και έσχον την ευκαιρίαν να αντικρύσω πράγματα μοναδικά και γεγονότα απίστευτα... Η ζωή, ην διάγομεν είναι δύσκολος και επίπονος. Επί πλέον το ψύχος καθιστά αυτήν πλέον δυσάρεστον... Η υγεία μου όμως διατηρείται πάντοτε και χαίρομαι διά δύο λόγους: διότι πέποιθα ότι έχω την δυνατότητα να ανθέξω εις τόσην εργασίαν και εις τοσαύτας στερήσεις και διότι ήμην εις θέσιν να εκτελέσω τα καθήκοντά μου κατά τρόπον ώστε η Α.Ε. υπήρξεν και φαίνεται τα μάλα ευχαριστημένος. Διά την υπηρεσίαν, ην προσέφερον εν Βουκουρεστίω η Α.Μ. ο Αυτοκράτωρ ετίμησεν εμέ διά του αξιώματος του εν Ενεργεία Κρατικού Συμβούλου. Όσον αφορά εις το μέλλον δεν γνωρίζω αυτό το οποίον προώρισται δι’ εμέ. Κατά το εξαρτώμενον εξ εμού θα επιζητήσω να πλησιάσω κατά το δυνατόν την οικογενειακήν εστίαν και να ευρεθώ εις την θέσιν να συμβάλω οπωσδήποτε εις την σύναψιν ενός γάμου εις την οικογένειαν... Ο Βιάρος θα θελήση να πεισθή... Και εγώ δεν θα λείψω να εργάζωμαι προς τούτο... Πάντα ταύτα όμως είναι επιθυμητέα πράγματα... Θα ιδώμεν και ταχέως.

φ.1v / Η οικονομική υπόθεσις, η διακανονισθείσα μετά του Κόμητος Μοτσενίγου είναι εκτός της ιδικής μου σφαίρας, επί του παρόντος. Αι επικοινωνίαι ημών δεν επανελήφθησαν εισέτι. Και ο Μοτσενίγος παρέμεινεν εις την Βιέννην. Πιστεύω ότι αυτός έχει πάντοτε τας αυτάς διαθέσεις. Αλλά μου φαίνεται αδύνατον ότι αυτός θα ήθελεν συναινέση ώστε να προμηθεύση χάριν υμών τον ρηθέντα χρηματικόν πόρον εις την Κέρκυραν... Ουχ ήττον όταν πληροφορηθώ ότι δύναμαι να γράψω προς αυτόν θα πράξω τούτο και δεν θα παραλείψω να αναγγείλω υμίν το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεών μου.

Θλίβομαι πληροφορούμενος ότι η Μαριέττα είναι ολίγον ευτυχής μητέρα. Αυτή ήξιζεν καλυτέρας τινός τύχης. Υπενθυμίσατε εμέ εις την αδελφικήν αυτής φιλίαν. Και εις εκείνην των άλλων αδελφών. Δεν γράφω εις τον Βιάρον διά να μην πολλαπλασιάζω τα φύλλα και τους κόπους της λογοκρισίας και των λογοκριτών... Επικαλούμαι πάντοτε τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος και την ευλογίαν των γονέων.

Ο υιός Ιωάννης

Σελ. 214
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/215.gif&w=550&h=800

71

No 001

Barbenstein, le 31 Xmbre 1812

Le lettere di data antica, Giugno et Luglio mi sono arrivate per la via d’ Italia. Questa avrà la stessa direzione. La mia salute è ottima. Lo stato mio non disgradevole. Desidero pari quella della famiglia. Ho scritto già all’ amico Conte Mocenigo intorno all’ affare pecuniario che tanto La interessa p(er) non sogiacere ai pesi enormi de cambj. Aspetto risposta. Ma ella ne saprà qualche cosa prima di me.

Desidero l’ anno nuovo in salute, e prosperità, a tutta la famiglia ed a tutti et tutti quanti, e che esso non finisca senza che alla fine c1 rivediamo, e che io possa baciarle le mani ed essere un poco appresso di Lei, e della famiglia. Le mie preci sono sempre le stesse, al sommo Iddio. Esso vorrà esaudirle, e rendermi felice? Questa sola speranza almeno fa la mia sostentenza1.

Mi ricordi a tutti. Baccio le mani alle zie e zij. Saluto i domestici nostri. Abbrac(c)io f(rate)llj, e sorelle, e nipoti ed imploro la benedizione dei genitori, e le devoz(io)ni del nostro sacromonaco Simeone.

Il figlio Giovanni

Αρ. 001

Μπαρμπενστάϊν, 31 Δεκεμβρίου 1812

Αι επιστολαί υμών υπό παλαιάν ημερομηνίαν Ιουνίου και Ιουλίου αφίχθησαν εις εμέ διά της οδού της Ιταλίας. Η παρούσα διευθύνεται διά της αυτής οδού. Η υγεία μου είναι εξαίρετος. Η κατάστασις μου όχι δυσάρεστος. Επιθυμώ ομοίαν εκείνην της οικογενείας. Έγραψα ήδη εις τον φίλον Κόμητα Μοτσενίγον διά το οικονομικόν ζήτημα, όπερ τόσον απασχολεί υμάς διά να μη περιπέσητε εις τα υπέρογκα βάρη των ανταλλαγών. Αναμένω απάντησιν. Αλλ’ υμείς θα πληροφορηθήτε κάτι περί τούτου πριν από εμένα.

Εύχομαι όπως το νέον έτος είναι μεθ’ υγείας και ευτυχίας δι’ άπασαν την οικογένειαν και δι’ άπαντας και όπως μη παρέλθη τούτο χωρίς να συναντηθώμεν ώστε να δυνηθώ να φιλήσω τας χείρας υμών και να ευρεθώ δι’ ολίγον πλησίον υμών και της οικογενείας. Αι ευχαί μου είναι πάντοτε αι αυταί προς τον Ύψιστον Θεόν. Θα θελήση να εισακούση αυτάς και να κατα-

1. Πιθανή ανάγνωση.

Σελ. 215
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/216.gif&w=550&h=800

στήση εμέ ευτυχή; Αυτή η ελπίς μόνον μοι παρέχει τουλάχιστον δύναμιν.

Υπενθυμίσατέ με εις άπαντας. Ασπάζομαι τας χείρας των θείων. Χαιρετώ τους υπηρέτας ημών. Εναγκαλίζομαι αδελφούς, αδελφάς και ανεψιούς και επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων και τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος.

Ο υιός Ιωάννης

72

Bromberg, 6/18 Febrajo 1813

Oggi Le ho scritto per Constantinopoli, raccomandando la mia lettera all’ amico Fonton. Questa a Minziakj. Sono sempre all’armata. L’amiraglio a ottenuto il suo riposo. Mi fu ordinato di non cercare il mio. Sono sempre al mio posto presso il nuovo Generale Barclaj. Lo stesso che fu ministro della guerra. Mi colma di grazie e di bontà... Mi pare di vedere l’ antico nostro conoscente il Generale Anrep. Gli somiglia ed h la stessa maniera agradevole, sotto tutti i rapporti.

Passo sovente delle serrate tre lunghe con esso lui e gradisce la mia compagnia... Bisogna essere al mondo, p(er) conoscerlo, et per farlo conoscere. Sono bene benissimo di salute. I capelli solamente divengano tutti i giorni più bianchi, e questo fa un contrasto curioso col resto della mia figura, che n(on) annuncia ancora vecchiezza... Non posso dilungarmi. Mocenigo finisce l’ affare pecuniario d’ una maniera utile. Le mie osservazioni lo hanno convertito. Minziakj farà la commissione della pelizia. Ecco tutto.

I soliti saluti a tutti quanti. Abbraccio f(rate)llj e sorelle, nipoti, e cognati. Bacio le mani ai genitori. Mi raccomando alle preci del sacro, monaco Simeone.

Il figlio Giovanni

Μπρόμπεργκ, 6/18 Φεβρουαρίου 1813

Σήμερον έγραψα προς υμάς μέσω της Κωνσταντινουπόλεως διευθύνων την επιστολήν μου εις τον φίλον Φοντόν. Την παρούσαν διευθύνω εις τον Μιν-

Σελ. 216
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/217.gif&w=550&h=800

τσιάκην. Ευρίσκομαι πάντοτε εις το στράτευμα. Ο Ναύαρχος έλαβεν την άδειάν του. Διέταξεν εμέ να μην επιζητήσω την ιδικήν μου. Διατηρώ πάντοτε την θέσιν παρά τω νέω Στρατηγώ Μπαρκλάϋ. Είναι ο ίδιος, όστις διετέλεσεν Υπουργός των Στρατιωτικών. Υπερπληροί εμέ τιμών και ευμενείας... Μου φαίνεται ως να βλέπω τον παλαιόν γνώριμόν μας Στρατηγόν Άνρεπ. Ομοιάζει προς αυτόν και έχει τον αυτόν ευχάριστον τρόπον συμπεριφοράς εξ όλων των απόψεων.

Διέρχομαι συχνάκις μετ’ αυτού μακράς εσπέρας και ευχαριστείται εις την συντροφίαν μου... Οφείλει τις να ευρεθή εις τον κόσμον διά να γνωρίση αυτόν και διά να γνωρισθή υπ’ αυτού. Είμαι πάντοτε καλά, πολύ καλά κατά την υγείαν μου. Μόνον η κόμη καθίσταται οσημέραι και λευκοτέρα και τούτο δημιουργεί μίαν περίεργον αντίθεσιν προς το υπόλοιπον της εμφανίσεώς μου, το οποίον δεν προδίδει εισέτι γηρατεία... Δεν δύναμαι να επεκταθώ. Ο Μοτσενίγος περατώνει το οικονομικόν ζήτημα κατά τρόπον συμφέροντα. Αι παρατηρήσεις μου μετέπεισαν αυτόν. Ο Μιντσιάκης θα αποστείλη υμίν την γούναν. Ιδού τα πάντα.

Τους συνήθεις χαιρετισμούς προς άπαντας. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς, ανεψιούς και ανδραδέλφους. Ασπάζομαι τας χείρας των γονέων. Συσταίνω εαυτόν εις τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος.

Ο υιός Ιωάννης

73

Senza numero

12/24, Febrajo 1813

Le ho scritto i giorni scorsi per la via di Constantinopoli... Questa la raccomando a Mostra, affincchè la diriga p(er) la via d’ Italia. La mia saluto è buona buonissima. Le mie speranze altissimo... La mia economia n(on) angustiata... Mi ripetto, poicchè è meglio ripeltersi, che dire molte parole inutilmente. Servo sotto gli ordini di un altro Capo. Questi è il Generale Bardai di Tollj... L’amiraglio si è ritirato· Mi colmò di bontà e il nuovo ugualmente mi tratta con distinzione, o con amicizia... Veggo sempre che la benedizione dei miei genitori mi accompagna e che la mano di Dio è sulla mia testa!... Le preci del sacromonaco Simeone non mi abandonano certamente. Mocenigo, partendo da Vienna p(er) andare al suo posto mi scrisse, che sulle indica-

Σελ. 217
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/218.gif&w=550&h=800

zioni che io pii avevo dato, aveva ordinato l’ esecuzione delle misure, che devono produrre la rimessa del dennaro di cui ella a bisogno. Spero che tutto sarà a quest’ ora combinato. Minziakj, che è Console in Morea, a avuto l’ ordine di pensare alla1 plici, ed a tutto l’ occorente. Il più bel giorno della mia vita p(er) me è quello, in cui posso sperare di far qualche cosa, che sia agradevole a lei, ed utile alla famiglia.

I miei saluti, ed abbraci a tutti e tutti quanti. Baccio le mani ai genitori.

Il tiglio Giovanni

Άνευ αριθμού

12/24 Φεβρουαρίου 1813

Κατά τας παρελθούσας ημέρας, έγραψα προς υμάς μέσω της οδού της Κωνσταντινουπόλεως... Την παρούσαν εμπιστεύομαι εις τον Μόστραν, ίνα διευθύνη αυτήν μέσω της οδού της Ιταλίας. Η υγεία μου είναι καλή, πολύ καλή. Αι ελπίδες μου λαμπρόταται... Τα οικονομικά μου όχι δυσχερή.. Επαναλαμβάνω τα αυτά λόγια, καθ’ όσον είναι καλύτερον να επαναλαμβάνη τις αυτά παρά να λέγη πολλά ανωφελή πράγματα. Υπηρετώ υπό τας διαταγάς ενός άλλου ανωτέρου. Ούτος είναι ο Στρατηγός Μπαρκλάϋ ντε Τόλλυ... Ο Ναύαρχος απεσύρθη. Υπερπλήρωσεν εμέ ευμενείας, ομοίως δε και ο νέος συμπεριφέρεται προς εμέ μετά διακριτικότητος και φιλίας... Παρατηρώ πάντοτε ότι η ευλογία των γονέων συνοδεύει εμέ και ότι η χειρ του Θεού ευρίσκεται επί της εμής κεφαλής!... Αι δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος ωσαύτως δεν εγκαταλείπουν εμέ. Ο Μοτσενίγος αναχωρών εκ Βιέννης διά να μεταβή εις την θέσιν του, μοι έγραψεν, ο:: συμφώνως προς τας υποδείξεις μου, διέταξεν την λήψιν των μέτρων, άτινα οφείλουν να συντελέσουν διά την αποστολήν των χρημάτων, ων υμείς έχετε ανάγκην. Ελπίζω ότι κατ’ αυτήν την στιγμήν τα πάντα θα έχουν εκτελεσθή. Ο Μιντσιάκης, όστις είναι Πρόξενος εν Πελοποννήσω, έλαβεν εντολήν όπως μεριμνήση διά τα δέματα και διά παν το αναγκαίον. Η ωραιοτέρα ημέρα της ζωής μου είναι εκείνη, καθ’ ην θα δύναμαι να ελπίζω ότι θα πράξω κάτι το ευχάριστον δι’ υμάς και επωφελές διά την οικογένειαν.

Τους χαιρετισμούς και τους εναγκαλισμούς μου προς άπαντας. Ασπάζομαι τας χείρας των γονέων.

Ο υιός Ιωάννης

1. αντί ai

Σελ. 218
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/219.gif&w=550&h=800

74

No 002

Li 26 Febrajo 1813

Le tre precedenti lettere senza numero percchè scritte in fretta. Avevo con esse dato risposta ad’ una Sua del mese di Agosto, e Le dicevo nello stesso tempo l’ accomodamento relativo all’ imprestito chiesto al Conte Mocenigo... Spero l’affare ultimato con di lei soddisfazione. Sono sempre contento della mia salute, della mia situazione, e di un av(v)enire che mi si promette avantagiosamente. Desidero sempre con impacienza le di Lei nuove... I miei saluti a tutti quanti, abbracj ai f(rate)llj e sorelle, e nipoti, e cognati. Baccio le mani ai genitori.

Il figlio Giovanni

Calamarà qui presente fa i suoi complimenti, e si ricorda particolarmente ad Agostino. Per un seguito del disastroso suo affare è stato degradato. E travaglia ora p(er) riavere quello che a perduto... Glielo desidero.

φ. 1v / A Mon Pere

[με άλλο χέρι]:1

Vienna, 27 Marzo 1813

La presente mi giunse nel momento, mi da piacere d’ <...>l per mezo della Contessa Bulgari e presentarle il mio osequio.

Αρ. 002

26 Φεβρουαρίου 1813

Αι τρεις προηγούμεναι επιστολαί ήσαν άνευ αριθμού διότι εγράφησαν εσπευμένως. Δι’ αυτών απήντησα εις μίαν επιστολήν υμών του μηνός Αυγούστου και ανέφερον υμίν κατά τον αυτόν χρόνον διά την συμφωνίαν, σχετικώς προς το αιτηθέν παρά τω Κόμητι Μοτσενίγω δάνειον... Ελπίζω την υπόθεσιν περατωθείσαν προς ικανοποίησιν υμών. Είμαι πάντοτε ευχαριστημένος διά την υγείαν μου, την κατάστασίν μου και διά το μέλλον, το οποίον εμφανίζε-

1. Πιθανώς οι δύο αυτές αράδες γράφτηκαν από τον Μπενάκη (βλ. επόμενη επιστολή.)

2. δυσανάγνωστη λ.

Σελ. 219
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/220.gif&w=550&h=800

ται πλήρες ελπίδων. Επιθυμώ πάντοτε μετ’ αδημονίας τας ειδήσεις υμών... Τους χαιρετισμούς μου προς άπαντας, εναγκαλισμούς εις τους αδελφούς και αδελφάς, ανεψιούς και ανδραδέλφους. Ασπάζομαι τας χείρας των γονέων.

Ο υιός Ιωάννης

Ο Καλαμαράς, παρών ενταύθα, υποβάλλει τας φιλοφρονήσεις του και ενθυμείται ιδιαιτέρως τον Αυγουστίνον. Εξ αιτίας μιας υποθέσεως, ήτις κατέληξεν εις καταστροφήν, απελύθη. Νυν δε μοχθεί διά να ανακτήση εκείνο, όπερ απώλεσεν... Εύχομαι τούτο εις αυτόν.

φ. 1v / Προς τον πατέρα μου

[με άλλο χέρι] :

Βιέννη, 27 Μαρτίου 1813

Η παρούσα αφίχθη εις εμέ την στιγμήν, καθ’ ην μοι παρέχει την ευχαρίστησιν να [μεταβιβάσω]1 αυτήν μέσω της Κομίσσης Βούλγαρη και να υποβάλω υμίν τα σέβη μου.

75

No 003 Li 10/22 Aprile 1813

Questa per mezzo dell’ amico comune s(igno)r Benachi il quale attrovasi a Vienna, e che viene spesso a mio conforto con le sue lettere dandomi nuove de miei, non però di Lei lettere, ciò che mi fa somma pena. Le ho scritto per la via di Constantinopoli più d’ una, e non lascio passare occasione senza mandarne. Coltivo la via d’ Italia. Di più dal canto mio non si può. La mia salute è sempre buona e buonissima. E sono sempre egualmente soddisfato della mia situazione in ogni raporto. Attendo con impacienza eguali riscontri da Lei. Minziakj che è arrivato al suo posto mi scrive in data del mese di Decembre, e mi offre il mezzo suo per favorire la nostra corrispondenza. Quel mezzo può essere iitilissimo. Oggi Giovedì Santo... L’anno passato feci a Vienna le mie

1. μετάφραση σύμφωνα προς το νόημα της φρ. διότι η λ. είναι δυσανάγνωστη.

Σελ. 220
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/221.gif&w=550&h=800

divozioni. Quest.’ anno come fare?... Se il tempo, e le circostanze non permettono questo atto di riconciliazione colla Santa Chiesa, la coscienza può essere tranquilla, se ne sente il bisogno, e se desidera sinceramente l’ oportunità d’ adempiere a questo dovere.

Fra qualche giorno le scriverò più a lungo p(er) la via di Minziakj. Avrò un’ occasione assai vantagiosa percchè pronta. I miei abbracj ai f(rate)llj e sorelle, e cognati, e nipoti. Mille e mille saluti a tutti quanti. Baccio le mani ai genitori. Ed imploro la loro benedizione, e le preci del sacromonaco Simeone.

Il figlio Giovanni

Αρ. 003

10 / 22 Απριλίου 1813

Η παρούσα αποστέλλεται μέσω του κοινού φίλου ημών κυρίου Μπενάκη, όστις ευρίσκεται εις την Βιέννην και έρχεται συχνάκις διά των επιστολών του εις παραμυθίαν μου, παρέχων μοι ειδήσεις περί των οικείων μου, ουχί όμως και επιστολάς υμών, πράγμα το οποίον προξενεί εις εμέ μεγίστην θλίψιν. Έγραψα προς υμάς διά της οδού της Κωνσταντινουπόλεως πλέον της μιας επιστολάς και δεν αφίνω να διέλθη ευκαιρία διά να αποστείλω επιστολήν. Προτιμώ την διά της Ιταλίας οδόν. Περισσότερα δεν είναι δυνατά εκ μέρους μου. Η υγεία μου είναι πάντοτε καλή, πολύ καλή. Παραμένω δε πάντοτε ομοίως ευχαριστημένος διά την κατάστασιν μου εκ πάσης απόψεως. Αναμένω μετ’ ανυπομονησίας όμοιας απαντήσεις παρ’ υμών. Ο Μιντσιάκης, αφιχθείς εις την θέσιν αυτού, μοι γράφει επιστολήν υπό ημερομηνίαν του μηνός Δεκεμβρίου και μοι προσφέρει την μεσολάβησίν του διά να διευκολύνη την αλληλογραφίαν ημών. Το μέσον τούτο δύναται να αποβή χρησιμώτατον. Σήμερον είναι Μεγάλη Πέμπτη... Το παρελθόν έτος εξεπλήρωσα τα θρησκευτικά μου καθήκοντα εις την Βιέννην. Τί να πράξω κατά το τρέχον έτος;... Εάν ο καιρός και αι περιστάσεις δεν επιτρέπουν την πράξιν αυτήν, της συνδιαλλαγής προς την Αγίαν Εκκλησίαν, η συνείδησις δύναται να είναι ήσυχος εάν αισθάνηται την ανάγκην και ειλικρινώς επιθυμεί να εύρη δυνατότητα διά να εκτελέση το καθήκον τούτο.

Μετά τινας ημέρας θα γράψω προς ημάς διεξοδικώτερον διά της οδού του Μιντσιάκη. Θα έχω ευκαιρίαν επικοινωνίας πλεονεκτικήν καθ’ όσον θα είναι άμεσος. Τους εμούς εναγκαλισμούς προς τους αδελφούς και αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς. Απείρους χαιρετισμούς προς άπαντας. Ασπάζομαι τας χείρας των γονέων. Και επικαλούμαι την ευλογίαν αυτών και τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος.

Ο υιός Ιωάννης

Σελ. 221
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/8/gif/222.gif&w=550&h=800

76

Senza numero

18/30 Maggio 1813

Sono in buona salute, e contento assai. Mi manca per esserlo compiutamente di ricevere di Lei nuove... Non ne ho da lunghissimo tempo· Queste poche parole le spedisco per la via d’ Italia, e spero che arriveranno in buon porto. Dio voglia accordarmi la grazia di essere in posizione di darle più sovente, e per una via più diretta delle mie nuove. I saluti a tutti quanti. Abbracio f(rate)llj e sorelle, e cognati, et nipoti, e zij e zie.

Il figlio Giovanni

Άνευ αριθμού

18/30 Μαΐου 1813

Είμαι πολύ καλά και αρκούντως ευχαριστημένος. Διά να είμαι πλήρως ευχαριστημένος πρέπει να λάβω τας ειδήσεις υμών... Δεν έχω αυτάς από μακροτάτου χρόνου. Αυτάς τας ολίγας λέξεις αποστέλλω υμίν διά της οδού της Ιταλίας και ελπίζω ότι θα αφιχθώσιν αισίως. Ο Θεός ας θελήση να μοι παράσχη την χάριν ώστε να ευρεθώ εις την θέσιν να δίδω υμίν συχνότερον και μέσω οδού τινος, πλέον αμέσου, τας ειδήσεις μου. Τους συνήθεις χαιρετισμούς προς πάντας. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς και θείας και θείους.

Ο υιός Ιωάννης

77

No 005

29 Maggio/11 Giugno 1813

Ottima la mia salute. Sodisfacente al sommo la mia situazione in tutti i rapporti. Anco per le nuove testimonianze di benevolenza de miei superiori... Oltre il grado che ebbi l’ anno passato, in questo vengo di ricevere la croce di S(ant)o Vladimir della t(er)z(a) classe, decora-

Σελ. 222
Φόρμα αναζήτησης
Αναζήτηση λέξεων και φράσεων εντός του βιβλίου: Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄
Αποτελέσματα αναζήτησης
    Ψηφιοποιημένα βιβλία
    Σελίδα: 203

    cioè il trattamento. Spero bene sotto tutti i rapporti; percchè questa conoscenza coll’ ammiraglio fu Ministro della Marina, è antica, ed a Pietroburgo avevo l’ onore di vederlo spesso, senza mai pensare, che verebbe un giorno che io sarei sotto i suoi ordini. La Providenza cosi vuole poicchè la benedizione dei genitori miei è meco, e poicchè il sacro monaco Simeone prega p(er) me, e mi implora un bon1 viaggio... Che questa sacra benedizione, e che queste preghiere mi sieno sempre in ajuto, e n(on) mi abandonino mai.

    Qui ho trovato molte conoscenze. Non ho potuto p(er) altro vedere p(er) anco nessuna tranquillamente. Tutto alla sfugita, poicchè c’ è di che essere occupato, e voglio nello stesso tempo usare moderam(ent)e delle mie forze, e della mia salute nel servizio.

    I miei saluti cordiali a tutti. Baccio le mani ai zij, e zie. Sia meco lo ripetto la benedizione dei genitori.

    Il figlio Giovanni

    Scrivo avendo meco il s(igno)r Pobroff, il quale travaglia in questo momento nella stessa mia tavola. Esso si ricorda a Lei, e le manda mille saluti. Lo stesso il S.E. Fonton, che pure è qui.

    Αρ. 91

    Βουκουρέστιον, 23 Μαΐου / 4 Ιουνίου LC12

    Αφίχθην εν υγεία. Εν τω μέσω της διαδρομής επληροφορήθην ότι ο αρχηγός, υπό τας διαταγάς του οποίου επρόκειτο να υπηρετήσω, ήτο η ΑΕ. ο Ναύαρχος Τσιτσαγώφ, όστις έχει, μετ’ ευρυτάτων δικαιοδοσιών, την Γενικήν Διοίκησιν του επί του Δουνάβεως στρατεύματος. Η ιδιότης μου παρ’ αυτώ είναι εκείνη του προϊσταμένου και διευθυντού της Γραμματείας αυτού, κατά το διπλωματικόν αυτής μέρος. Η Α.Ε. εζήτησεν εμέ παρά τη Α.Μ. τω Αυτοκράτορι... Εγένετο ευγενώς τούτο αποδεκτόν. Ευρίσκομαι εδώ από τριών ημερών και από την στιγμήν της αφίξεώς μου ανέλαβον υπηρεσίαν. Δεν έχω όθεν, τον χρόνον να γράψω υμίν περισσότερα. Αγνοώ δε τας συνθήκας της θέσεώς μου, τουτέστιν την προς εμέ συμπεριφοράν. Ελπίζω αυτήν καλήν εξ όλων των απόψεων καθ’ όσον η γνωριμία μου μετά του Ναυάρχου, όστις διετέλεσεν Υπουργός των Ναυτικών, είναι παλαιά, και εν Πετρουπόλει έσχον την τιμήν να συναντώ αυτόν συχνά, χωρίς ποτέ

    1. βενετ. αντί buono