Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Ζ΄

Τίτλος:Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Ζ΄
 
Τόπος έκδοσης:Κέρκυρα
 
Εκδότης:Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών
 
Συντελεστές:Κώστας Δαφνής
 
Έτος έκδοσης:1986
 
Σελίδες:362
 
Θέμα:Ελληνικά κείμενα του Καποδίστρια
 
Κατάλογος Καποδιστριακού Αρχείου Κερκύρας
 
Ο Καποδίστριας στην Ελλάδα
 
Χρονική κάλυψη:1811-1828
 
Το Βιβλίο σε PDF:Κατέβασμα αρχείου 45.07 Mb
 
Εμφανείς σελίδες: 159-178 από: 362
-20
Τρέχουσα Σελίδα:
+20
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/159.gif&w=550&h=800

14) Έγγραφον υπ’ αριθ. 2790 Οικονομικής Επιτροπής.

15) Έγγραφον υπ’ αριθ. 15832 Οικονομικής Επιτροπής.

16) Λογ/σμός των όσων έχει να λάβη ο Κυβερνήτης.

17) Λογ/σμός Κυβερνήτου μετά της Οικονομικής Επιτροπής.

18) Πληρωμαί όσας ενήργησεν ο Κυβερνήτης εκ φύλλων 4.

19) Έγγραφον Οικονομικής Επιτροπής υπ’ αριθ. 121. Επισυνάπτεται λογ/σμός εκ φύλλων 3.

532. Φάκελλος αναφορών Γιαννίτση και Γενατά

1) Επιστολή Γιαννίτση 29 Δεκεμβρίου 1827.

2) Επιστολή Γιαννίτση 4 Μαρτίου 1830.

3) Επιστολή Γιαννίτση 9 Μαΐου 1831.

4) Επιστολή Γιαννίτση 1 Μαΐου 1831.

5) Επιστολή Γιαννίτση 10 Φεβρουαρίου. Επισυνάπτεται σχέδιον απαντήσεως αυτόγραφον.

6) Επιστολή Γιαννίτση 14 Ιουνίου 1831.

7) Επιστολή Γιαννίτση 19 Οκτωβρίου 1830.

8) Επιστολή Γιαννίτση 14 Φεβρουαρίου 1831. Επισυνάπτεται αναφορά κατοίκων Αιγίνης.

9) Επιστολή Γιαννίτση 17 Φεβρουαρίου 1831. Επισυνάπτεται αναφορά κατοίκων Αιγίνης.

10) Επιστολή Γιανίτση 14 Φεβρουαρίου 1831.

11) Απάντησις 6 Μαρτίου 1831.

12) Απάντησις 22 Φεβρουαρίου 1831.

13) Αναφορά κατοίκων Σύρου.

14) Αναφορά Ψαριανών Σύρου.

15) Επιστολή Γιανίτση 23 Φεβρουαρίου 1831.

16) Επιστολή Γιανίτση 27 Φεβρουαρίου 1831.

17) Επιστολή Γιανίτση 14 Μαρτίου 1830.

18) Επιστολή Γιανίτση 31 Μαρτίου 1831.

19) Σχέδιον επιστολής προς την Δημογεροντίαν Σύρου.

20) Απάντησις προς Γιανίτσην και Γλαράκην 14 Απριλίου 1831.

21) Αναφορά Ψαριανών Σύρου.

22) Αναφορά Ψαριανών Σύρου.

23) Απάντησις αυτόγραφος 13 Απριλίου 1831.

24) Επιστολή Γιανίτση 14 Ιουλίου 1831.

25) Επιστολή Γιανίτση 16 Ιουλίου 1831.

26) Επιστολή Γιανίτση 14 Αυγούστου 1831. Επισυνάπτονται αντίγραφα δύο επιστολών εξ Αιγίνης.

Σελ. 159
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/160.gif&w=550&h=800

27) Ωσαύτως 10 Αυγούστου 1831. Επισυνάπτεται προκήρυξις Γιανίτση, Κανάρη.

28) Ωσαύτως 11 Αυγούστου 1831.

29) Ωσαύτως 21 Αυγούστου 1831.

30) Ωσαύτως 22 Αυγούστου 1831.

31) Ωσαύτως 21 Ιουνίου 1827.

32) Σχέδιον αυτόγραφον 19 Ιουλίου άνευ έτους.

33) Σχέδιον αυτόγραφον 18 Αυγούστου 1831.

34) Σχέδιον αυτόγραφον 17 Ιουλίου 1831.

35) Σχέδιον αυτόγραφον 11 Μαΐου εκ φύλλων δύο.

36) Αντίγραφα εγγράφου και αποφάσεως εκ φύλλων τριών.

37) Αντίγραφα Διατάγματος υπ’ αριθ. 97. Επισυνάπτεται 1.

38) Σχέδιον αυτόγραφον 22 Απριλίου 1828.

39) Επιστολή Γενατά 17 Μαρτίου 1828.

40) Επιστολή Γενατά 30 Μαΐου 1828.

41) Επιστολή Γενατά 20 Απριλίου 1828.

42) Επιστολή Γενατά 18 Απριλίου 1828.

43) Απάντησις 19 Σεπτεμβρίου 1828.

533. Φάκελλος. Λόγοι εκκλησιαστικοί

1) Λόγος πανηγυρικός κατά την εορτήν του Κυβερνήτου εκ φύλλων 4.

2) Ιωάννου Ιεροσολύμων Στηλιτευτικός.

3) Λόγος εις τας περιόδους και πράξεις του Ευαγγελιστού Ιωάννου εκ φύλλων 8.

534. Φάκελλος Έϊδεκ εκ Γενούης

1) Επιστολή αυτού 16 Νοεμβρίου 1827.

2) Επιστολή αυτού 7 Μαΐου 1828.

3) Επιστολή αυτού 29ης Μαΐου 1830 εις διπλούν.

4) Ομοίως.

535. Φάκελλος Κοντοσταύλου

1) Επιστολή αυτού 28 Αυγούστου 1828.

2) Επιστολή αυτού 28 Αυγούστου 1828.

3) Επιστολή αυτού 21 Ιουνίου 1828 εις δύο φύλλα.

4) Σημείωσις.

5) Επιστολή αυτού 7 Ιουλίου 1828.

6) Σημείωσις.

Σελ. 160
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/161.gif&w=550&h=800

7) Επιστολή αυτού 5 Ιουλίου 1828.

8) Επιστολή αυτού 22 Αυγούστου 1828.

9) Επιστολή αυτού 21 Ιουλίου 1828.

10) Επιστολή αυτού 18 Ιουλίου εκ δύο φύλλων.

11) Επιστολή αυτού 29 Ιουλίου 1828 εκ δύο φύλλων.

12) Επιστολή αυτού 7 Ιουλίου 1828.

536. Φάκελλος Κυριακοπούλου

1) Επιστολή αυτού 8 Ιουλίου 1830. Επισυνάπτονται δύο.

537. Φάκελλος Λυκούργου Λογοθέτη

1) Επιστολή αυτού 11 Σεπτεμβρίου 1828.

2-4) Σχέδια απαντήσεων έτους 1830, εκ των οποίων τα δύο αυτόγραφα.

538. Φάκελλος Γ. Κισελέ

1) Επιστολή αυτού Μαρτίου 1831.

2) Επιστολή αυτού 24 Ιουνίου 1830.

3-5) Σχέδια απαντήσεων 1830 και 1831, εκ των οποίων τα δύο αυτόγραφα.

539. Φάκελλος Γ. Γιατράκου

1) Επιστολή αυτού 20 Φεβρουαρίου 1831.

2) Σχέδιον απαντήσεως 14 Μαρτίου 1831.

540. Φάκελλος Θ. Κόρχ

1-8) Επιστολαί ετών 1828, 1829, 1830.

541. Φάκελλος Ροδίου, υπουργού Στρατιωτικών

1) Δύναμις του εν ενεργεία Στρατού 1 Ιανουαρίου 1831.

2) Ιματισμός του Στρατού. Επισυνάπτεται 1.

3) Δύναμις του εν Στερεά Ελλάδι στρατού. Επισυνάπτονται 2.

4) Μηνιαία δαπάνη του Στρατού.

5) Αίτησις Ροδίου 14 Μαΐου 1830.

6) Ανάγκαι Ναυστάθμου.

7) Ισοζύγιον του Στρατού Ιανουαρίου 1831. Επισυνάπτεται πίναξ.

8) Έγγραφον Ροδίου 19 Μαρτίου 1831.

9) Σχέδιον απαντήσεως προς αυτόν 6 Απριλίου 1831.

10) Σχέδιον απαντήσεως αυτόγραφον άνευ ημερομηνίας.

Σελ. 161
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/162.gif&w=550&h=800

11) Επιστολή Ροδίου 16 Μαρτίου 1831.

12) Σχέδιον απαντήσεως 10 Μαρτίου 1831.

13) Σχέδιον απαντήσεως 20 Μαρτίου 1831.

14) Επιστολή Ροδίου 14 Απριλίου 1831.

15) Έγγραφον αυτού υπ’ αριθ. 2991. Επισυνάπτεται μετάφρασις αυτού γαλλιστί.

16) Σχέδιον απαντήσεως 31 Αυγούστου 1830.

17) Σχέδιον απαντήσεως αυτόγραφον 24 Αυγούστου 1830.

18) Σχέδιον απαντήσεως αυτόγραφον άνευ ημερομηνίας.

19) Σχέδιον απαντήσεως αυτόγραφον 2 Ιανουαρίου 1831.

20) Επιστολή Ροδίου 22 Ιουλίου 1830.

542. Φάκελλος I. Λάτρη

1-16) Επιστολαί Λάτρη ετών 1828, 1830, 1831.

17-19) Απαντήσεις αυτόγραφοι του Κυβερνήτου του 1831.

543. Φάκελλος Παπαθανασοπούλου και Γ. Αθανασιάδη

1-12) Επιστολαί Παπαθανασοπούλου 1829 και 1830.

13-14) Επιστολαί Γ. Αθανασιάδη 19 Απριλίου και 1.11.1829.

544. Φάκελλος Άλλεν και Άντερσον

1) Επιστολή Άλλεν 6 Ιουνίου 1829.

2) Επιστολή Άλλεν 17 Νοεμβρίου 1828.

3) Επιστολή Άντερσον 4 Ιανουαρίου 1831.

545. Φάκελλος Εκθέσεων και Αναφορών διαφόρων Κοινοτήτων

1) Επιστολή των Κυριών Άλτορδ της Κονεκτικούτης Αμερικής 12 Μαρτίου 1828.

2) Επιστολή Φιλελληνίδων του Δοριεστάρ 21 Απριλίου 1828.

3) Ιστορική και κριτική σύνοψις των εν Κρήτη διατρεξάντων κτλ. υπό Π. Νικολαΐδου. Μεσολόγγιον. Εκ της Τυπογραφίας Δημ. Μεσθενέως 1824. Σπανιώτατον έντυπον.

4) Χειρόγραφον εκ φύλλων 4. Τα περιεχόμενα συγγράμματα.

5) Ονόματα Υπουργών.

6) Σημείωμα περί συνόρων εις φύλλα 2.

7) Αναφορά Σαλαμίνος.

8) Αναφορά Αιγίνης 1828 εις φύλλα δύο.

9) Επιστολή Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη Ιουνίου 1828.

Σελ. 162
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/163.gif&w=550&h=800

10) Περί της Σπάρτης. 23 Ιανουαρίου 1828.

11) Αναφορά Στρατοπέδου Παρνασσού.

12) Επιστολή Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη 3 Απριλίου 1827.

13) Αναφορά Χίων.

14) Αναφορά Αγορανόμου.

15) Αναφορά Πετρόμπεη 21 Μαρτίου 1828. Επισυνάπτεται σημείωμα.

16) Αναφορά Δημητρίου Κολοβού 7 Απριλίου 1828.

17) Αναφορά Χειμάρας 3 Φεβρουαρίου 1828.

18) Σχέδιον επιστολής προς Σισίνην 5 Φεβρουαρίου 1828.

19) Σχέδιον περί Διοικήσεως Κ. Μεταξά. Επισυνάπτονται 6.

20) Σχέδιον Διατάγματος.

21) Διοικηταί διά τα θέματα Πελοποννήσου.

22) Σχέδιον Διατάγματος διά την σύστασιν των Συμβουλίων.

23) Παρατηρήσεις περί των θεμάτων Πελοποννήσου.

24) Αναφορά Δημογεροντίας Κορώνης.

25) Αναφορά κατοίκων Λακεδαίμονος 10 Μαρτίου 1828.

26) Σημείωμα προς τον Διοικητήν Αιγίνης.

27) Αναφορά Άργους 7 Ιανουαρίου 1828.

28) Έγγραφον Δημογεροντίας Ναυπλίου.

29) Αναφορά Ναυπλιέων 7 Ιανουαρίου 1828.

30) Αναφορά Κορίνθου 14 Ιανουαρίου 1828.

31) Αναφορά Κορίνθου 14 Ιανουαρίου 1828.

32) Αντίγραφον αναφοράς Δίβρης.

33) Κατάλογος Αιγαιοπελαγιτών.

34) Αναφορά Ναυπλιέων 8 Ιανουαρίου 1828.

546. Φάκελλος αλληλογραφίας Δημ. Βυζαντίου προς Αυγουστίνον

1-27) Έγγραφα Βυζαντίου από 27 Ιανουαρίου 1831 μέχρι 12 Μαρτίου 1832.

Εις το τελευταίον επισυνάπτονται: α) Πίναξ των κατά την επαρχίαν Τριπολιτσάς 80 χωρίων των καλλιεργούντων ανά στρέμματα 80. β) Κατάλογος άξιων και τιμών υποκειμένων διά την επιστασίαν της συνάξεως των προσόδων εις καρπούς.

547. Φάκελλος Σ. Τομπακάκη προς Αυγουστίνον

1-20) Επιστολαί Τομπακάκη από 1ης Ιουλίου 1831 μέχρι 19 Μαρτίου 1832.

Σελ. 163
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/164.gif&w=550&h=800

548. Φάκελλος Εκκλησιαστικών υποθέσεων

1) Επιστολή συγχαρητήριος Πάνου Σακελλαροπούλου, Αρχιμανδρίτου Αρκαδίας.

2) Επιστολή Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Μαρούλη εξ Άργους 30 Ιανουαρίου 1832.

3) Έγγραφον Αυγουστίνου προς τους Μοναχούς και Ηγούμενον Προφήτου Ηλιού περί κτημάτων Πλατυτέρας εν Κέρκυρα.

4) Έγγραφον Αγίου Όρους 24 Ιουνίου 1830.

5) Έγγραφον Αγίου Όρους Μονή Ιβήρων προς Κυβερνήτην 18 Ιουνίου 1830.

6) Έγγραφον Αγίου Όρους Μονής Αγίου Παύλου 18.6.1830.

7) Έγγραφον Αγίου Όρους Μονής Αγίου Παύλου 1 Μαρτίου 1829.

8) Περί Ιερών Τόπων και Ερειπίων Ναών Ν. Χρυσογέλου και γαλλική μετάφρασις.

9) Έγγραφον Αρχιεπισκόπου Κυρήνης Παρθενίου 24 Ιουνίου 1829.

10) Έγγραφον Αρχιεπισκόπου Κυρήνης Παρθενίου 19.9.1829.

11) Έγγραφον Αρχιεπισκόπου Κυρήνης Παρθενίου 23.9.1829. Επισυνάπτεται έκθεσις περί των εν Σμύρνη πραγμάτων και των όσων εκεί χρεωστεί.

12) Έγγραφον Αρχιεπισκόπου Κυρήνης Παρθενίου 19.9.1829.

13) Έγγραφον Αρχιεπισκόπου Κυρήνης Παρθενίου 4.5.1829.

14) Έγγραφον Καθηγουμένου Ευθυμίου 1 Αυγούστου 1823.

15) Έγγραφον Κυρίλλου εκ Πύργου 5 Απριλίου 1829.

16) Έγγραφον διαφόρων Μοναχών Αγίου Όρους 1 Μαΐου 1829.

17) Έγγραφον εκ Καλαβρύτων 30 Μαρτίου 1829.

18) Έγγραφον Αγίου Όρους 9 Μαρτίου 1829.

19) Έγγραφον Εκκλησιαστικής Επιτροπής Αλμυρού 25.3.1829.

549. Φάκελλος επιστολών Δ. Ορφανού προς Αυγουστίνον

1) Επιστολή Ορφανού 20 Νοεμβρίου 1831.

2) Επιστολή Ορφανού 30 Ιανουαρίου 1832.

3) Επιστολή Ορφανού 4 Φεβρουαρίου 1832.

550. Φάκελλος

Αναφορά Χιλιάρχου Στρατού προς Αυγουστίνον 11 Ιανουαρίου 1831.

551. Φάκελλος

Δύο αναφοραί υπ’ αριθ. 313, 314 Βασιλείου Αποστολάρα προς Αυγουστίνον.

Σελ. 164
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/165.gif&w=550&h=800

552. Φάκελλος

Αναφορά Χιλιάρχου Γ. Βαρνακιώτη προς Αυγουστίνον 27.12.1831.

553. Φάκελλος αναφορών Στρατηγού Κίτσου Τζαβέλα

4 Αναφοραί προς Αυγουστίνον Φεβρουαρίου - Μαρτίου 1832.

554. Φάκελλος Α. Καντιώτη

1) Αναφορά προς Αυγουστίνον 5 Δεκεμβρίου 1831.

2) Αναφορά προς Αυγουστίνον 24 Φεβρουαρίου 1832.

3) Αναφορά προς Αυγουστίνον 24 Φεβρουαρίου 1832.

555. Φάκελλος

Δύο αναφοραί προς Αυγουστίνον Πανταχρούλας Μπενάκη.

556. Φάκελλος

Μία επιστολή προς Αυγουστίνον Ευθυμίας Βανούση.

557. Φάκελλος Αριστείδη Μωραϊτίνη

Τρεις επιστολαί προς Αυγουστίνον.

558. Φάκελλος

Μία επιστολή προς Αυγουστίνον Βασιλείου Βουδούρη.

559. Φάκελλος Γεωργάκη Βελή, Διοικητού

14 αναφοραί προς Αυγουστίνον.

560. Φάκελλος Διοικητού Βέρη

11 αναφοραί προς Αυγουστίνον.

561. Φάκελλος Κιον/νου Πέταλά, Διοικητού Αρκαδίας

46 αναφοραί προς Κυβερνήτην των ετών 1829, 1830, 1831 εκ των οποίων αι δύο Ρωσσιστί. 1 αναφορά της Δημογεροντίας της Τριπολιτσάς προς τον Κυβερνήτην.

5 αυτόγραφοι απαντήσεις του Κυβερνήτου.

Σελ. 165
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/166.gif&w=550&h=800

562. Φάκελλος Κ. Βλαχοπούλου

3 αναφοραί προς Αυγουστίνον.

563. Φάκελλος Π. Ροδίου

4 αναφοραί προς Αυγουστίνον.

564. Φάκελλος Παναγ. Τριανταφύλλη

3 αναφοραί προς Αυγουστίνον.

565. Φάκελλος I. Φέστα

2 αναφοραί προς Αυγουστίνον.

566. Φάκελλος I. Φέστα

1 αναφορά προς Αυγουστίνον.

567. Φάκελλος Στράτφορδ Κάνιγκ

1) Επιστολή προς Αυγουστίνον 2 Δεκεμβρίου 1831.

2) Απάντησις Αυγουστίνου.

3) Επιστολή Αυγουστίνου δι’ ης υποβάλλει υπόμνημα.

4) Επιστολή Κάνιγκ 13 Ιανουαρίου 1830.

5) Αντίγραφον του πρωτοκόλλου υπ’ αριθ. 49 της Συνδιασκέψεως Λονδίνου 7 Μαρτίου 1832 εκ φύλλων 2.

6) Διακοίνωσις Στράτφορδ Κάνιγκ προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν 18/30 Δεκεμβρίου 1831.

7) Συγχαρητήρια προς τον βασιλέα της Βαυαρίας διά την εκλογήν του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος.

568. Φάκελλος Σταματίου Βούλγαρη

Επιστολή αυτού από 2 Μαΐου 1831 προς Αυγουστίνον δι’ ης αποστέλλει έκθεσιν του περί της πολιορκίας της Ναυπάκτου.

569. Φάκελλος Ρόχου Μπινιάμη

Επιστολή αυτού προς Αυγουστίνον 20 Οκτωβρίου 1831. Επισυναπτόμενα 1

570. Φάκελλος Χρύσανθου Κονοφάου, ιερέως

Δύο επιστολαί προς Αυγουστίνον, 10ης Μαρτίου και 31ης Μαΐου 1831.

Σελ. 166
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/167.gif&w=550&h=800

571. Φάκελλος Γεωργίου Επισκόπου Σαλώνων και Λιδωρικίου

Μία επιστολή προς Αυγουστίνον της 29ης Ιουνίου 1831.

572. Φάκελλος Γερασίμου, Επισκόπου Αιγίνης

Μία επιστολή προς Αυγουστίνον 21ης Δεκεμβρίου 1831.

573. Φάκελλος Π. Μπούα, Διοικητού Καλαμάτας και Νησιού

Πέντε αναφοραί προς Αυγουστίνον.

574. Φάκελλος Κοντάκη, Διοικητού Καρπενησιού

Δύο αναφοραί προς Αυγουστίνον. Συνημμένα δύο.

575. Φάκελλος Π Καλαμαριώτη

Μία επιστολή προς Αυγουστίνον της 24 Δεκεμβρίου 1831.

576. Φάκελλος Ανδρέου Κοντογούρη

Μία επιστολή προς Αυγουστίνον 7ης Νοεμβρίου 1831.

577. Μπλαν-Κολέν και Σία

Δύο επιστολαί προς Αυγουστίνον 27 Οκτωβρίου και 21 Δεκεμβρίου 1831.

578. Φάκελλος I. Κορνηλίου, Διοικητού Σπάρτης

Τρεις αναφοραί προς Αυγουστίνον 4ης Σεπτ/ου 1831, 13 Ιανουαρίου και 31 Ιανουαρίου 1831.

579. Φάκελλος Καρόρη, Διοικητού Τριπόλεως

Τρεις αναφοραί προς Αυγουστίνον.

580. Φάκελλος Παρόγλου

Μία επιστολή προς Αυγουστίνον 6ης Φεβρουαρίου 1832.

581. Φάκελλος Παγκαλάκη

Επιστολαί προς Αυγουστίνον.

582. Φάκελλος Parontzi

Μία επιστολή της 6 Ιανουαρίου 1832.

Σελ. 167
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/168.gif&w=550&h=800

583. Φάκελλος Mays

Τρεις επιστολαί.

584. Φάκελλος Αγγ. Μουστοξύδη

Έξη επιστολαί προς Αυγουστίνον.

585. Φάκελλος He tant

Notes pour servir à Γhistoire de la Grèce.

[Στο τέλος του Καταλόγου δεν υπάρχει η σημείωση για την παράδοση και παραλαβή του περιεχομένου του Γ' κιβωτίου των εγγράφων του I. Καποδίστρια και συνεπώς ούτε οι υπογραφές του παραδίδοντος και παραλαμβάνοντος, όπως είχε συμβεί με την καταγραφή του περιεχομένου των δύο προηγουμένων κιβωτίων. Σημειώνεται ότι οι εγγραφές στον κατάλογο από τον Φάκελλο 580 ως τον 585 είναι χειρόγραφες.]

καθηγητές Μέσης Παιδείας, που έχουν μετεκπαιδευθεί στο Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας ή αλλού, στην παλαιογραφία και αρχειονομία. Μια μεταβατική αντιμετώπιση του προβλήματος θ’ αποτελούσε θετικό βήμα στην καλύτερη οργάνωση των Αρχείων.

Σελ. 168
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/169.gif&w=550&h=800

ΜΕΡΟΣ Β'

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Σελ. 169
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/170.gif&w=550&h=800



Σελ. 170
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/171.gif&w=550&h=800

[Το 1811, τον ίδιο χρόνο που υπέβαλε το υπόμνημα για την κατάσταση στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας αποδύεται σε έντονη προσπάθεια να μάθει να γράφει σωστά την ελληνική γλώσσα. Τη γνώριζε και τη μελετούσε, αλλά δε διέθετε ευχέρεια στο γράψιμό της. Εξ άλλου δε θεωρούσε σωστό η επικοινωνία μεταξύ Ελλήνων να πραγματοποιείται στη γαλλική και όχι στην ελληνική γλώσσα. Γι’ αυτό και η «έκκληση» του προς τον Ιγνάτιο να προστάξει «ός τις Γραικός προς Γραικόν γράψη εις διάλεκτον αλλογενών, κηρύττεται αλλογενής».

Η ραγδαία προώθηση του Καποδίστρια στα ανώτατα κλιμάκια της ρωσικής διπλωματίας δεν του άφηνε περιθώρια χρόνου για ελληνική αλληλογραφία. Εν τούτοις υπάρχουν και νεώτερα ελληνικά κείμενά του, του 1819 και του 1822, που επιβεβαιώνουν την γνώση της ελληνικής γλώσσας. Το γράμμα του προς τη Βαρβάρα Βασιλείου της 6/11/1822 με την καθαρή και σωστή, γενικά, γραφή του αποτελεί μια ακόμη απόδειξη.

Τα ελληνικά κείμενα του Καποδίστρια περιλαμβάνονται στο Φάκ. 136 του Καποδιστριακού Αρχείου της Κερκύρας. Η πρώτη τους ανακοίνωση έγινε από τον ιστοριοδίφη Σπυρ. Μ. Θεοτόκη στην Ακαδημία Αθηνών κατά τη συνεδρία της της 31ης Μαρτίου 1932, ο οποίος προέταξε και σχετική διαφωτιστική εισήγηση. Και τα κείμενα και η εισήγηση δημοσιεύθηκαν στον Ζ ' τόμο των Πρακτικών της Ακαδημίας Αθηνών με τον τίτλο «Η εθνική συνείδηση του Καποδιστρίου και η Ελληνική γλώσσα» υπό Σπυρίδωνος Θεοτόκη»].

Σελ. 171
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/172.gif&w=550&h=800

Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ1

Έχω την τιμήν να απασχολήσω υμάς περί θέματος, το οποίον προεκάλεσε πολλάς μέχρι τού8ε συζητήσεις, αλλ’ αι οποίαι δεν διεφώτισαν πλήρως το ζήτημα, παρά την ευγενή και επιμελή προσπάθειαν των συζητητών, ένεκεν ελλείψεως αυτογράφων πηγών.

Πρόκειται κατά πόσον ο Ιωάννης Καποδίστριας εγνώριζε και έγραφε την ελληνικήν γλώσσαν.

Επί του θέματος τούτου, αφ’ ου μοι επιτραπή να κάμω μίαν εθνογραφικήν παρέκβασιν περί Κερκύρας, απαραίτητον όπως κατανοηθή το περιβάλλον, εις το οποίον είδε το φως ο Ιωάννης Καποδίστριας, θα προσπαθήσω να εμβαθύνω εις τα εθνικόφρονα αισθήματά του και να παρουσιάσω τούτον Έλληνα την ψυχήν και την καρδίαν.

Εις την χρυσήν λεγομένην Βίβλον των ευγενών Κερκύρας (ευγενείς δε ήσαν οι προνομιούχοι οι έχοντες κοινοτικά πολιτικά δικαιώματα, δι’ ων εξέλεγον τους ομοίους των προς διαχείρισιν των κοινοτικών των υποθέσεων), παραπλεύρως του επωνύμου οικογενειών τινών ανεγράφετο η Λατινική ιδιότης αυτών, χαρακτηρίζουσα την καταγωγήν και το θρησκευτικόν δόγμα, το οποίον επρέσβευε. Μία εκ τούτων ήτο και του Καποδίστρια. Η παρατήρησις αύτη γίνεται επί της κατά το 1783 εκτυπωθείσης χρυσής βίβλου, δηλαδή δώδεκα έτη προ της καταλύσεως της Βενετικής πολιτείας.

Ο χαρακτηρισμός ούτος διά τους φράγκους κυριάρχους είχε μεγάλην σπουδαιότητα, διότι παρ’ όλην την ανεξιθρησκείαν των Βενετών η εθνική των υπερηφάνεια τοις επέβαλλε να κυβερνάται η χώρα όχι μόνον διοικητικώς υπό των ρεκτόρων των, αλλά και κοινοτικώς εξ οικογενειών εχουσών κοινήν την καταγωγήν και το δόγμα.

Εννοείται ότι κατά τους τελευταίους χρόνους παρέμεινε μόνον η Λατινική καταγωγή, διότι η συναναστροφή και αι επιμιξίαι μετά των Ελλήνων κατοίκων αφομοίωναν ταύτας, εις τρόπον ώστε κατά την πτώσιν της Βενετικής πολιτείας ευαριθμοι παρέμειναν πισταί εις τον καθολικισμόν.

Πώς όμως η Κέρκυρα κατά τους μακρούς αιώνας της φραγκοκρατίας ηδυνήθη παρά τας προσπαθείας των αλλοφύλων κυριάρχων να διατηρήση την γλώσσαν, την θρησκείαν και την εθνικήν συνείδησιν, όχι μόνον αλλά και να αφομοιώνη τους φράγκους, εν ω είναι γνωστόν, ότι πολλάκις ηρημώθη κατά το διάστημα

1. Πρακτικά Ακαδημίας Αθηνών, Τόμος Ζ', 1932. Από αυτά η αναδημοσίευση σε παραβολή με τα πρωτότυπα του Φακέλλου 136 του Καποδιστριακού Αρχείου. Διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη της καποδιστριακής γραφής.

Σελ. 172
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/173.gif&w=550&h=800

τούτο, είτε ένεκα των επιδρομών, είτε ένεκα των βαρειών στρατολογιών, τας οποίας ενήργει η Βενετία κατά τους μακροχρονίους πολέμους της προς τους Τούρκους; Πώς ηδυνήθη να οικισθή εκ νέου δι’ ελληνικού πληθυσμού και να διατηρήση την μητρικήν γλώσσαν, την οποίαν οι ευγενείς σχεδόν είχον λησμονήσει ή κακώς μετεχειρίζοντο, όπως συνεννοώνται μετά των δουλοπαροίκων των; Πώς ηδυνήθη να διατηρήση τα ήθη και τα έθιμα κοινά μετά της άλλης Ελλάδος;

Η Ήπειρος, η εύανδρος χώρα των Ηπειρωτών, υπήρξεν η μεγάλη κοιτίς, εξ ης συνεπληρούντο τα κενά του πληθυσμού της Κερκύρας επί Βενετοκρατίας και ήτις εξηκολούθησεν εις τους μετέπειτα χρόνους και νυν ακόμη να προμηθεύη πλούσιον ανθρώπινον υλικόν κατά ποιόν και κατά ποσόν, το οποίον αφομοιούμενον προς τον τόπον να αποδίδη εις αυτόν τας αρετάς και τας ιδιότητας αυτού αμιγείς και ανεπηρεάστους από πάσης φραγκικής επιδράσεως.

Διά να αποδειχθή τούτο πρέπει να μελετηθώσι πρώτον μεν τα οικογενειακά ονόματα, τα οποία διά τον εθνογράφον είναι ο γνώμων του κριτηρίου. Πράγματι πλείστα τούτων είς τε την πόλιν και τα χωρία είναι ηπειρωτικά. Δεύτερον δε ο λεξικολογικός και ο λαογραφικός θησαυρός, οίτινες είναι περίπου οι αυτοί προς τους Ηπειρωτικούς. Εάν δε δεν είχεν ούτω η θέσις αύτη, εάν δηλαδή ο εκ νέου οικισμός της Κερκύρας ενηργείτο δι’ αλλοφύλων ως λ.χ. Δαλματών ή Ιταλών, είναι αναντίρρητον, ότι το εθνικόν συναίσθημα και το γλωσσικόν ιδίωμα ήθελον παραφθαρή επί τοσούτω, ώστε θα ευρισκόμεθα προ λαού, όστις ούτε γλώσσαν ούτε φρόνημα θα είχε, ως ήσαν αι πλείσται των ευγενών οικογενειών της Κερκύρας, αίτινες λόγω του συγχρωτισμού και της συνεργασίας μετά των κυριάρχων είχον αποβάλει πολλάς των αρετών του εθνικού βίου εις τοιούτον βαθμόν, ώστε οι Κερκυραίοι να χαρακτηρισθώσι κακώς υπό των Βενετών, και να προκύψη η ρήσις «senza fede».

Αύτη ήτο η κατάστασις των οικογενειών των διακρινομένων διά τον πλούτον και την γέννησιν. Αφ’ ενός μεν εξυπηρέτουν τους κυριάρχους διά τα καλά και συμφέροντα, αφ’ ετέρου δε ανεπαισθήτως διεπαιδαγωγούντο υπό των επηλύδων Ηπειρωτών, οίτινες διετήρουν την γλώσσαν και τα ήθη.

Η αυτή περίπτωσις συντρέχει και διά την οικογένεια Καποδίστρια, της οποίας η Ελληνική συνείδησις οφείλεται κυρίως εις επιμιξίας μεθ’ Ελληνίδων και ιδίως εις την μητέρα του Κυβερνήτου, την σύζυγον του Αντωνίου Μαρία. Αύτη είλκε το γένος εκ της οικογενείας Γονέμη, της μεγάλης Ηπειρωτικής οικογενείας, η ευγενής καταγωγή της οποίας αποδεικνύεται εκ της κυριότητος του Βουθρωτού και των ιχθυοτροφείων του.

Ο Αντώνιος Μαρίας Καποδίστριας υπήρξε διά την εποχήν του ανήρ ευρυτάτης μορφώσεως, άριστος νομομαθής, αλλ’ αφωσιωμένος εις τους Βενετούς, τους οποίους εξυπηρέτησε δι’ όλων του των δυνάμεων μέχρι της καταλύσεως του κράτους αυτών. Διά την αφοσίωσίν του δε ταύτην, ηυνοείτο υπ’ αυτών, επί τοσούτω, ώστε εις ανταλλαγμα των υπηρεσιών του έλαβε κτήματα του δημοσίου,

Σελ. 173
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/174.gif&w=550&h=800

εν οις και την περιοχήν του αχρηστευθέντος πολεμικού ναυστάθμου εις Γουβίον.

Τόση δε ήτο η αφοσίωσίς του προς το καταλυθέν κράτος των Βενετών, ώστε όταν επρόκειτο να καθορισθή το εθνικόν έμβλημα της Επτανήσου Πολιτείας, ούτος αποτελών μέρος της εκ Κωνσταντινουπόλει πρεσβείας, προς σύνταξιν του συντάγματος της Επτάνησου, επέμεινεν όπως παραμείνη ως τοιούτον ο πτερωτός λέων του Αγίου Μάρκου, κρατών διά του δεξιού προσθίου ποδός το ευαγγέλιον κεκλεισμένον και διαπερώμενον καθέτως δι’ επτά χιαστί λογχών, όσαι ήσαν αι κυριώτεραι νήσοι, αι αποτελούσαι την νέαν πολιτείαν, αντί του ανοικτού βιβλίου του αναγράφοντος το γνωστόν ρητόν «Pax tibi Marce Evangelista meus». Λέγω δε επέμεινε, διότι η εν Κερκύρα προσωρινή γερουσία επεδίωκε να αναγνωρισθή ως έμβλημα ο πτερωτός Φοίνιξ.

Εγεννήθη λοιπόν ο Ιωάννης Καποδίστριας εις το περιβάλλον αρχοντικού οίκου, λατινικής καταγωγής, εγαλουχήθη όμως και ανετράφη υπό της μητρός του, εις τας φλέβας της οποίας αγνόν έρρεε το αίμα της ευάνδρου Ηπείρου, και η μητέρα εκείνη ενεστάλαξεν εις την ψυχήν του ήρωός μας την αγάπην διά τον εθνισμόν και την αφοσίωσιν εις το γένος.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, όπως όλα τα τέκνα των ευγενών, εφοίτησεν εις το σχολείον του μοναστηριού των φραγκισκανών μοναχών της Αγίας Ιουστίνης, ευρισκομένου εις το προάστειον των Γαστράδων, ένθα εστεγάζετο τότε και η δημοσία βιβλιοθήκη. Εκεί, μαζί με την ρητορικήν, την Ιταλικήν φιλολογίαν, την ιστορίαν και τα θρησκευτικά εσπούδασε και τα στοιχεία της αρχαίας Ελληνικής, όπως ο ίδιος μαρτυρεί εις την επιστολήν του προς τον άρχοντα Στούρδζαν εκ Πετρουπόλεως, φέρουσαν χρονολογίαν από 18 Μαρτίου 1811. Αύτη μας πληροφορεί περί της σπουδής του εις την αρχαίαν Ελληνικήν και περιγράφει την ψυχικήν του κατάστασιν κατά την εποχήν εκείνην1.

Έκτοτε, δηλ. αφ’ ότου απεφοίτησεν εκ της σχολής των φραγκισκανών, βεβαίως δεν έλαβε καιρόν να συνέχιση την μελέτην της Ελληνικής, διότι μετέβη εις Παταύιον προς σπουδήν της ιατρικής.

Θα ήτο λίαν διαφωτιστικόν περί του βίου του, αν ήτο δυνατόν να έχωμεν τα στοιχεία, όπως παρακολουθήσωμεν τον Καποδίστριαν εις την φοιτητικήν του ζωήν, συναναστρεφόμενον την σφριγώσαν εκείνην νεολαίαν της Ιταλίας, η οποία εζυμώνετο με τας αρχάς της ελευθερίας, τας οποίας οι στρατιώται του Βοναπάρτου ως άλλοι απόστολοι μετέφερον εκ Γαλλίας και εκήρυσσον ταύτας. Είναι αναμφισβήτητον ότι το κήρυγμα τούτο θα επηρέαζε τας αρχάς του, δεν ήτο όμως δυνατόν εις αυτόν να μεταλάβη του ωραίου εκείνου ενθουσιασμού, διότι ως απέδειξε πάντοτε ήτο χαρακτήρος ηρέμου και μετριοπαθούς. Εμελέτα την κατάστασιν, εδιδάσκετο εκ της εξελίξεως των γεγονότων και απεδέχετο

1. Όρα κατωτέρω επιστολήν 18 Μαρτίου 1811.

Σελ. 174
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/175.gif&w=550&h=800

όσα ενόμιζεν ωφέλιμα. Εάν ο Καποδίστριας είχε τον ορμητικόν και ευέξαπτον χαρακτήρα του μεγάλου ποιητού των Τάφων, δεν θα εξειλίσσετο ίσως βραδύτερον, ο διπλωμάτης, ο αναμορφωτής. Το βέβαιον είναι ότι τα μεγάλα γεγονότα της Ιταλίας του 1797 τον ηνάγκασαν ίσως να επανέλθη εις Κέρκυραν μόλις έλαβε το δίπλωμα της ιατρικής, ίσως η επάνοδός του να ήθελε ματαιωθή εάν η πολιτική κατάστασις της Ιταλίας έβαινεν ομαλώς, οπότε δυνατόν να εξειλίσσετο εις διάσημον ιατρόν.

Μετά την εις Κέρκυραν επάνοδόν του εξ Ιταλίας, ως γνωστόν εξήσκησε το επάγγελμα του ιατρού μέχρι του 1802, ότε απεστάλη εις Κεφαλληνίαν και τας άλλας νήσους ως αυτοκρατορικός επίτροπος, αντί του πατρός του, όπως εφαρμόση το Βυζαντινόν σύνταγμα του 1800. Εν Κεφαλληνία απέδειξε τας διπλωματικάς αρετάς του, διότι κατώρθωσε να ειρηνεύση την νήσον, η οποία κατετρύχετο απ’ αιώνων υπό εμφυλίων σπαραγμών.

Τω 1803 προσελήφθη εις την υπηρεσίαν της Γερουσίας ως γραμματεύς της επικρατείας και βραδύτερον ανέλαβε την θέσιν του επιθεωρητού των δημοσίων σχολείων.

Αι εκθέσεις του της εποχής εκείνης αποδεικνύουσι τον ζήλον μεθ’ ου ειργάσθη, όπως επαναφέρη την σπουδήν της Ελληνικής γλώσσης, μετακαλέσας προς τούτο δύο Έλληνας διδασκάλους τον Χριστόφορον Περραιβόν και τον Παπά Ανδρέαν Ιδρωμένον, εκ Πάργας.

Είναι πολύ γνωστή η δράσις του ως υπουργού της Επτανήσου πολιτείας διά να επαναλάβω αυτήν. Θα τονίσω μόνον το ενεργόν μέρος το οποίον έλαβε διά την οχύρωσιν και άμυναν της Λευκάδος κατά του Αλή πασά, τω 1807, το οποίον αποδεικνύει την εθνικήν κατεύθυνσιν, την οποίαν ήθελε να δώση εις το νεότευκτον κράτος. Η δε στρατολογία των Σουλιωτών και των Ακαρνάνων αρματωλών, όπως αντιταχθή κατά του τυράννου των Ιωαννίνων, είχεν ως αποτέλεσμα να έλθη εις άμεσον επαφήν προς τα στοιχεία εκείνα, τα οποία δεν ηνείχοντο τον ζυγόν της πατρίδος των και τα οποία η μοίρα προώριζε μετ’ ου πολύ να γράψωσι την μεγάλην εποποιΐαν του 1821.

Από της ώρας εκείνης, ότε συνέφαγε και συνανεστράφη με τους αρματωλούς, ο Καποδίστριας επίστευσεν εις την αναγέννησιν της Ελλάδος.

Αιφνιδίως, μετά τινάς ημέρας από του τελευταίου μεγάλου συμποσίου της Λευκάδος μετά των αρματωλών, εγνώσθη επισήμως η παραχώρησις της Επτανήσου υπό του αυτοκράτορος της Ρωσίας προς τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα.

Στρατός εκ Νεαπόλως εκ 12 χιλιάδων περίπου κατέπλευσεν εις Κέρκυραν, αποτελών μέρος της στρατιάς της Ιταλίας, όπως εν ονόματι του Ναπολέοντος καταλάβη τας νήσους του Ιονίου.

Το 1809 ευρίσκει τον Καποδίστριαν εις την πρωτεύουσαν της Ρωσσίας, και αι πρώται εντυπώσεις του δεν είναι ευχάριστοι. Ευρεθείς προ αγνώστου περιβάλλοντος και πλουσίου ηναγκάσθη να ζήση περιωρισμένος. Η μόνη του

Σελ. 175
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/176.gif&w=550&h=800

ενασχόλησις ήτο η μελέτη και η ολίγη εργασία την οποίαν κατά Κυριακήν παρελάμβανε προς εκτέλεσιν παρά του Καγκελλαρίου. Αι δε σχέσεις του περιωρίζοντο μεταξύ των οικογενειών της Ελληνικής και Μολδαυικής κοινότητας.

Αλλ’ η Ελληνική κοινότης Πετρουπόλεως ήνθιζε κατά την εποχήν εκείνην και η ζωή εν τη ξένη ανέπτυξε τα εθνικά αισθήματα αυτής, πολύ μάλλον καθόσον η Ρωσσία δι’ ιδίους ιμπεριαλιστικούς λόγους εκολάκευε τας βλέψεις των Ελλήνων περί εθνικής αποκαταστάσεως.

Τοιαύτη κοινότης πλήρως (οργανωμένη και ευημερούσα δεν ήτο δυνατόν να μη καλλιεργή την εθνικήν γλώσσαν και να διατηρή τα ελληνικά έθιμα.

Εις τοιούτον κύκλον ευρεθείς ο Καποδίστριας και, ως προκύπτει, αποκτήσας αμέσως τας συμπαθείας του δεν ήτο δυνατόν ή να συμμορφωθή προς αυτόν και προς παν, ό,τι ήτο εθνικόν. Αλλ’ η εθνική συνείδησις δεν ήτο επαρκής προς τούτο· ώφειλε να χειρίζηται γραπτώς και προφορικώς την Ελληνικήν γλώσσαν. Και ως προς τον προφορικόν μεν λόγον δεν θα υστέρει, διότι η ανέκαθεν ομιλουμένη γλώσσα, η δημοτική, ήτο και τότε, όπως και σήμερον το κοινόν όργανον της συνεννοήσεως όλων των Ελλήνων. Ως προς τον γραπτόν όμως βεβαίως θα ευρίσκετο μειονεκτών κατά πολύ των εν Πετρουπόλει Ελλήνων, οίτινες ακολουθούντες τους σοφούς του γένους διδασκάλους της εποχής έγραφον την γνωστήν και ασχημάτιστον καθαρεύουσαν, τόσον αρχαΐζουσαν τότε.

Ο Καποδίστριας μη διδαχθείς την καθαρεύουσαν εκείνην ηναγκάσθη να μελετήση ταύτην, διά να μη υστερή απέναντι των άλλων ομογενών. Δεν είναι γνωστόν ποίος υπήρξεν ο διδάσκαλός του εν Πετρουπόλει, πιθανόν να υπήρξεν ο Βαρδαλάχος, το αληθές είναι ότι ο διδάσκαλός του υπήρξε θαυμαστής του Ευγενίου Βουλγάρεως, όστις έζη ακόμη τότε, διότι τα θέματα και τα δοκίμιά του, περιεχόμενα εις τετράδιον, είναι αντιγραφή επιστολών του Βουλγάρεως.

Συγχρόνως περίπου προς τας ασκήσεις ταύτας έχομεν και τας Ελληνιστί επιστολάς του, το 1811, τα αυτόγραφα σχέδια των οποίων περιέχονται εις τετράδιον φέρον αριθμόν φακέλλου 136.

Δεν είναι δυνατόν να παραθέσω ενταύθα τα κείμενα όλων των Ελληνιστί επιστολών του Καποδίστρια, διότι θα υπερέβαινον τα όρια του ευμενώς υπό του κανονισμού της Ακαδημίας Αθηνών παραχωρουμένου χώρου. Διά τούτο περιορίζομαι να παραθέσω τας μάλλον σημαντικάς εκ τούτων, όπως αποδειχθή οποία ήτο η ικανότης του Καποδίστρια ως προς τον γραπτόν λόγον, συγχρόνως δε ομολογηθώσι παρά του ιδίου τα εθνικόφρονα αισθήματά του, τα οποία βραδύτερον κατά την σύστασιν της φιλικής εταιρίας και την έκρηξιν της Ελληνικής Επαναστάσεως ηναγκάσθη σχεδόν να αποκρύψη μέχρι παρεξηγήσεως. Αι παλαιαί αύται επιστολαί θα δικαιολογήσωσι πλήρως αυτόν, εάν βραδύτερον, ως υπουργός, ηκολούθησε την πολιτικήν της Ρωσσίας. Η δε απομάκρυνσίς του και η εν Ελβετία παραμονή του από του 1822, ένθα απέδειξε τα αληθή αυτού αισθήματα, δικαίως θεωρείται ως η επίσημος διαμαρτυρία του κατά της πολιτικής της Ρωσσίας.

Σελ. 176
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/177.gif&w=550&h=800



Σελ. 177
http://62.217.127.123/~jkok/kapodistrias/includes/resources/auto-thumbnails.php?img=/home/jkok/public_html/kapodistrias/uploads/book_files/5/gif/178.gif&w=550&h=800



Σελ. 178
Φόρμα αναζήτησης
Αναζήτηση λέξεων και φράσεων εντός του βιβλίου: Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Ζ΄
Αποτελέσματα αναζήτησης
    Σελίδα: 159

    14) Έγγραφον υπ’ αριθ. 2790 Οικονομικής Επιτροπής.

    15) Έγγραφον υπ’ αριθ. 15832 Οικονομικής Επιτροπής.

    16) Λογ/σμός των όσων έχει να λάβη ο Κυβερνήτης.

    17) Λογ/σμός Κυβερνήτου μετά της Οικονομικής Επιτροπής.

    18) Πληρωμαί όσας ενήργησεν ο Κυβερνήτης εκ φύλλων 4.

    19) Έγγραφον Οικονομικής Επιτροπής υπ’ αριθ. 121. Επισυνάπτεται λογ/σμός εκ φύλλων 3.

    532. Φάκελλος αναφορών Γιαννίτση και Γενατά

    1) Επιστολή Γιαννίτση 29 Δεκεμβρίου 1827.

    2) Επιστολή Γιαννίτση 4 Μαρτίου 1830.

    3) Επιστολή Γιαννίτση 9 Μαΐου 1831.

    4) Επιστολή Γιαννίτση 1 Μαΐου 1831.

    5) Επιστολή Γιαννίτση 10 Φεβρουαρίου. Επισυνάπτεται σχέδιον απαντήσεως αυτόγραφον.

    6) Επιστολή Γιαννίτση 14 Ιουνίου 1831.

    7) Επιστολή Γιαννίτση 19 Οκτωβρίου 1830.

    8) Επιστολή Γιαννίτση 14 Φεβρουαρίου 1831. Επισυνάπτεται αναφορά κατοίκων Αιγίνης.

    9) Επιστολή Γιαννίτση 17 Φεβρουαρίου 1831. Επισυνάπτεται αναφορά κατοίκων Αιγίνης.

    10) Επιστολή Γιανίτση 14 Φεβρουαρίου 1831.

    11) Απάντησις 6 Μαρτίου 1831.

    12) Απάντησις 22 Φεβρουαρίου 1831.

    13) Αναφορά κατοίκων Σύρου.

    14) Αναφορά Ψαριανών Σύρου.

    15) Επιστολή Γιανίτση 23 Φεβρουαρίου 1831.

    16) Επιστολή Γιανίτση 27 Φεβρουαρίου 1831.

    17) Επιστολή Γιανίτση 14 Μαρτίου 1830.

    18) Επιστολή Γιανίτση 31 Μαρτίου 1831.

    19) Σχέδιον επιστολής προς την Δημογεροντίαν Σύρου.

    20) Απάντησις προς Γιανίτσην και Γλαράκην 14 Απριλίου 1831.

    21) Αναφορά Ψαριανών Σύρου.

    22) Αναφορά Ψαριανών Σύρου.

    23) Απάντησις αυτόγραφος 13 Απριλίου 1831.

    24) Επιστολή Γιανίτση 14 Ιουλίου 1831.

    25) Επιστολή Γιανίτση 16 Ιουλίου 1831.

    26) Επιστολή Γιανίτση 14 Αυγούστου 1831. Επισυνάπτονται αντίγραφα δύο επιστολών εξ Αιγίνης.