Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Α΄

 L’idea di fare che questi stessi capi mi diano il ruolo dei loro soldati mi è sembrata tanto più lodevole e necessaria, quantochè, oltre alla tranquillizzazione che ella opera in questa gente, mi da un preciso e spontaneo documento nelle mani, per cui gl’ esami e confronti necessari, onde conoscere la legittimità di questa amministrazione economica locale, riescono assolutamente evidenti e manifesti.

Mi permetta ancora l’ E.V. qualche cenno intorno alle avvertenze che io ò avuto nel licenziamento di questa gente.

Gl’ annunzj pubblici esternati colla proclamazione, quelli fatti colla voce non bastavano a mio intendere per garantire e preservare l’ isola dalli disordini che potevano aver luogo nella partenza e diffusione di questi di per se stessi e per le funzioni esercitate odiosi esseri. Quindiio ò concertato col s. Col(onnell)o per la città tanto di Argostoli come di Lixuri qualche pattugliamento estraordinario e per la campagna ò fatto diffondere con rapidità molti esemplari del proclama stesso, raccomandandone la pubblicazione alli primatti, ai sacerdoti, ai giudici delle pertinenze, dimandando da tutti per la sicurezza della cosa i precisi riscontri del’ operato.

Ho inoltre prevenuto l’ Uffiziale di Polizia1 s. Mattei in Argostoli e s. Milona in Lixuri d’ invigilare eziandio per mezzo di confidenti persone se2 mai qualche reazione o motteggio o scandalo si esternasse, onde reprimerne instantaneamente gl’ effetti sempre funesti.

Fu assai opportuna questa misura, poichè ella à inspirato confidenza e sicurezza a questi militari urbani... e qualche arrestazione e breve prigionia fu bastevole per manifestare quella attività del Governo che inspira giusto timore ai tristi e che inonda il suore di contentezza ai buoni.

Per tal maniera l’operazione ebbe il più felice riuscimento, combinando colla possibile saddisfazione delle dolenti e congedate legioni urbane la tranquillità e la sicurezza pubblica in tutta l’estesa dell’ isola e la vera e positiva compiacenza e ricreazione di quanti furono fino a quest’ epoca soggiogati ed oppressi.

Io nel mettere in esecuzione questo progetto mi sono fatto un dovere di trattenermi più volte sul proposito della truppa urbana con quelle eminenti persone che avevano un interesse di preservarle, se non in tutto almeno in parte da questa tempesta... Ognuno mi disse che era necessario admettere delle modificazioni, ma che bisognava molto pensare prima di risolversi, imperciochè trattavasi di grave ed importante argomento da cui la salute del paese dipendeva. Io, prima della pubblicazione del

1. Χφ. pulizia

2. Αμφίβολος ανάγνωσις.

 proclama, mi sono mostrato sempre persuaso della difficoltà dell’ impresa ed ò più volte seriamente d’ innanzi ad essi giudicato che era impossibile troncare ad un tratto tutta questa tessitura di rapporti e d’ interessi particolari e pubblici.

Pieni di questa confidenza io sono certo che alle ripetute dimande che ebbero dai principali gonfalonieri1 e dai subalterni di questa truppa φ. 2 brutale, come le ebbi io, abbiamo sempre annunziato / ciò che fu dalla pubblicazione fatta nè da nessuno presentita solennemente smentito.

Io ò creduto assai importante questo giuoco, onde far che cessi quella preponderanza nella pubblica opinione che le circostanze avevano eccessivamente dato ai singuli e per cui l’equilibrio sociale in vano cercavasi in questo paese.

Già gl’effetti ne sono ormai sensibili e questi abitanti da giorno in giorno riprendono umani, pacifiche, tranquille, ridenti fisonomi. Rassegno all’E.V. nell’inserta sotto n° 2 la copia di una nota circolare che o ò creduto necessario di spedire a tutti i trib. e mag(istra)ti che si attrovano attualmente in funzione2.

Mi è sembrato che la sopravveglianza del Reggente qui allora potrà essere conosciuta efficace, utile e grata, quando un rapporto uffiziale sullo stato attuale di cadauna amministrazione lo porta al caso di conoscere legittimam(ent)e l’ essenza di ognuna sotto i punti di vista marcati dalla stessa circolare.

La risposta così diramata, come ò indicato, apre l’opportunità di far adottare quelle addizioni e quei cambiamenti tanto nel numero e qualità dei membri che compongono le varie magistrature come nelle attribuzioni e funzioni di ogn’una, per cui il migliore servigio pub(blic)o è sperabile, senza ottenerlo per altra via che per della spontaneità e della emenda la più uffiziosa e moder.

Io ò già ricevuto dei rapporti da più d’uno dei mag(istra)ti e intnali ed a seconda del bisogno va qua e là internando le mie considerazioni e suggerindo quel riordinamento che da me si può escogitare e credere opportuno.

Mi occupo incessantemente intorna alla conformazione del Mag(istra)to Economico ad all’ orditura3 di un’ ordinanza che valga a presidiare la sicurezza e la giusta amministrazione della locale finanza. Ho trovato un mostro assai strano : egli non è di cento teste ma di una sola testa e di cento mani assai mal educate nel maneggiare il tesoro della nazione.

È bello il vedere che per effetto della misura adottata questo stesso

1. Χφ. confalonieri

2. Βλ. έγγραφον Αρχείου υπ’ αρ. 19

3. Χφ. orditara

 mostro si è dipinto di per se stesso. La Commissione Estraordinaria Economica Federativa avrà di che occuparsi.

Prevengo in tanto l’ E.V. che questa cassa locale fino al giorno d’oggi conta di effettive piastre 20.134. Le contarà forse per lungo tempo e ne sarà più ricca in seguito, poichè col licenziamento della truppa villana si sono risparmiate sei mila· piastre per ogni decade, ossia diciotto mila1 al mese che si sacrificavano all’ avidità di questo fatale esercito agreste.

Io non posso assoggettare il piano di spese ordinarie, poichè oltre alle già sistemate e col possibile pub(blic)o risparmio delle giornaliere somministrazioni di carne, vino, legna da fuoco, oglio per le truppe e gratificazioni agl’ uffiziali restano a calcolarsi quelle poche che il Ministero e la Reggenza del s. Co. Mercati sarà per apportare. Dietro all’arrivo di questo egregio sig(nor)e io darò termine anco a questa picciola impresa e sarò, come io mi lusingo, l’ apportatore dei conti precisi e delle spese φ. 2V e dell’ entrata e se converrà come io / il s. Co. Mercati di tutto quel dinaro che sopravanzasse alle stabilite occorrenze locali.

Io sono stato e sono fermo costantemente nel rinunziare ascolto ed accoglienza a tutte quelle petizioni che dimandano dinaro. I creditori pubblici sorgono giornalmente e le molestie e le angustie ch’io soffro sono eccessive. Io resisto, ma oso di rimarcare all’E.V. che bisognarebbe necessitare costantemente questa resistenza, facendo passare costà sempre tutto il dinaro che sopravanza, nè credo bastevole l’articolo espresso nelle commissioni che l’ E.V. à dato ai respettivi reggenti su questo proposito.

L’umiltà mia ardisce di suggerire un’ assoluta e forte decretaz(ion)e, la quale proibisce sotto responsabilità dei respettivi reggenti qualunque siasi dispendio oltre ai convenuti e sanciti per le locali occorrenze... Questi sano già convenuti e saranno sanciti, lorchè l’ E. V. ne avrà il preciso dai respettivi reg(gen)ti, che sono incaricati di trasmetterli colla maggior celerità, inviando in pari tempo lo stato attivo di cadauna cassa coi relativi documenti.

Questa decretazione è la sola arma con cui potranno diffendersi i delegati di V.E. dall’imperioso e costante attacco che tanti e tanti rinvigoriti nelle loro speranze dalla vista di qualche sopravanzo nella tesoreria si faranno uno studio di pazientem(en)te sostenere... Il numero dei creditori pubblici è innumerabile qui, come io credo in tutte le altre isole, poichè nella fu anarchia, qualora non si è potuto pagare il favore pubblico con dinaro, si è creduto di acquistarlo con una patente o con un decreto, il quale prometta ed accordi appuntamenti.

Io sto aspettando il sig. Co. Mercati. Al suo arrivo gli passerò subito

1. Χφ. mille.

 la recevuta e da me come dalle scarse mie forze concesso trattata amministrazione di questi pubblici affari.

Mi onorerò di umiliare all’ E.V. il rapporto successivo delle mie operazioni e quello con cui passerò categoricamente al prelodato sig. Co. Mercati ogni argomento relativo a questa reggenza.

Protesto in tanto la mia venerazione.

Cefalonia 29 Settembre 1802 s.v.

Il div(otissim)o obbed.

GIOV. C. CAPODISTRIA

φ. 1 / Κάτω: Al Serenis(simo) Principe Co. Spiridion Giorgio Teotochi

Corfù

Αρ. 3

Γαληνότατε Πρίγκιψ,

H εσώκλειστος διακήρυξις υπ’ αρ. 1 θα γνωρίση εις την Y. Ε. <...>1 τα οποία εχρειάσθη να χρησιμοποιήσω, διά να εκτελεσθή αμέσως το σπουδαιότερον σημείον των εντολών μου.

Εχρειάσθη να επισπεύσω την ανακοίνωσιν ταύτην, εφόσον επρόκειτο περί του ουχί μικρού ζητήματος να εξοικονομήσωμεν την βαρείαν δαπάνην των εξ χιλιάδων γροσίων, τα οποία άλλως κατά την πρώτην Οκτωβρίου θα έπρεπε να μετρήσωμεν.

Η προσωπική κλήσις των αρχηγών και των δύο στρατιωτών εξ εκάστης συντροφιάς συνετέλεσε να καταστήση ολιγώτερον πικράν την είδησιν ταύτην εις αυτά ταύτα τα στρατεύματα και να τα προφυλάξη εκ των κινδύνων εις τους οποίους θα τα εξέθετε η γελοιοποίησις η οποία θα εγίνετο εις αυτά.

Πράγματι προσήλθον προθύμως. Είπον προς πάντας ότι ο τρόπος δι’ ου εκλήθησαν να αποσυρθούν και να καταθέσουν τα όπλα έπρεπε να τους πείση ότι ούτοι κατέχουν την κοινήν εκτίμησιν και εμπιστοσύνην. «Ήτο δικαίωμα της εξουσίας του Επιτρόπου και εις τον λόγον μου προς υμάς να διατάξω όπως υποβάλληται εις τας στρατιωτικάς ποινάς οιοσδήποτε όστις μετά δύο ώρας ήθελεν ευρεθή κατέχων όπλα... Και σείς, γενναίοι άνδρες, θα είχετε υποστή ύβριν και δεν υπελείπετο, ειμή να υπακούσητε. Επράχθη άλλως, ακριβώς επειδή επεδιώχθη να δείξωμεν εις το έθνος ολόκληρον ότι έχετε υπηρετήσει την πατρίδα ως γενναίοι και αγαθοί πολίται εις χρόνους επικινδύνους και ότι σήμερον ως συνετοί και ευπειθείς θα είσθε πρόθυμοι να εγκαταλείψετε τα όπλα και να αποσυρθήτε εις τας οικίας σας». Πέραν αυτού προσέθεσα ότι είχον επιφορτισθή παρά της A. Ε. του Πληρεξουσίου να κρατήσω τα ονόματα

1. Λέξις εφθαρμένη.

 των αρχηγών των και τα των αντιστοίχων στρατιωτών εκάστης ομάδας, ίνα παρουσιάσω διά των ονομάτων τούτων προς την A. Ε. κατάλογον των πλέον αξιολόγων, καθόσον διά την οργάνωσιν των ενόπλων δυνάμεων της Δημοκρατίας θα ήτο απαραίτητος η ίδρυσις πολιτοφυλακής.

Η είδησις αύτη λίαν ανεκούφισε τούτους και, ευλογούντες το όνομα της Α.Μ. του Αυτοκράτορος, το της Α.Ε. του Πληρεξουσίου και των ρωσικών δυνάμεων, ανεχώρησαν άπαντες κανονικώς και άνευ ουδενός επεισοδίου έχοντες φ. 1ν πάντοτε / κατά νουν την ιδέαν και την λίαν ευχάριστον και παρήγορον ασχολίαν της συμπληρώσεως τούτων των επετηρίδων· βιάζονται να μου τας παραδώσουν μεθαύριον.

Η ιδέα να πράξω ώστε αυτοί οι ίδιοι αρχηγοί να μου δώσουν την κατάστασιν των στρατιωτών των μου εφάνη τόσον περισσότερον αξιέπαινος και αναγκαία, καθόσον, εκτός της ηρεμήσεως την οποίαν αύτη πραγματοποιεί μεταξύ των ανθρώπων τούτων, μου δίδει εις τας χείρας έγγραφον ακριβούς και αβιάστου περιεχομένου, διά του οποίου αι εκ των εξετάσεων και απαραιτήτων συγκρίσεων διαπιστώσεις, ώστε να γνωρίσωμεν τον βαθμόν νομιμότητος της τοπικής οικονομικής ταύτης διαχειρίσεως, καθίστανται απολύτως καταφανείς και ευχερείς.

Ας μου επιτρέψη επί πλέον η Y. Ε. λέξεις τινάς περί των προειδοποιήσεων τας οποίας απηύθυνα κατά την απόλυσιν των ανθρώπων τούτων.

Αι δημόσιαι αναγγελίαι, ανακοινωθείσαι διά της προκηρύξεως, εκείναι αι γενόμεναι προφορικώς δεν ήρκουν, κατά την αντίληψίν μου, διά να εξασφαλίσουν και προστατεύσουν την νήσον εκ των ταραχών αι οποίαι ηδύναντο να λάβουν χώραν κατά την αναχώρησιν και διασκόρπισιν των υπάρξεων τούτων, των μισητών καθ’ εαυτάς και διά τας παρασχεθείσας υπηρεσίας. Διά τούτο ωργάνωσα μετά του κυρίου Συνταγματάρχου τόσον εις την πόλιν του Αργοστολίου όπως και του Ληξουρίου μερικάς εκτάκτους περιπόλους και ανά την ύπαιθρον ενήργησα να διαδοθούν αστραπιαίως πολλά αντίτυπα της ιδίας προκηρύξεως, συνιστών την ανακοίνωσιν αυτής εις τους προύχοντας, εις τους ιερείς, εις τους δικαστάς των επαρχιών, ζητών παρά πάντων διά την ασφάλειαν του πράγματος τας ακριβείς απαντήσεις περί των ενεργηθέντων.

Επί πλέον ειδοποίησα τον Αξιωματικόν της Αστυνομίας κ. Ματθαίον εις Αργοστόλιον και κ. Μυλωνάν εις Ληξούριον να αγρυπνούν ακόμη και διά μέσου εμπίστων προσώπων περί τυχόν αντιδράσεώς τινος ή ενοχλήσεως ή επεισοδίου το οποίον θα εξεδηλούτο, ώστε να καταπιέσωμεν αμέσως τα πάντοτε ολέθρια <εκ τούτων> αποτελέσματα.

Τo μέτρον τούτο υπήρξε λίαν έγκαιρον, καθόσον ενέπνευσεν εμπιστοσύνην και ασφάλειαν εις τους στρατιωτικούς τούτους των πόλεων... και σύλληψίς τις και σύντομος φυλάκισις ήρκεσε, διά να καταδείξωμεν εκείνην την δραστηριότητα της Διοικήσεως η οποία εμπνέει δίκαιον φόβον εις τους αθλίους και η οποία εις τους αγαθούς πλημμυρίζει την καρδίαν εξ ικανοποιήσεως.

 Τοιουτοτρόπως η επιχείρησις έσχε την πλέον ευτυχή έκβασιν συνδυάζουσα μετά της δυνατής ικανοποιήσεως των δυσφορούντων και απολυθέντων στρατευμάτων των πόλεων την ησυχίαν και την δημοσίαν ασφάλειαν εις πάσαν την έκτασιν της νήσου και την πραγματικήν και θετικήν ευαρέσκειαν και αναψυχήν όσων υπήρξαν μέχρι της εποχής ταύτης υποδεδουλωμένοι και καταπεπιεσμένοι.

Αφού έθεσα εις εκτέλεσιν το σχέδιον τούτο, εθεώρησα καθήκον να συζητήσω πολλάς φοράς επί του θέματος της στρατιωτικής δυνάμεως των πόλεων μετά των εξεχόντων εκείνων προσώπων τα οποία ενδιεφέροντο να την διατηρήσουν, αν όχι όλην, τουλάχιστον προς αντιμετώπισιν της θυέλλης ταύτης... Πάντες μοι είπον ότι ήτο απαραίτητον να δεχθώμεν μεταβολάς, αλλ’ ότι εχρειάζετο, πριν αποφασισθούν, να σκεφθώμεν πολύ, καθόσον επρόκειτο περί σοβαρού και σπουδαίου ζητήματος, εκ του οποίου εξηρτάτο η σωτηρία της πατρίδος. Προ της δημοσιεύσεως της προκηρύξεως εφάνην πάντοτε πεπεισμένος περί της δυσκολίας του εγχειρήματος και έκρινα σοβαρώς πλειονάκις ενώπιον τούτων ότι ήτο αδύνατον να θραύσω αιφνιδίως άπαν το δίκτυον τούτο των σχέσεων και των συμφερόντων, ιδιωτικών και κοινών.

Εκ της απολύτου ταύτης εμπιστοσύνης είμαι βέβαιος ότι εις τας επανειλημμένας αιτήσεις αι οποίαι ελήφθησαν παρά των επισημοτέρων σημαιοφόρων και κατωτέρων αξιωματικών του απαισίου τούτου στρατεύματος, καθώς φ. 2 εγώ έλαβον ταύτας, απεκρίθημεν πάντοτε / εκείνο το οποίον προήλθεν εκ της δημοσιευθείσης προκηρύξεως και δεν αντεκρούσθη παρ’ ουδενός επισήμως, μολονότι προεβλέφθη.

Εθεώρησα το τέχνασμα τούτο λίαν σημαντικόν, διά να παύση εις την κοινήν γνώμην εκείνη η επιρροή την οποίαν είχον παράσχει υπερβολικώς εις τα άτομα αι περιστάσεις και ως εκ της οποίας η κοινωνική ισορροπία ανεζητείτο ματαίως εις ταυτην την νήσον.

Τα εκ τούτου αποτελέσματα είναι ήδη πλέον αισθητά και οι ενταύθα οικούντες αναλαμβάνουν από ημέρας εις ημέραν ανθρωπίνας, ειρηνικάς, ησύχους, μειδιώσας φυσιογνωμίας. Υποβάλλω προς την Υ. Ε. εις την συνημμένην υπ’ αρ. 2 το αντίγραφον εγκυκλίου, την οποίαν εθεώρησα απαραίτητον να αποστείλω εις άπαντα τα δικαστήρια και δημοσίας αρχάς, τα οποία ευρίσκονται επί του παρόντος εις λειτουργίαν.

Μου εφάνη καλον ότι η επαγρύπνησις του Διοικητού ενταύθα τότε θα είναι δυνατόν να αναγνωρισθή αποτελεσματική, ωφέλιμος και ευεργετική, όταν επίσημος έκθεσις περί της παρούσης καταστάσεως εκάστης υπηρεσίας τον καταστήση ενήμερον νομίμως επί της φύσεως αυτών από των απόψεων των σημειωθεισών εις την ίδιαν εγκύκλιον.

Η απάντησις <επί των ερωτήσεων τούτων> ούτω διαρθρωθείσα, όπως έχω αναφέρει, γεννά την ευκαιρίαν να υιοθετήσωμεν εκείνας τας προσθήκας και εκείνας τας αλλαγάς, τόσον εις τον αριθμόν και το είδος των ανθρώπων

 οι οποίοι πλαισιώνουν τας διαφόρους αρχάς, όπως και εις τας αρμοδιότητας και λειτουργίας εκάστης, διά των οποίων <προσθηκών και αλλαγών> ελπίζεται η καλλιτέρα παροχή υπηρεσιών προς το κοινόν, χωρίς να το επιτυγχάνωμεν δι’ άλλου τρόπου, ει μη δι’ εκείνης της αυθορμήτου συμμορφώσεως και της μεταμελείας της πλέον επισήμου και μεμετρημένης.

Ήδη έλαβον εκθέσεις εκ περισσοτέρων της μιας δημοσίων και αναπληρωματικών αρχών και συμφώνως προς την ανάγκην καθιστώ εδώ ή εκεί αποδεκτάς τας γνώμας μου και συμβουλεύω εκείνην την αναδιοργάνωσιν η οποία παρ’ εμού δύναται να επινοηθή και να θεωρηθή κατάλληλος.

Ασχολούμαι απαύστως εις την συγκρότησιν της οικονομικής υπηρεσίας και εις την εκπόνησιν διατάξεως, η οποία να έχη κύρος, διά να διαφυλάξη την ασφάλειαν και την ορθήν διαχείρισιν της τοπικής οικονομίας. Εύρον τέρας λίαν περίεργον· δεν έχει εκατόν κεφαλάς, αλλά μίαν μόνον κεφαλήν και εκατόν χείρας λίαν κακώς ησκημένας εις την διαχείρισιν του εθνικού θησαυρού.

Είναι ωραίον το να βλέπωμεν ότι εκ του υιοθετηθέντος μέτρου το ίδιον τέρας περιεγράφη αφ’ εαυτού. Η έκτακτος Ομοσπονδιακή Οικονομική Επιτροπή θα έχη αντικείμενον ασχολίας.

Προειδοποιώ εν τω μεταξύ την Y. Ε. ότι το τοπικόν ταμείον ενταύθα υπολογίζεται εις 20.134 πραγματικά γρόσια. Θα υπολογίζεται τόσον επί πολύν ίσως χρόνον και κατόπιν θα καταστή πλουσιώτερον, αφού διά της απολύσεως του εξ αγροτών στρατεύματος εξοικονομήθησαν έξ χιλιάδες γρόσια δι’ έκαστον δεκαήμερον, ήτοι δεκαοκτώ χιλιάδες τον μήνα, αι οποίαι εθυσιάζοντο εις την πλεονεξίαν τούτου του μοιραίου αγροτικού στρατεύματος.

Δεν δύναμαι να καθορίσω τον προϋπολογισμόν των γενικών εξόδων, αφού εκτός των ήδη καθιερωμένων και μετά της δυνατής δημοσίας φειδούς των καθημερινών παροχών κρέατος, οίνου, καυσοξύλων, ελαίου διά τα στρατεύματα και δωρεών εις τους αξιωματικούς υπολείπονται να υπολογισθούν εκείναι αι ολίγαι τας οποίας η Κυβέρνησις και η Διοίκησις του Κόμητος κυρίου Μερκάτη πρόκειται να προσκομίσουν. Μετά την άφιξιν του εξόχου τούτου κυρίου θα δώσω τέλος και εις το μικρόν τούτο ζήτημα και θα γίνω, καθώς εγώ ελπίζω, ο κομιστής ακριβών λογαριασμών και εξόδων και εσόδων, και εφόσον φ. 2ν συμφωνήση μετ’ εμού / ο Κόμης κύριος Μερκάτης, δι’ ολόκληρον εκείνην την χρηματικήν ποσότητα η οποία θα επερίσσευεν εκ των καθορισθεισών τοπικών αναγκών.

Υπήρξα και είμαι σταθερός μετ’ επιμονής εις το να απορρίπτω ακρόασιν και παραδοχήν εις εκείνας τας αιτήσεις αι οποίαι ζητούν χρήμα. Οι πιστωταί του δημοσίου προβάλλουν καθημερινώς και αι ενοχλήσεις και αι στενοχωρίαι τας οποίας υποφέρω είναι υπερβολικαί. Ανθίσταμαι, αλλά τολμώ να παρατηρήσω εις την Y. Ε. ότι θα εχρειάζετο να επιβάλωμεν μετ’ επιμονής την άρνησιν ταύτην ενεργούντες να μεταφέρωμεν εκεί πάντοτε όλον το χρήμα το οποίον πλεονάζει, ουδέ θεωρώ επαρκές το άρθρον το διατυπωθέν

 εις τας εντολάς τας οποίας η Y. Ε. έδωσεν εις τους αρμοδίους διοικητάς εν προκειμένω.

Η ταπεινότης μου τολμά να υποδείξη μίαν άνευ εξαιρέσεων και αυστηράν διάταξιν, η οποία να απαγορεύη υπό την ευθύνην των αρμοδίων διοικητών οιανδήποτε δαπάνην, εκτός των συμπεφωνημένων και εγκεκριμένων διά τας τοπικάς ανάγκας... Αύται <αι δαπάναι> έχουν συμφωνηθή και θα εγκριθούν, αφού η Υ. Ε. θα έχη το ακριβές ύψος παρά των αρμοδίων διοικητών, οι οποίοι έχουν διαταχθή να τας μεταδώσουν μετά της μεγαλυτέρας ταχύτητος, ενημερούντες ταυτοχρόνως περί της παρούσης καταστάσεως εκάστου ταμείου μετά των σχετικών εγγράφων.

Η διάταξις αύτη είναι το μόνον όπλον διά του οποίου θα δυνηθούν να υπερασπισθούν εαυτούς οι αντιπρόσωποι της Y. Ε. από της ορμητικής και ανυποχωρήτου επιθέσεως την οποίαν τόσοι και τόσοι, ενισχυθέντες εις τας ελπίδας των εκ του ότι είδον πλεόνασμα εις το θησαυροφυλάκιον, θα καταστρώσουν σχέδιον να υποφέρουν υπομονητικώς... Ο αριθμός των δημοσίων πιστωτών είναι άπειρος εδώ, όπως πιστεύω εις όλας τας άλλας νήσους, δεδομένου ότι κατά την παρελθούσαν αναρχίαν, επειδή δεν κατέστη δυνατόν να αμειφθή διά χρήματος η δημοσία εύνοια, εθεωρήθη καλόν να την αποκτήσουν <οι δικαιούμενοι> δι’ ενός διπλώματος ή διά θεσπίσματος, το οποίον να υπόσχεται και να απονέμη μισθούς.

Αναμένω τον Κόμητα κύριον Μερκάτην. Άμα τη αφίξει του θα παραδώσω αμέσως την παραληφθείσαν και εκχωρουμένην υπ’ εμού, καθώς και εκ των ελλιπών δυνάμεων μου, ασκηθείσαν διακυβέρνησιν τούτων των δημοσίων υποθέσεων.

Θα έχω την τιμήν να υποβάλω ταπεινώς εις την Y. Ε. την επομένην αναφοράν περί των ενεργειών μου και εκείνην διά της οποίας κατηγορηματικώς θα μεταβιβάσω εις τον προαναφερθέντα Κόμητα κύριον Μερκάτην παν ζήτημα σχετικόν προς το αξίωμα ταύτης της Διοικήσεως.

Εν τοσούτω διαβεβαιώ την υπόληψίν μου.

Κεφαλληνία 29 Σεπτεμβρίου 1802 π.η.

Ο λίαν αφωσιωμένος, ευπειθής

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΜΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

φ. 1 / Κάτω: Προς τον Γαληνότατον Πρίγκιπα Κόμητα Σπυρίδωνα Γεώργιον Θεοτόκην Κέρκυραν

13

Αρχείον Ιονίου Γερουσίας

Κιβώτιον 7, αρ. 44, συνημμένον

Copia No I

Il Commissario di S.E. il Principe della Sett’Insulare Repubblica Agli abitanti tutti dell’ isola di Cefalonia

Voi siete, o abitanti di questa preziosa parte della Sell’Insulare Repubblica, chiamati oggi a nuova vita, a felice esistenza, a gloriosi destini dalla comparsa e dal presidio delle invitte truppe dell’ Augusto Sovrano delle Russie e da tutte quelle instituz(io)ni che mercè di questo appoggio possente la vostra vera felicità devono componere.

Innalzate il vostro spirito... Richiamate a voi stessi l’antica vostra istoria. Non obliate quella de’ vostri giorni e rendete grazie alla Provvidenza Divina ed alla clemenza di Alessandro Primo.

Pace, concordia, obbedienza alle leggi, rispetto ed amore al Governo, affetto alla pubb(lic)a sicurezza senza ostentaz(io)ne o prepotente entusiasmo, moderaz(io)ne repubblicana sieno nell’ isola di Cefalonia e fra di voi, o suoi abitanti.

L’ esercizio di queste virtù, la soddisfaz(io)ne assoluta di questi doveri e gli eminenti oggetti, intorno ai quali la mente riordinatrice dello stato travaglia, esigono che in voi tutti indistintam(ent)e vi sia un corrispondente carattere.

Quindi io, fedele esecutore degli ordini precisi che mi furono dati devo annunziarvi :

Primo; che alle sole costituite potestà, cioè al Reggente solo, ai magistrati e tribunali che sono sopravvegliati e che devono agire entro 1 soli rispettivi loro confini spetta esclusivam(ent)e il pensiero·, la cura, il discorso de’ pubblici affari.

Secondo. Nessuno deve sospettare che queste costituite potestà o che le invitte truppe che le sostengono possano giammai soffrire che avvenga lo sviluppo fatale delle passioni vendicative o delle reazioni.

Sappiano anzi tutti che ogni germe o principio di civile discordia devesi sradicare... E sarà sradicato... Resti dunque oguno tranquillo ove si attrova nè osi con movimenti attentatorii di determinare l’attenzione

1. Χφ. pensiere

ne e lavigilanza pubblica sopra i suoi passi... Le esteriorità, i moti ingiuriosi, le parole provocatrici saranno stimate criminose... I delinquenti avranno punizioni militari.

Terzo. Alle sole gloriose truppe di S.M.I. è affidata la sicurezza pubblica e la privata... Quindi non solo è inutile, ma è criminoso per voi tutti, o abitanti, di mostravi armati dinanzi alle truppe imperiali che qui sono per custodirvi e presidiarvi.

φ. 1v / Il portare armi dunque ventiquattro ore dopo la pubblicaz(io)ne di questo proclama è un delitto che offende la dignità delle truppe imperiali e che avrà per ciò corrispondenti punizioni militari.

Quarto. Siano i primi a deponerle que’ bravi abitanti che in tempi difficili e pericolosi le hanno prese con valore repubblicano per diffendere la patria.

Sappiano ancora questi che dietro all’ eseguim(ent)o di questa prescriz(io)ne io ne aspetto i capi e due militari di ogni compagnia, onde annunziar loro importanti e grate notizie.

Quinto. Sappiano gli abitanti tutti delle pertinenze e ville che la loro condotta è sopravvegliata e che s’ intende che le armi sieno deposte da tutti in ogni luogo.

Quindi l’uso delle armi e l’ammasso di armati in qualunque punto dell’ isola è stimato criminoso... I colpevoli saranno puniti militarm(ent)e.

Sesto. Le armi deposte non devono essere in nessun luogo ammassate... La raccolta di armi, ovunque ritrovisi, attirerà esecuz(io)ni militari nel luogo che le custodisce e corrispond(ent)e castigo a’ colpevoli.

O voi, quanti siete illuminati, giudiziosi, influenti, de’ quali la voce è ascoltata ed esaudita, adoperatevi a far intendere e consoscere ai semplici e buoni il valore e l’importanza di quanto oggi viene prescritto e che devesi assolutam(ent)e eseguire.

Abitanti, io vi ho detto di dover essere fedele esecutore degli ordini che ho ricevuto... Io con questa proclamaz(io)ne lo sono stato... Vi esorto e vi prego di volermi dare il conforto di essere, per quanto la mia breve destinaz(io)ne lo importerà, il testimonio dell’ esercizio delle vostre virtù repubblicane e della vostra obbedienza.

Vi prevengo che dovete obbedire e che l’ obbedienza forzata è indegna di voi che siete nati per essere figli di una libera patria.

Dal Palazzo di Pubb(lic)a Reggenza li 28 Settembre 1802 s.v.

Commissario CO. CAPO D’ ISTRIA

Αντίγραφον

Ο Επίτροπος της Α.Ε. του Πρίγκιπος της Επτανήσου Πολιτείας

Προς άπαντας τους κατοίκους της νήσου Κεφαλληνίας

Σείς, κάτοικοι ταύτης της πολυτίμου πλευράς της Επτανήσου Πολιτείας, έχετε κληθή σήμερον εις νέαν ζωήν, εις ευτυχή ύπαρξιν, εις ένδοξα πεπρωμένα υπό των εμφανισθεισών και φρουρουσών αηττήτων δυνάμεων του Σεβαστού Μονάρχου των Ρωσιών και υπό όλων εκείνων των θεσμών, οι οποίοι, χάρις εις ταύτην την ισχυράν υποστήριξιν, οφείλουν να συνθέσουν την αληθή ευτυχίαν σας.

Αναπτερώσατε το πνεύμα σας... Ανακαλέσατε κατά νουν την αρχαίαν ιστορίαν σας. Μη λησμονείτε εκείνην των ημερών σας και ευχαριστείτε την θείαν Πρόνοιαν και την επιείκειαν του Αλεξάνδρου του Πρώτου.

Ειρήνη, ομόνοια, υποταγή εις τους νόμους, σεβασμός και αγάπη προς την Κυβέρνησιν, συμπάθεια προς την δημοσίαν ασφάλειαν άνευ επιδείξεως ή υπερβολικού ενθουσιασμού, πολιτική μετριοπάθεια ας υπάρχουν εις την νήσον της Κεφαλληνίας και μεταξύ σας, κάτοικοι αυτής.

Η άσκησις των αρετών τούτων, η απόλυτος ικανοποίησις τούτων των καθηκόντων και οι ύψιστοι σκοποί πέριξ των οποίων καταβάλλει προσπάθειαν η αναδιοργανωτική μέριμνα του Κράτους απαιτούν όπως εις άπαντας υμάς ανεξαιρέτως υπάρχη ανάλογος συμπεριφορά.

Διά τούτο, πιστός εκτελεστής των συγκεκριμένων διαταγών αι οποίαι μου εδόθησαν, πρέπει να σας αναγγείλω:

Πρώτον· ότι εις μόνας τας συσταθείσας εξουσίας, δηλαδή εις μόνον τον Κυβερνήτην, εις τας υπηρεσίας και τα δικαστήρια, τα οποία επιτηρούνται και οφείλουν να ενεργούν εντός των σχετικών μόνον ορίων αυτών, αφορά αποκλειστικώς η σκέψις, η φροντίς, η συζήτησις περί των δημοσίων υποθέσεων.

Δεύτερον· ουδείς πρέπει να φαντάζεται ότι αι συσταθείσαι αύται εξουσίαι ή ότι αι αήττητοι δυνάμεις αι οποίαι τας υποστηρίζουν δύνανται ποτέ να ανεχθούν να επέλθη η μοιραία εξέλιξις των εκδικητικών παθών ή αντιδράσεων. Ας γνωρίσουν αντιθέτως πάντες ότι παν σπέρμα η αρχή πολιτικής διχονοίας πρέπει να εκριζωθή... Και θα εκριζωθή... Ας μένη λοιπόν έκαστος ήσυχος όπου ευρίσκεται και ας μη αποτολμά να προκαλή την προσοχήν και την δημοσίαν επαγρύπνησιν επί των ενεργειών του δι’ επιβούλων επιχειρήσεων... Αι εκδηλώσεις, αι προσβλητικαί κινήσεις, οι προκλητικοί λόγοι θα θεωρηθούν εγκληματικά. Οι παραβάται θα υφίστανται στρατιωτικάς ποινάς.

Τρίτον· εις μόνας τας ενδόξους δυνάμεις της A. Α. Μ. ανατίθεται η δημοσία και ιδιωτική ασφάλεια... Όθεν ουχί μόνον ανωφελές, αλλά είναι εγκληματικόν διά πάντας υμάς, ω κάτοικοι, να εμφανίζεσθε ένοπλοι ενώπιον των αυτοκρατορικών δυνάμεων, αι οποίαι ευρίσκονται εδώ, διά να σας φυλάττουν και να σας φρουρούν.

φ. 1ν / Το να φέρητε λοιπόν όπλα εικοσιτέσσαρας ώρας μετά την δημοσίευσιν ταύτης της προκηρύξεως είναι έγκλημα το οποίον προσβάλλει την αξιοπρέπειαν των αυτοκρατορικών δυνάμεων και το οποίον θα έχη διά τούτο αντιστοίχως στρατιωτικάς ποινάς.

Τέταρτον· οι πρώτοι οίτινες θα καταθέσουν τα όπλα ας είναι οι γενναίοι εκείνοι κάτοικοι οι οποίοι εις χρόνους δυσκόλους και επικινδύνους τα ανέλαβον μετά γενναιότητος ανταξίου προς την Πολιτείαν, διά να υπερασπισθούν την πατρίδα. Ας γνωρίζουν επί πλέον ούτοι ότι άμα τη εκτελέσει της διαταγής ταύτης αναμένω τους αρχηγούς και δύο στρατιώτας εξ εκάστης ομάδος, διά να αναγγείλω εις τούτους σημαντικάς και ευχαρίστους ειδήσεις.

Πέμπτον· ας γνωρίζουν πάντες οι κάτοικοι των επαρχιών και χωρίων

ότι η διαγωγή των επιτηρείται και ότι είναι νοητόν τα όπλα να κατατεθούν παρά πάντων οπουδήποτε. Όθεν η χρήσις των όπλων και η συγκέντρωσις των ενόπλων εις οιονδήποτε σημείον της νήσου θεωρούνται εγκληματικαί πράξεις... Οι ένοχοι θα τιμωρηθούν στρατιωτικώς.

Έκτον· τα κατατεθέντα όπλα εις ουδένα τόπον πρέπει να συγκεντρωθούν. Η συγκέντρωσις όπλων, οπουδήποτε και αν ευρεθή, θα προκαλή εκτελέσεις στρατιωτικών ποινών ένθα ταύτα φυλάσσονται και ανάλογον ποινήν εις τους ενόχους.

Όσοι εξ υμών είσθε πεφωτισμένοι, συνετοί, με επιρροήν, των οποίων η γνώμη ακούεται και της αποδίδεται προσοχή κάμετε ώστε να αντιληφθούν και γνωρίσουν καλώς οι απλοί και καλοί την αξίαν και την σπουδαιότητα όσων σήμερον διετάχθησαν και τα οποία πρέπει να εκτελεσθούν πιστώς.

Κάτοικοι <της Κεφαλληνίας>, σας είπον ότι πρέπει να είσθε πιστοί εκτελεσταί των διαταγών τας οποίας έλαβον... Εγώ διά της προκηρύξεως ταύτης υπήρξα... Σας προτρέπω και σας παρακαλώ να θελήσητε να μου δώσητε την ανακούφισιν να καταστώ, καθ’ ο μέτρον το προκαλέση η μικρά αποστολή μου, ο μάρτυς της εκδηλώσεως των πολιτικών αρετών σας και της υπακοής σας.

Σας προειδοποιώ ότι οφείλετε να υπακούσητε και ότι η διά της βίας υπακοή είναι αναξία υμών οι οποίοι εγεννήθητε, διά να γίνητε τέκνα ελευθέρας πατρίδος.

Εκ του Μεγάρου του Κυβερνείου, τη 28 Σεπτεμβρίου 1802 π.η.

Επίτροπος ΚΟΜΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

14

Αρχείον Ιονίου Γερουσίας

Κιβώτιον 7, αρ. 45

Serenissimo Principe,

L’ unita lettera che ho addrizzato a S.E., il Reggente del Zante, presenta alla sapienza di V.E. la stabilita comunicazione che piaque al sig(no)r Calichiopulo di voler tenere con me per essere partecipe di ciò che si opera a Cefalonia, onde prendere norma ed agire in conformità al Zante, p(er) quanto lo comportano le sue commissioni e le circostanze di quell’ isola·.

Presenta inoltre la necessità in cui io sono stato di prevenirlo intono all’ importza di trattenere al Zante quelle persone che sono sta ndite al passato governo e che col loro ritorno già qui sperato e sospettato necessitarebbe assolutam(ente) la Reggenza a prendere delle misure violenti sopra di essi, onde evitare lo sviluppo e l’azione di nuove passioni e l’ opportunità a nuovi disordini.

Raccoglierà da tutto questo la sapienza dell’E.V. che uno dei precipui oggeti delle mie occupizioni fu quello di conoscere possibilm(ent)e lo stato morale di questo paese e quindi illuminarmi intorno a ciò che guarir potesse le cause perenni di recidive malattie rivoluzionarie.

Per ora basta per una parte l’allontanam(ent)o di questi banditi. Per l’altra sono in dovere di rassegnare all’E.V. che non devesi in questo momento trascurare e lasciare inosservato l’altro profondo germe di civile discordia, cioè quello che è causato dalle ·doglianze dei danneggiati e dalla impunità de’ danneggiatori.

Non è provvida misura il lasciare la conoscenza, la discussione e le successive deliberaz(io)ni di questo affare alla sola Reggenza. ... La mente pubblica devesi persuadere che il felice progresso delle azioni di queste Reggenze esige un sostegno e rifugio sotto l’ ombra e presso l’ autorità lontana ed imponente dell’ E.V.

Quindi per agevolare un qualche risultato definitivo di questo di per se stesso difficile ed assai inviluppato argomento io oso proponere all’ φ. 1v E.V. l’ instituz(io)ne di una commissione apposita residente in / Corfù, la quale chiami a se i ricorsi dei danneggiati costà dimoranti NN. SS. Coidan ed Eustachio Metaxà.

Conosciute queste dimande, valutate nella loro essenza, discusse le cause, admesse tutte le procedure le più opportune, che la Commissione

1. Βλ. το επόμενον έγγραφον.

 pronunzi un gindizio e che al Reggente dell’ isola di Cefalonia col favore della forza russa ne sia raccomandata l’esecuzione.

Così questo difficile affare avrà pronta esecuzione... Il Reggente nos espone che a dar eseguim(ent)o ad un giudizio altrove pronunziato nè i suoi passi govetivi luppano in questo labirinto in cui smarrirebbero certam(ent)e con pregiudizio della più imparziale giustizia.

Sono questi, Serenissimo Principe, i miei divoti pareri su questo proposito.

L’ E.V. abbia la clemenza di accoglierli come una testimonianza di quel vivo interesse ch’io sento per poter come meglio io posso conflu(ire) al ben essere, al riordinam(ent)o di quest’ isola.Quanto ad altre successive osservazioni intorno alle cause di più rimote civili discordie ed ai metodi di estirparle mi onorerò di umiliare con altro apposito rapporto le mie divote considerazioni.

Io stava per chiudere i miei rapporti, quando mi giunsero le inchinate lettere di V.E., sgnate 24, 25 Settembre. L’una, riguardante il credito Humbsk e Timoni, l’ altra il detenuto sig(no)r Loverdo... Ad amendue io darò risposta a prima successiva opportunità e quando, come io spero, il sig(nor) Marcati che qui aspetti d’ora in ora potrà egli stesso trattare questi affari.

Protesto in tanto la più divota venerazione ed ossequio.

Cefalonia 29 Settembre 1802

Um. div. obb.

GIOV. CO. CAPODISTRIA

φ. 1 /Κάτω: Al Seren(issim)o Principe Co. Spirideon Giorgio Teotochi

Corfù

Άνω δι’ ετέρας χειρός: Ν°43 con inserte tre.

Γαληνότατε Πρίγκιψ,

Η συνημμένη επιστολή, την οποίαν απηύθυνα προς την A. Ε. τον Κυβερνήτην της Ζακύνθου, παρουσιάζει εις την φρόνησιν της Y. Ε. την εγκαινιασθείσαν αλληλογραφίαν, την οποίαν ο κύριος Χαλικιόπουλος ευηρεστήθη να τη ρήση μετ’ εμού, διά να είναι γνώστης όσων ενεργούνται εις Κεφαλληνίαν, ώστε να τα λάβη ως οδηγόν και αναλόγως να δράση εις Ζάκυνθον, καθ’ όσον το επιτρέπουν αι εντολαί της αποστολής του και αι περιστάσεις της νήσου εκείνης.

Παρουσιάζει επί πλέον την ανάγκην εις την οποίαν ευρέθην να τον προειδοποιήσω περί της σπουδαιότητος του να εμποδίση εις Ζάκυνθον τα πρόσωπα τα οποία κατεδιώχθησαν υπό της προηγουμένης Κυβερνήσεως και διά τα ο-

 οποία μετά της ελπιζομένης και υποπτευομένης ήδη ενταύθα επιστροφής των θα έπρεπε απαραιτήτως ο Κυβερνήτης να λάβη μέτρα βίαια εναντίον αυτών, ώστε να αποφύγη την εξέλιξιν και την δραστηριοποίησιν νέων παθών και την ευκαιρίαν εις νέας εξεγέρσεις.

Θα συμπεράνη εξ όλων τούτων ο σώφρων λογισμός της Υ.Ε. ότι εις εκ των εξεχόντων σκοπών των ασχολιών μου υπήρξε να γνωρίσω κατά το δυνατόν την ηθικήν κατάστασιν ταύτης της νήσου και εκ τούτου να διαφωτισθώ περί εκείνου το οποίον θα ηδύνατο να θεραπεύση τας μονίμους αίτιας των υποτροπιαζουσών ασθενειών των επαναστάσεων.

Προς το παρόν αρκεί αφ’ ενός η απομάκρυνσις τούτων των ληστών, αφ’ ετέρου <όμως> είμαι υποχρεωμένος να θέσω υπ’ όψιν της Y. Ε. ότι δεν πρέπει την στιγμήν ταύτην να παραμελήσωμεν και να αφήσωμεν απαρατήρητον το έτερον βαθέως ερριζωμένον σπέρμα της πολιτικής διχονοίας, εκείνο δηλαδή το οποίον έχει προκληθή εκ των παραπόνων των ζημιωθέντων και εκ της ατιμωρησίας των διαπραττόντων αδικήματα.

Δεν είναι προληπτικόν μέτρον να αφήσωμεν την γνώσιν, την συζήτησιν και τας εν συνεχεία αποφάσεις της υποθέσεως ταύτης εις μόνον τον Κυβερνήτην... Η κρατική μέριμνα πρέπει να πεισθή ότι η επιτυχής πορεία των ενεργειών των κυβερνητών τούτων απαιτεί υποστήριξιν και καταφύγιον υπό την προστασίαν και την μακρυνήν και επιβλητικήν αυθεντίαν της Υ.Ε.

Όθεν, διά να διευκολύνωμεν αποτέλεσμά τι οριστικόν του καθ’ εαυτό δυσκάλου και λίαν πολυπλόκου ζητήματος τολμώ να προτείνω εις την Υ.Ε. την φ. 1 ίδρυσιν καταλλήλου επιτροπής, εδρευούσης εν / Κερκύρα, η οποία να ζητήση παρ’ εαυτή τας πρόσφυγάς των ζημιωθέντων κατοίκων ευγενεστάτων κυρίων Χοϊδά και Ευσταθίου Μεταξά. Μετά την γνωστοποίησιν των αιτήσεων τούτων, την εκτίμησιν της ουσίας των, την συζήτησιν των υποθέσεων, την αποδοχήν όλων των πλέον καταλλήλων διαδικασιών η Επιτροπή να διατυπώση πόρισμα και εις τον Κυβερνήτην της νήσου Κεφαλληνίας να ανατεθή η εκτέλεσις αυτού με την συγκατάθεσιν του ρωσικού στρατεύματος.

Τοιουτοτρόπως το δύσκολον τούτο ζήτημα θα έχη άμεσον τέλος... Ο ημέτερος Κυβερνήτης διαπιστώνει ότι, διά να εκτελεσθή δικαστική απόφασις απαγγελθείσα αλλαχού, ούτε αι ιδικαί του κυβερνητικαί ενέργειαι προωθούνται εις τον λαβύρινθον τούτον, εις τον οποίον θα εξηφανίζοντο οπωσδήποτε εκ προκαταλήψεως της πλέον αμερολήπτου δικαιοσύνης.

Αύται είναι, Γαληνότατε Πρίγκιψ, αι εξ αφοσιώσεως προερχόμεναι απόψεις μου επί του ζητήματος τούτου.

H Υ.Ε. ας έχη την επιείκειαν να τας δεχθή ως απόδειξιν του ζωηρού εκείνου ενδιαφέροντος το οποίον αισθάνομαι, να δύναμαι κατά τον καλλίτερον τρόπον να συντελέσω εις την ευημερίαν, εις την αναδιοργάνωσιν της νήσου ταύτης.

Καθ’ όσον αφορά εν συνεχεία εις άλλας παρατηρήσεις περί των αιτιών

των απωτέρων πολιτικών διαφωνιών και των μεθόδων εκριζώσεώς των θα έχω την τιμήν να υποβάλω τας ταπεινάς μου απόψεις δι’ άλλης καταλλήλου εκθέσεως.

Επρόκειτο να περατώσω την έκθεσίν μου, ότε έλαβον τας σεβαστάς επιστολάς της Υ.Ε., φερούσας ημερομηνίαν 24, 25 Σεπτεμβρίου. Η μία, αφορώσα εις το δάνειον Humbsk και Τιμόνη, η ετέρα εις τον κρατούμενον κύριον Λοβέρδον... Εις αμφοτέρας θα αποστείλω απάντησιν εις πρώτην μελλοντικήν ευκαιρίαν και όταν, καθώς ελπίζω, ο κύριος Μερκάτης, ο οποίος αναμένεται εδώ από ώρας εις ώραν, δυνηθή ο ίδιος να χειρισθή τας υποθέσεις ταύτας.

Διαβεβαιώ εν τω μεταξύ την πλέον βαθείαν υπόληψιν και σεβασμόν.

Κεφαλληνία 29 Σεπτεμβρίου 1802

Ταπειν., αφωσ., ευπειθ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΜΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

φ.1 /Κάτω: Εις τον Γαληνότατον Πρίγκιπα Σπυρίδωνα Γεώργιον Θεοτόκην

Κέρκυραν

Άνω: Αρ. 43 μετά τριών συνημμένων.

15

Αρχείον Ιονίου Γερουσίας

Κιβώτιον 7, αρ. 45, συνημμένον

Copia di lettera scritta dalPEcc(ellentissimo) Com(missario) Interino Reg(gente) di Cefalonia a S.E. il Co. s. Starno Calichiopulo, Reggente del Zante, in data 29 Settembre 1802.

Corrispondendo con ogni sollecitudine al desiderio che l’E.V. si è compiaciuta di esternami mi affretto di spedirle oggi con un espresso nelle occluse carte sotto n° 1, 2, 3 in copia una parte dei rapporti approntati per spedire questa notte aH’Ecc(ellentissi)mo nostro Principe.

Rilevarà l’E.V. dalli stessi tutto il piano che mi sono fatto e come su quelle traccie io abbia dato principio alle mie operazioni.

Oramai ci credo che S.E. il s. C. Mercati troverà appianata la via e mi chiamerò assai fortunato, se gli piacerà di compatire e segondare gl’ incominciati travagli.

Prevengo l’E.V. della necessità in cui sono di rinnovarle le mie premure in uffizio, onde per ora li banditi Cefaleni costà raccolti e domiciliati non abbiano a passare in Cefalonia... Sotto il n° 4 TE.V. troverà il paragrafo delle commissioni che le riguarda... Io sopra luoco sono

 convinto che il loro ritorno darebbe occasione a fatali reazioni... Già la speranza dei seguaci e dei satelliti fin ora oppressi prende1 una nuova elasticità colla sola aspettazione. Questa incomoda e scandalosa elasticità deve essere, e lo è infatti, con molta attenzione sopravvegliata da robusta mano che sta per reprimerla, ove fatalmente cominciasse a mettersi in azione.

Ad evitare questa necessaria ripressione, la quale sarebbe tanto più dannosa, quanto dovrebbe agire sopra esseri fin ora connucleati, e darebbe alto rilievo ed estimazione a quella parte che sino a questo momento à preponderato, non v’è studio, non v’ è diligenza a mio intendere che basti. Quindi è mio divoto parere che l’ E.V., messo così a parte dettagliatamente delle circostanze e delle necessità di dar mano, onde si ottenga l’ allontanamento di queste fin ora persone rimarcate ed intorno alle quali non v’è uno in quest’ isola, il quale non tenga fissi i suoi sguardi senza necessitare spiacevoli deliberazioni dalla parte di questa Reggenza.

L’ E.V. non troverà nelle compiegate carte nulla per ora intorno all’ φ. lv immensa turba degl’ uffiziali che portano divisa. Sono / già tutti venuti da me a rassegnarsi; ò fatto intendere colla voce a tutti che io tengo delle instruzioni intorno ad ognuno, ma che mi facciano· il piacere di aspettarne l’ annunzio delle importanti cose che sono incaricato di palesare dopo che avrò spedito il mio espresso al Principe.

Sono determinato di chiamarli tutti in una conferenza e di annunziar che è mente dell’ autorità suprema del Principe e dell’ ordinatrice facoltà dello Stato che la Cassa non abbia a contribuire paghe che alli soli uffiziali che restano strettamente addetti al servizio della piazza e che non possono essere addetti che i catalogati. Fra i catalogati non si sarà nessuno di essi.

Aprirò loro la più seducente scena per l’ avvenire, mostrarò che il Senato e le nuove facoltà espressamente costituite daranno il libero concorso ai bravi uffiziali, affinchè nel nuovo o(r)dine di cose trovino onorato e stabile collocamento.

Ecco, Eccellenza, quanto io posso per ora annunziarle. Accolga l’E.V. questa pronta testimonianza del mio zelo e le proteste della mia considerazione.

1. Χφ. prendono.

2. Χφ. ficino.

 Αντίγραφον επιστολής γραφείσης υπό του Εξοχωτάτου Επιτρόπου, Προσωρινού Διοικητού της Κεφαλληνίας, προς την Α.Ε. τον Κόμητα κ. Στάμον Χαλικιόπουλον, Διοικητήν Ζακύνθου, υπό ημερομηνίαν 29 Σεπτεμβρίου 1802.

Ανταποκρινόμενος μετά πάσης σπουδής εις την επιθυμίαν την οποίαν η Υ.Ε. ευηρεστήθη να μοι εκφράση επείγομαι να σας αποστείλω σήμερον δι’ εκτάκτου ταχυδρομείου εις τα εσωκλειόμενα έγγραφα υπ’ αριθ. 1, 2, 3 εν αντιγράφω μέρος των εκθέσεων, των παρασκευασθεισών διά να τας αποστείλω ταύτην την εσπέραν εις τον ημέτερον Εκλαμπρότατον Πρίγκιπα. Η Υ.Ε. θα συναγάγη εκ τούτων ολόκληρον το σχέδιον το οποίον εξεπόνησα και πώς επί των γραμμών τούτων ηρξάμην των ενεργειών μου. Τώρα πλέον πιστεύω ότι η Α.Ε. Ο Κόμης κ. Μερκάτης θα εύρη την οδόν εξομαλυνθείσαν και θα θεωρήσω τον εαυτόν μου λίαν ευτυχή, εάν θελήση να ευνοήση και ενισχύση τας αρξαμένας προσπαθείας.

Πληροφορώ την Υ.Ε. περί της ανάγκης εις την οποίαν ευρίσκομαι να σας επαναλάβω τας ανησυχίας μου εκ καθήκοντος μήπως οι εν εξορία Κεφαλλήνες, εκεί συγκεντρωθέντες επί του παρόντος και κατοικούντες, μεταβούν εις Κεφαλληνίαν... Η Υ.Ε. εις το υπ’ αρ. 4 θα εύρη την παράγραφον των παραγγελιών η οποία τας αφορά... Είμαι πεπεισμένος περί του θέματος ότι η επιστροφή των θα παρείχε ευκαιρίαν εις μοιραίας αντιδράσεις... Ήδη η ελπίς των οπαδών και των μονίμων φίλων, μέχρι τώρα καταπιεζομένων, λαμβάνει νέαν δυνατότητα εκ μόνης της αναμονής. Η ανεπίτρεπτος αύτη και σκανδαλώδης ελαστικότης πρέπει να επιτηρήται, όπως πράγματι επιτηρείται, μετά πολλής προσοχής υπό ισχυράς δυνάμεως, η οποία αναμένει να την κατασβέση, όπου θα ήρχιζε μοιραίως να τίθεται εις δράσιν.

Διά να αποφύγωμεν την αναγκαίαν ταύτην καταπίεσιν, η οποία θα ήτο τοσούτω μάλλον επιζημία, καθόσον θα έπρεπε να δράση εναντίον ατόμων μέχρι σήμερον συνεσπειρωμένων και θα απέδιδε υψηλήν θέσιν και εκτίμησιν εις την μερίδα εκείνην ήτις μέχρι ταύτης της στιγμής έχει υπερισχύσει, δεν υπάρχει κατά την αντίληψίν μου σχέδιον, δεν υπάρχει φροντίς η οποία να αρκή. Όθεν, είναι ταπεινή γνώμη μου όπως η Υ.Ε., αφού παραμερισθούν επιμελώς περιστάσεις και περιπτώσεις εξαναγκασμού, βοηθήση ώστε να επιτευχθή η απομάκρυνσις τούτων των μέχρι σήμερον επισημασμένων προσώπων και εις τα οποία ουδείς υπάρχει εις την νήσον ταύτην ο οποίος να μη έχη προσηλωμένα τα βλέμματά του, χωρίς να προκληθούν δυσάρεστοι αποφάσεις εκ μέρους του εδώ Διοικητού.

H Υ.Ε. ουδέν θα εύρη προς το παρόν εις τα εσώκλειστα έγγραφα περί φ. 1ν του αμέτρου πλήθους των αξιωματικών οι οποίοι φέρουν στολήν. Ήλθον / ήδη άπαντες προς εμέ δι’ επιθεώρησιν· κατέστησα προς πάντας αντιληπτόν προφορικώς ότι κατέχω οδηγίας δι’ όλους, αλλά να μου δώσουν την ευχαρίστησιν

να αναμένουν την αναγγελίαν σπουδαίων ζητημάτων, τα οποία μου έχει ανατεθή να αποκαλύψω, αφού θα έχω αποστείλει το επείγον έγγραφον εις τον Πρίγκιπα.

Έχω λάβει την απόφασιν να καλέσω πάντας εις συνέντευξιν και να τους αναγγείλω ότι είναι σχέδιον <προερχόμενον εκ> των υψηλών δικαιωμάτων του Πρίγκιπος και της οργανωτικής εξουσίας του Κράτους όπως το

<Δημόσιον> Ταμείον μη καταβάλλη μισθούς, ει μη εις μόνους τους αξιωματικούς οι οποίοι είναι στενώς συνδεδεμένοι μετά της υπηρεσίας του φρουρίου, και ότι δεν δύνανται να είναι συνδεδεμένοι, ει μη οι καταγεγραμμένοι εις κατάλογον. Μεταξύ των καταγεγραμμένων δεν θα είναι κανείς εξ αυτών.

Θα παρουσιάσω εις αυτούς την πλέον γοητευτικήν σκηνήν διά το μέλλον, θα δείξω ότι η Γερουσία και αι νέαι ειδικώς συσταθείσαι εξουσίαι θα παράσχουν εις τους γενναίους αξιωματικούς ελεύθερον συναγωνισμόν, ίνα

ευρουν εις την νέαν τάξιν των πραγμάτων έντιμον και σταθεράν θέσιν.

Ιδού, Εκλαμπρότατε, ό,τι δύναμαι προς το παρόν να σας αναγγείλω. Ας δεχθή η Υ.Ε. την άμεσον ταύτην μαρτυρίαν του ζήλου μου και την διαβεβαίωσιν της υπολήψεώς μου.

16

Αρχείον Ιονίου Γερουσίας

Κιβώτιον 7, αρ. 46

No 5

Serenissimo Principe,

Il Cav(alie)r Sorokin parte questa sera. Egli mi coglie nel momento in cui io passo l’amministazione del Governo a S.E. il Co. Marcati.

Resto qualche giorno in Argostoli e forse fino alli 7 del cor(ren)te per combinare il passaggio della guarnigione russa in Itaca.

Il Reggente di S(ant)a Maura e la guarnigione per quell’isola oggi intrapresero il loro viaggio.

Passato ch’io sia colla guarnigione in Itaca, cooperato ch’io abbia colà all’instituzione della Reggenza, io passo a S(ant)a Maura da dove prenderò imbarco per Corfù.

Domani il Co. Mercati assume pubblicam(ent)e la sua Reggenza con quella barca ch’io spero di poter inviare costà col dinaro che sopravanza dalle già stabilite spese mensuali. Io mi onorerò di dare dettagliato rapporto all’E.V. di quanto appartiene a questa Reggenza di Cefalonia.

 Protesto in tanto all’E.V. le mie divote considerazioni.

Cefalonia 4 Ottobre 1802

P.S. Oso umiliare all’E.V. che sarebbe giovevole e giusto che il Senato a nome della Repubblica esterni un uffizio di ringraziamento al C(avalie)r Sorokin per le tante cure ed attenzioni che egli si prese, onde la spedizione delle isole prosperi e formi la loro felicità, come già· attualmente la fa.

L’ um. div(otissim)o obbe. serv.

Il Comm. C. CAPODISTRIA

Άνω δι’ ετέρας χειρός: Addì 6 8bre 1802 s.v. ricev(uta).

Γαληνότατε Πρίγκιψ,

Ο Ιππότης Sorokin αναχωρεί απόψε. Ούτος με ευρίσκει καθ’ ην στιγμήν μεταβιβάζω την άσκησιν της εξουσίας της Διοικήσεως εις την Α.Ε. τον Κόμητα Μερκάτην.

Παραμένω ολίγας ημέρας εις Αργοστόλιον, και ίσως μέχρι της 7ης τρέχοντος, διά να κανονίσω την μετάβασιν της ρωσικής φρουράς εις Ιθάκην.

Ο Διοικητής της Αγίας Μαύρας και η φρουρά διά την νήσον εκείνην σήμερον επραγματοποίησαν την αναχώρησίν των.

Ευθύς ως μεταβώ μετά της φρουράς εις Ιθάκην, ως συνεργασθώ εκεί εις την εγκαθίδρυσιν της Διοικήσεως, μεταβαίνω εις Αγίαν Μαύραν, οπόθεν θα επιβιβασθώ διά Κέρκυραν.

Αύριον ο Κόμης Μερκάτης αναλαμβάνει επισήμως τα καθήκοντά του ως Διοικητού <μεταβαίνων> δι’ εκείνου του πλοιαρίου το οποίον ελπίζω να δυνηθώ να αποστείλω εκεί διά χρημάτων τα οποία περισσεύουν εκ των ήδη καθορισθέντων μηνιαίων εξόδων. Εγώ θα έχω την τιμήν να δώσω λεπτομερή αναφοράν εις την Υ.Ε. δι’ ό,τι αφορά εις ταύτην την Διοίκησιν της Κεφαλληνίας.

Διαβεβαιώ εν τοσούτω προς την Υ. Ε. την πλήρη αφοσιώσεως υπόληψίν μου.

Κεφαλληνία 4 Οκτωβρίου 1802

Υ.Γ. Τολμώ να υποβάλω ταπεινώς εις την Υ.Ε. ότι θα ήτο επωφελές και δίκαιον να εκφράση η Γερουσία εξ ονόματος της Πολιτείας προς τον Ιπ-

1. Αμφίβολος ανάγνωσις, χφ. ome glà.