Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄

Δεβιάζην... Θα ιδώμεν τώρα αν η οδός των Ιωαννίνων θα είναι ολιγώτερον ατυχής... Παραπονείσθε υμείς ότι δεν σας γράφω. Ο αριθμός της παρούσης επιστολής θα αποδείξη υμίν ότι τουλάχιστον δύο φοράς τον μήνα σας έγραφον πάντοτε. Εάν δεν έφθαναν τούτο δεν είναι σφάλμα ιδικόν μου, ούτε ολιγωρία ιδική μου... Η υγεία μου διατηρείται καλή· έχω την εντύπωσιν ότι ωφελεί εμέ περισσότερον το ξηρόν ψύχος παρά εκείνο της υγρασίας, το οποίον προκαλεί η τήξις των πάγων. Ουχ ήττον έχομεν ένα χειμώνα επί του παρόντος ευγενή... Δεν γνωρίζω πώς θα εξελιχθή. Αι υποθέσεις μου ευρίσκονται πάντοτε εν τη αυτή καταστάσει. Δεν τολμώ να παραπονεθώ... Θα ηδυνάμην να πράξω τούτο εάν ήθελον λάβη έναν προσανατολισμόν πλέον συγκεκριμένον εξ εκείνου τον οποίον έχουν... Η αναμονή και η απραξία, ωφελεί περισσότερον από του να επείγεταί τις και να πράττη κακόν. Αναμένω λοιπόν· και πλέον πάντων τας παρηγόρους ειδήσεις περί της οικογενείας και περί των περιπετειών της πατρίδος. Περιβάλλομαι πάντοτε υπό της ευμενείας και της στοργής της Α.Ε. του Υπουργού και πάντων εκείνων, οίτινες τιμούν εμέ διά της καλωσύνης των. Ζω πολύ κλεισμένος εις τον εαυτόν μου, και εις τας αγκάλας των ιδικών μου ενασχολήσεων. Αυταί είναι της ιδικής μου επιλογής και ενίοτε διατεταγμέναι. Και κατά τον ένα και κατά τον άλλον τρόπον συντελούν ώστε να διέρχηται ο καιρός μετά τίνος ωφελείας. Επιθυμώ διακαώς όπως γνωρίσω την κατάστασιν του Βίκτωρος και τί κάνουν πάντες, άπαντες. Παρακαλώ υμάς, όπως μη παραμελήσητε και τας πλέον μικράς λεπτομερείας όταν αι ευκαιρίαι διά να μοι γράφητε καταστούν ευνοϊκαί. Τους συνήθεις χαιρετισμούς προς άπαντας. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς. Ασπάζομαι τας χείρας των θείων. Και επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων μου...

Ο υιός Ιωάννης

Ο Σομαροκώφ μετά της οικογενείας αυτού φθάσας εις Νικολάϊεφ εν εξαιρέτω υγεία, έχει ολίγον κακώς εις τας υποθέσεις του, παραμείνας άνευ υπηρεσίας και αποδοχών... Μοι έγραψεν. Έπραξα κάτι υπέρ αυτού και πιστεύω ότι ταχέως θα είναι ευχαριστημένος. Αυτή η είδησις μετά των σεβασμάτων μου ας ανακοινωθή εις την οικογένειαν Ροδοστάμου.

39

No 65

S(an)to Pietroburgo, 6/18 Gen(n)ajo 1811

Mi sono arrivati i n(ume)ri 53, 54, 56. Vlassopulo me ne portò due. Aspet-

tavo, e speravo con questa occasione una lunga lettera... Quelle però di Vlassopulo erano brevissime. La presente la spedisco per la via di Mosca a Gianina. Se ne incarica il s(ignor) Buba negoziante Greco il quale a un f(rate)llo a Gianina, ed è con esso un continua corrispond(en)za. Se questa nuova strada può prosperare, la preferirò alle altre fin’ ora tentate in vano. Quella d’ Italia soffre p(er) me delle nuove difficoltà, dopo la morte dell’ ottimo amico nostro Demetrio Naranzi. Scriverò n(on) di meno a suo f(rate)llo a Venezia, e da quel canale ella ne avrà ancora... Ricevo in quest’ oggi delle lettere da Spiro. Con i dettagli di questo triste avvenimento. Era il povero uomo al colmo della sua felicità avendo ottenuto il posto di Livorno. Fu riconosciuto. E due giorni dopo improvisamente mori a Pisa. Era da molto tempo che si lagnava della poca sua salute. Ma le morti subitanei n(on) sono ordinariamente preceduti da croniche indisposizioni. Ma lasciamo i morti; e Dio abbia in pace l’ anima del defunto nostro amico. Preparo le mie lettere per la partenza di Benackj. Dopo avere assai onorevol(ment)e terminati tutti i suoi affari, esso ritorna al suo posto. Prese di già congedo da S.M. I(mperiale) ed ebbe in tale circostanza il dono grazioso di una bellissima tabachiera colla ciffra in brillanti. Si propone di partire alla fine del corrente mese. Spero di poterle mandare collo stesso Benackj il mio ritratto. Ella lo vuole. E la di lei volontà sarà fatta; per quanto io abbia avuto in tutti i tempi una decisa repugnanza di assogettarmi ad un pittore. Colla stessa occasione avrei voluto spedirle anco le pellicie ordinatemi. Me ne sono occupato. Andai a visitare il pellizajo della Corte che è un Greco mio amico... Ma i prezzi sono spaventevoli D’ altronde le avventure alle quali il viaggio di Benackj può esser soggetto; le difficoltà ed i pericoli delle dogane, e molte altre considerazioni, mi decideranno forse a rimettere questa spedizione quando avremo la pace coi Turchj. Le pellizie allora, se (non) saranno a miglior prezzo, almeno la spedizione ne sarà sicura. Tuttaφ. 1v via / aspetto dopo domani una risposta, p(er) decidermi definitivamente. Questa pace coi Turchj, si vuole assai prossima. Ed io comincio a persuadermene.

La mia salute si conserva assai bene. L’ inverno n(on) molto rigoroso mi conferisce; e parmi di ingrassare. Ciò che n(on) mi piacerebbe se dovessi fare gran progressi... Ma io n(on) lo permetterò.

Sono sempre colmato di testimonianze di benevolenza e di predilezione dai miei superiori e più particola(rment)e da S.E. il Gran Cancelliere. Cerco di meritarla mettendo grande assiduità e zelo nell’adempiere ai suo ordini, quando me ne onora, e nel non importunarlo parlandogli di me fuori di occasione, o di proposito. Sono convinto della

maniera la più positiva delle generose sue intenz(io)ni a mio riguardo. E questo mi basta. Abandono la mia sorte alla sola sua giustizia. E sono tranquillo. Se le perveranno i due numeri che precedono il presente ella troverà materia di che instruzioni a tempo e luoco. Non ripetto oggi, riservandomi di farlo coll’ occasione di Benackj.

Quando il Cielo avrà fatto cessare le angustie che stringono codesta povera Isola, e quando la famiglia sia in grado di valersi delle piciole risorse spero di n(on) essere dimenticato da lei. Non posso dissimularle che vivo angustiato nella mia finanza; e che il di più che mi occore aggiungere ai miei appunta(ment)i p(er) intratenermi lo devo alla generosa amicizia di Spiro Naranzi, il quale fin’ ora mi lasciò profittare in parte della pensione di suo f(rate)llo... Gli devo del den(n)aro, ma esso mi promise di pacientarne il rimborso fino a tanto, che le mie circostanze mi permetterenno di faglielo tenere. Dopo la morte di Demetrio n(on) c’ è più questa pensione. E questa comoda risorsa mi manca. Io farò n(on) per tanto il possibile per non importunarla, nè oserò cercarle soccorsi senza avere da p(ri)ma la sicurezza che ella lo permette; e che ella è in grado di supplire senza angustiarsi. Per questo la prego di farmene un ceno colla risposta che ella vorrà dare φ. 2 alla presente. Io n(on) ho più fondi a me. La rimessa che/ Viaro fece a Spiro Naranzi di tallari 1000 due anni fa, ha tutto esaurito. Non ho dissipato. Ma mi conviene vivere decentemente. Con Benackj, le spedirò il quadro delle mie spese. Ella sarà allora al grado di giudicare. Mi sotometterò con tutta la rassegnaz(io)ne alla sentenza che ella vorrà pronunziare. Ed ella sappia ancora, che sono determinato di preferire qualunque siasi privazione, alla pena che mi farebbe, il sapere di esserle molesto; od1 il dispiacevole. Il mio disequilibrio è in parte il risultato dell’ incarimento di tutte le cose necessarie alla vita, ed in parte il seguito necessario della vita che devo fare. Dal giorno che sono qui arrivato, a quest’ oggi tutto, e poi tutto costa il doppio... Ed intanto i miei app(untamen)ti sono li stessi.

Chiudo pregandola de miei ossequj a tutti i zij e zie; e da miei cordiali saluti a tutti gli amici; od a quanti si ricordano di me. Abbracio f(rate)llj, sorelle, cognati e nipoti. Mi raccomando alle preci del sacromonaco Simeone; ed imploro la benediz(io)ne dei genitori.

Il fig(lio) Giovanni

1. Πιθανή ανάγνωση

Αρ. 63

Αγία Πετρούπολις, 6/18 Ιανουαρίου 1811

Αφίχθησαν αι υπ’ αριθ. 53, 54, 56 επιστολαί υμών. Ο Βλασόπουλος μοι ενεχείρισεν δύο. Ανέμενον και ήλπιζον επί τη ευκαιρία ταύτη μίαν μακράν επιστολήν. Εκείναι όμως του Βλασόπουλου ήσαν βραχύτατοι. Αποστέλλω την παρούσαν μέσω της Μόσχας εις Ιωάννινα. Επιφορτίζεται προς τούτο ο κύριος Μπούμπας, Έλλην έμπορος, όστις έχει έναν αδελφόν εις Ιωάννινα, μετά του οποίου ευρίσκεται εις συνεχή επικοινωνίαν. Εάν αυτή η νέα οδός δυνηθή να ευτυχήση, θα την προτιμήσω έναντι των μέχρι τούδε επί ματαίω δοκιμασθεισών ετέρων οδών. Εκείνη της Ιταλίας παρουσιάζει δι’ εμέ νέας δυσχερείας μετά τον θάνατον του εξαιρέτου φίλου ημών Δημητρίου Ναράντζη. Ουχ ήττον θα γράψω εις τον εν Βενετία αδελφόν αυτού, και διά της οδού αυτής υμείς θα λάβητε εις το εξής επιστολάς. Έλαβον σήμερον επιστολάς του Σπύρου μετά των λεπτομερειών του θλιβερού αυτού γεγονότος. Ο πτωχός ανήρ ούτος, ηυρίσκετο εις τον κολοφώνα της ευτυχίας του έχων επιτύχει την θέσιν του Λιβόρνου. Ανεγνωρίσθη. Και μετά δύο ημέρας απέθανεν εις Πίζαν. Από μακρού χρόνου παρεπονείτο διά την κακήν υγείαν του. Όμως των αιφνιδίων θανάτων κανονικώς δεν προηγούνται χρόνιοι αδιαθεσίαι. Αλλ’ ας αφήσωμεν τους τεθνεώτας και ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του αποθανόντος φίλου μας. Ετοιμάζω τας επιστολάς επί τη αναχωρήσει του Μπενάκη. Αφού διεκπεραίωσεν ούτος λίαν εντίμως όλας τας υποθέσεις του, επιστρέφει εις την θέσιν του. Έλαβεν ήδη την άδειαν παρά της Α.Μ. του Αυτοκράτορος και έσχεν επί τη περιστάσει ως πολύτιμον δώρον μίαν ωραιοτάτην ταμβακέραν, εφ’ ης υπάρχει η υπογραφή του Αυτοκράτορος, σχεδιασμένη με μπριλλάντια. Προυτίθεται όπως αναχωρήση κατά το τέλος του τρέχοντος μηνός. Ελπίζω όπως δυνηθώ να αποστείλω διά του ιδίου Μπενάκη το πορτραίτον μου. Υμείς επιθυμείτε τούτο. Η επιθυμία δε υμών θα εκπληρωθή, μολονότι εγώ είχον πάντοτε μίαν σταθεράν αποστροφήν εις το να αποτελέσω το θέμα ενός ζωγράφου. Διά της παρούσης ευκαιρίας ηθέλησα να αποστείλω υμίν και τα παραγγελθέντα γουναρικά. Ησχολήθην περί τούτου. Επεσκέφθην τον γουναράν της Αυλής, όστις είναι Έλλην, φίλος μου... Όμως αι τιμαί είναι υπέρογκοι! Αι περιπέτειαι εξ άλλου, εις ας ήθελεν υποβληθή το ταξίδιον του Μπενάκη· αι δυσχέρειαι και οι κίνδυνοι των τελωνείων και πολλαί άλλαι εκτιμήσεις, ίσως με οδηγήσουν εις την απόφασιν όπως αναβάλω την αποστολήν ταύτην διά τον χρόνον, εν ω θα έχωμεν την ειρήνην προς τους Τούρκους. Εάν δεν είναι ευθηνότερα τα γουναρικά, φ,1v τουλάχιστον η αποστολή αυτών θα είναι ασφαλής. Εν τούτοις / αναμένω μεθαύριον μίαν απάντησιν διά να αποφασίσω οριστικώς. Η ειρήνη προς τους Τούρκους θεωρείται λίαν προσεχής. Αρχίζω δε να πείθωμαι και εγώ περί τούτου.

Η υγεία μου διατηρείται αρκούντως ικανοποιητική. Ο χειμών, όχι πολύ δριμύς, ωφελεί εμέ και έχω την εντύπωσιν ότι παχαίνω. Το πράγμα τούτο δεν θα μοι ήρεσκεν εάν ήθελεν κάμη μεγάλας προόδους... Αλλά δεν θα επιτρέψω τούτο.

Απολαμβάνω πάντοτε εκδηλώσεων καλωσύνης και στοργής εκ μέρους των ανωτέρων μου και ιδιαιτέρως εκ μέρους της Α.Ε., του Μεγάλου Καγκελλαρίου. Επιζητώ όπως καταστώ άξιος αυτής επιδεικνύων μεγάλην επιμέλειαν και ζήλον εν τη εκτελέσει των εντολών αυτού, δι’ ων αξιοί εμέ, και μη ενοχλών αυτόν ομιλών ακαίρως και εκ προθέσεως περί του εαυτού μου. Είμαι πεπεισμένος κατά τον πλέον θετικώτερον τρόπον διά τας γενναιοφρόνους προς εμέ διαθέσεις του. Και τούτο μοι αρκεί. Αποθέτω την τύχην μου εις την δικαιοσύνην αυτού. Και είμαι ήρεμος. Όταν θα λάβητε τας δύο επιστολάς, αίτινες προηγούνται της παρούσης, θα εύρητε υλικόν υποδείξεων εν τόπω και χρόνω. Δεν τας επαναλαμβάνω σήμερον, επιφυλαττόμενος όπως πράξω τούτο διά της ευκαιρίας του Μπενάκη.

Όταν ο Θεός ενεργήση ώστε να παύσουν αι δυσχέρειαι, αίτινες περισφίγγουν την πτωχήν αυτήν νήσον και όταν η οικογένεια θα είναι εις θέσιν να επωφεληθή των μικρών αυτής πόρων, ελπίζω ότι δεν θα λησμονηθώ υφ’ υμών. Δεν δύναμαι να αποκρύψω εξ υμών ότι ζω έχων κακώς εις την οικονομικήν μου κατάστασιν και ότι το επί πλέον, το οποίον οφείλω να προσθέσω εις τας αποδοχάς μου διά να συντηρηθώ, το οφείλω εις την γενναιόφρονα φιλίαν του Σπυρίδωνος Ναράντζη, όστις μέχρι της ώρας ταύτης μοι επέτρεψεν όπως κάμω χρήσιν μέρους των αποδοχών του αδελφού αυτού... Οφείλω εις αυτόν χρήματα, αλλ’ ούτος μοι υπεσχέθη ότι θα κάμη υπομονήν διά την καταβολήν αυτών μέχρις ότου αι περιστάσεις μοι επιτρέψουν τούτο. Μετά τον θάνατον του Δημητρίου δεν υπάρχουν πλέον αι αποδοχαί αυταί. Και αυτός ο πρόσφορος πόρος μου λείπει. Εγώ εν τούτοις θα πράξω το παν ώστε να μη ενοχλήσω υμάς και δεν θα τολμήσω να επιζητήσω βοήθειαν χωρίς να έχω προηγουμένως την βεβαιότητα ότι υμείς θα επιτρέψητε τούτο και ότι θα είσθε εις θέσιν όπως αναπληρώσητε το έλλειμμα χωρίς να ευρεθήτε εις δυσχερή κατάστασιν. Διά τούτο παρακαλώ υμάς, όπως κάμητε μίαν νύξιν εις εμέ, διά της απαντήσεως, την οποίαν θα ευαρεστηθήτε να δώσητε εις την παρούσαν. Εγώ δεν φ. 1v διαθέτω πλέον πόρους εξ εαυτού. Η αποστολή / των 1000 ταλλήρων, την οποίαν έκαμεν ο Βιάρος προς τον Σπυρίδωνα Ναράντζην προ δύο ετών, εξηντλήθη πλήρως. Δεν ασώτευσα. Όμως οφείλω να ζω αξιοπρεπώς. Διά του Μπενάκη θα αποστείλω προς υμάς τον κατάλογον των εξόδων μου. Υμείς, όθεν θα είσθε εις θέσιν να κρίνητε. Θα υπακούσω μετά πάσης υποταγής εις την απόφασιν, ην υμείς θα θελήσητε να λάβητε. Υμείς δε γνωρίζητε εισέτι, ότι είμαι αποφασισμένος όπως προτιμήσω οιανδήποτε στέρησιν, αντί της λύπης, την οποίαν ήθελεν μοι προκαλέση το να γνωρίζω ότι είμαι οχληρός και δυσά-

ρέστος προς υμάς. Το έλλειμμά μου είναι εν μέρει αποτέλεσμα της αυξήσεως των τιμών, όλων των απαραιτήτων διά την ζωήν ειδών και εν μέρει είναι επακόλουθον αναγκαίον της ζωής, ην οφείλω να κάμω. Από την ημέραν της ενταύθα αφίξεώς μου έως της σήμερον αι τιμαί πάντων διπλασιάσθησαν. Και εν τω μεταξύ αι αποδοχαί μου παρέμειναν αι αυταί.

Καταλήγω με την παράκλησιν όπως διαβιβάσητε τα σεβάσματά μου προς όλους τους θείους και θείας· και τους εγκαρδίους χαιρετισμούς μου προς όλους τους φίλους και προς όσους με ενθυμούνται. Εναγκαλίζομαι αδελφούς, αδελφάς. ανδραδέλφους και ανεψιούς. Συσταίνω εαυτόν εις τας δεήσεις του ιερομονάχου Συμεώνος· και επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων μου.

Ο υιός Ιωάννης

40

S(anto) Pietroburgo, 12/14 Gennajo 1811

La settimana passata le ho scritto per la via di Gianina indirizzando la mia lettera p(er) Mosca ad un Greco negoziante. La presente per mezzo del S(ignor) Fonton la rimetto a Dendrinò, poicchè veggo che l’ indirizzo dato ad’ altra por la stessa via n(on) è stato molto fortunato. Alla fine del corrente mese parte Benakj, per rendersi al suo posto. Con quella occasione le scriverò più a lungo, e le manderò anco il mio ritratto. Per quanta repugnanza io abbia avuto fin’ ora di farmi dipingere, ho dovuto cedere al dovere di obedire ai di lei ordini... Benakj parte contentissimo. Predendo congedo da S.M. I(mperiale) ricevutto una scatola arrichita della ciffra in brillanti. Vorrei che eguale fortuna lo accompagnasse nel suo viaggio. E che n(on) si dimenticasse in qualche parte. Mi promete p(er) altro di far grande diligenza. Stanco essendo delle esorbitanti spese dei viaggi, e della dimora nei paesi forestieri, ed in questa capitale. L’ amico nostro Naranzi cessò di vivere in Pisa, dopo essere stato riconosciuto nel suo posto di Livorno. Era malato o per dir meglio ipocondriaco da molto rempo... ed un colpo impoviso lo rappj ai suoi amici; ed alla sua famiglia. Questo avvenimento mi ha funestato... Mette delle nuove difficoltà alla nostra corrispondenza p(er) la via d’ Italia. E mi angustia nelle misure mie economiche. Il f(rate)llo suo p(er) amicizia mi lasciava profit(t)are in parte della pensione che

il defunto ora riceveva; ed eravamo intesi, che non mi avrebbe dimandato il suo rimborso che aloraquando1 io fossi in circostanze più favorevoli. Questa rissorsa va a mancarmi. E nell’ impossibilità di vivere φ. 1v dei miei soli appuntamenti, mi trovo nella più angustiata situazione. / Colla mia lettera scrittale p(er) la via di Giannina, mi sono spiegato su di guesto articolo per me importantissimo con più dettagli. Lo farò ancora coll’ occasione di Benackj. Intanto ripetterò qualche cen(n)o.

Mi asterrò di importunarla dimandandole soccorsi, a costo di sog(g)iacere a qualunque siasi privaz(io)ne fino a tanto che ella non me lo prometta, e che io sia assicurato, che il mandarmi qualche dennaro, ella è cosa p(er) lei possibile... La prego per tanto di farmi conoscere le di lei intenzioni. Quando la situazione difficile di codesta Isola sia ammigliorata, non ne dubito, ella n(on) vorrà dimenticarsi di me, sotto molti rapporti. Ma ove le cose continuino sullo stesso piede, mi giovarebbe moltissimo conoscere con precisione tutto quello che ella può fare p(er) venire in mio soccorso. La via di Constantinopoli, quella di Gianina, e quella p(er) sino d’ Italia saranno da me tentate in continuaz(io)ne p(er) non farle mancare le mie nuove... Ella n(on) le negliga p(er) farmi avere le sue. Sto bene di salute. E non scontento di tutto il restante. Sempre i stessi riguardi. Le stesse attenzioni. Le stesse bontà. Le stesse promesse. E disgraz(iatamen)te le stesse circostanze. Si vuol presto la pace coi Turchj. E questo avenimento potrebbe mutarle p(er) me. Dio lo voglia! Il Conte Mocenigo spera di partire pel suo posto di Cagliari. Glielo desidero di tutto cuore, per vederlo contento, e p(er) non averlo d’ intorno a me colle sue insoportabili geremiadi. Io vivo con Minziakj, assai contento della sua compagnia, e delle sue cure economiche, e del suo saper fare con questa gente. .. Sono φ. 2 beato, dacché esso mi tiene sotto la sua tutella. / Molti altri, e tutti p(er) dir meglio, i ritornati qui dalle Isole, n(on) valgono certamente questo galantuomo... Li veggo tutti sovente. E mi pesano. Tutti sono in difficili circostanze. Si dolgono. E vengono a piangere il loro destino da me... Ultima(ment)e Somarokoff da Nicolaieff, venne a cercarmi colle sue lettere... Mi sono interessato p(er) lui. E fortunata(ment)e la mia intervenzione presto il Ministro della Marina, facilitò il soccorso dei suoi aspiri; Ne sono contento tanto più, che voglio lusingarmi che la famiglia Rodostamo non sia p(er) aver male agradir questo interesse sincero che ho preso p(er) Somarokoff.

La prego intanto di presentare i miei ossequj a questi nuovi parenti, ed a tulli gli antichi... baccio le mani ai zij e zie. Abbraccio f(rate)llj

1. Αντί ορθότ. allorquando

e sorelle, e cognati e nipoti. Mi raccomando alle preci del nostro sacromonaco Simeone. Ed imploro la benedizione dei genitori.

Il fig(lio) Giovanni

Αρ. 66

Αγία Πετρούπολις, 12/24 Ιανουαρίου 1811

Την παρελθούσαν εβδομάδα έγραψα προς υμάς διά της οδού των Ιωαννίνων, διευθύνων την επιστολήν μου διά της Μόσχας προς έναν Έλληνα έμπορον. Την παρούσαν αποστέλλω εις τον Δενδρινόν μέσω του κυρίου Φοντόν, διότι διαπιστώνω ότι η δοθείσα διεύθυνσις εις τας άλλας επιστολάς δεν εστάθη τόσον ευτυχής. Κατά τα τέλη του τρέχοντος μηνός αναχωρεί ο Μπενάκης, επιστρέφων εις την θέσιν του. Επί τη ευκαιρία ταύτη θα γράψω προς υμάς εκτενέστερον και θα αποστείλω υμίν και το πορτραίτον μου. Παρά την απέχθειαν, την οποίαν μέχρι τούδε είχον εις το να με ζωγραφίσουν, ώφειλον να υποχωρήσω ενώπιον του καθήκοντος της υποταγής εις τας εντολάς υμών... Ο Μπενάκης αναχωρεί τα μάλα ευχαριστημένος. Μετά της αδείας αναχωρήσεως έλαβεν παρά της Α.Μ. του Αυτοκράτορος μίαν ταμβακέραν κεκοσμημένην διά της υπογραφής Αυτού, κεχαραγμένης με μπριλλάντια. Θα ήθελον όπως η ιδία τύχη συνοδεύση αυτόν κατά το ταξίδιόν του και όπως μη λησμονηθή εις κάποιο μέρος. Μοι υπεσχέθη εξ άλλου ότι θα επιδείξη μεγάλην προσοχήν. Εξαντλημένος ων ένεκα των υπερβολικών εξόδων των ταξιδίων και της παραμονής του εν ταις ξέναις χώραις και εν τη πρωτευούση ταύτη. Ο φίλος ημών Ναράντζης απέθανεν εις την Πίζαν μετά την αναγνώρισίν του εις την θέσιν του Λιβόρνου. Ήτο ασθενής ή διά να ειπώμεν καλύτερον υποχονδριακός από μακρού χρόνου. Έν δε αιφνίδιον πλήγμα αφήρπασεν αυτόν από τους φίλους του και από την οικογένειάν του. Το γεγονός τούτο κατέθλιψεν εμέ... Προσθέτει νέας δυσκολίας εις την διεξαγωγήν της αλληλογραφίας ημών μέσω της Ιταλίας. Και προσθέτει δυσχέρειας εις τα οικονομικά μου μέτρα. Ο αδελφός αυτού, χάριν φιλίας, μοι επέτρεπεν όπως κάμω χρήσιν μέρους των αποδοχών, ας ελάμβανεν ο τεθνεώς· είχομεν δε συμφωνήσει ότι δεν θα απήτει την επιστροφήν παρά μόνον όταν εγώ θα ηυρισκόμην εις πλέον ευνοϊκάς καταστάσεις. Ο πόρος αυτός θα μου λείψη. Και εν τη αδυναμία όπως συντηρηθώ μόνον διά φ. 1v των ιδικών μου αποδοχών, ευρίσκομαι εις την πλέον δυσχερή κατάστασίν. / Διά της επιστολής μου, της γραφείσης διά της οδού των Ιωαννίνων, εξηγήθην μετά περισσοτέρων λεπτομερειών περί του τόσον σημαντικού δι’ εμέ θέματος

τούτου, θα πράξω το αυτό και διά της ευκαιρίας του Μπενάκη. Εν τω μεταξύ επαναλαμβάνω σημείωσίν τινα.

Θα αποφύγω να ενοχλήσω υμάς, απαιτών την συνδρομήν σας, οιανδήποτε στέρησιν και αν ήθελον υποστή, έως ότου υμείς μοι διαβεβαιώσητε και εγώ θα είμαι σίγουρος, ότι η αποστολή ποσού τίνος, είναι πράγμα δι’ υμάς δυνατόν. Παρακαλώ υμάς, εν τω μεταξύ, όπως μοι καταστήσητε γνωστάς τας προθέσεις υμών. Όταν η δύσκολος κατάστασις της Νήσου ταύτης ήθελεν βελτιωθή, δεν αμφιβάλλω ότι υμείς δεν θα λησμονήσητε εμέ εκ πολλών απόψεων. Αλλ’ εν περιπτώσει, εν η τα πράγματα ήθελον συνέχιση να είναι τα αυτά, θα συνέφερεν πολύ εις εμέ, όπως γνωρίζω μετ’ ακριβείας, πάντα όσα υμείς είναι δυνατον να πράξητε προς ενίσχυσίν μου. Η οδός της Κωνσταντινουπόλεως, εκείνη των Ιωαννίνων ως και αυτή της Ιταλίας θα χρησιμοποιηθούν υπ’ εμού κατ’ εξακολούθησιν διά να μη σας λείψουν αι ειδήσεις μου. Υμείς μην αμελήσητε αυτάς διά να έχω τας ιδικάς σας. Είμαι καλά εις την υγείαν μου. Και όχι δυσαρεστημένος ως προς πάντα τα λοιπά. Πάντοτε αι αυταί φροντίδες. Αι αυταί καλωσύναι. Αι αυταί υποσχέσεις. Και δυστυχώς αι αυταί συνθήκαι. Θεωρείται ταχεία η ειρήνη προς τους Τούρκους. Το δε γεγονός τούτο θα ηδύνατο να μεταβάλη αυτάς προς όφελός μου. Ας το θελήση ο Θεός! Ο Κόμης Μοτσενίγος ελπίζει ότι θα αναχωρήση διά την θέσιν του εις Κάλιαρι. Επιθυμώ τούτο δι’ αυτόν εξ όλης της καρδίας μου, διά να ιδώ αυτόν ευχαριστημένον και διά να μην έχω αυτόν πλησίον μου μετά των ανυποφόρων ιερεμιάδων του. Διαβιώ μετά του Μιντσιάκη, λίαν ευχαριστημένος διά την συντροφίαν του και διά τας οικονομικάς φροντίδας του και διά την ικανότητά του να συμπεριφέρηται προς τον λαόν τούτον. Είμαι ευτυχής καθ’ όσον έχει εμέ φ. 2 υπό την προστασίαν του. / Πολλοί άλλοι, ή διά να ομιλήσωμεν καλύτερον, όλοι οι επιστρέψαντες ενταύθα εκ των Νήσων δεν αξίζουν βεβαίως όσον αυτός ο ευγενής... Συναντώ συχνά όλους αυτούς. Και επιβαρύνουν εμέ. Όλοι ευρίσκονται εις δεινήν θέσιν. Παραπονούνται. Και έρχονται προς εμέ διά να θρηνήσουν την κακήν των τύχην. Επ’ εσχάτως ο Σομαροκώφ, από το Νικολάϊεφ ήλθεν να με ζητήση διά των επιστολών του. Ενδιεφέρθην δι’ αυτόν και μετ’ επιτυχίας. Η παρέμβασίς μου παρά τω Υπουργώ των Ναυτικών διηυκόλυνεν την επιτυχίαν των επιδιώξεών του. Είμαι ευχαριστημένος περισσότερον διότι θέλω να ελπίζω ότι η οικογένεια Ροδοστάμου δεν θα δυσαρεστηθή διά το ειλικρινές τούτο ενδιαφέρον μου διά τον Σομαροκώφ.

Παρακαλώ υμάς εν τω μεταξύ όπως υποβάλητε τα σέβη εις τους νέους συγγενείς και προς άπαντας τους παλαιούς. Ασπάζομαι τας χείρας των θείων. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς. Συσταίνω εαυτόν εις τας δεήσεις του ιερομονάχου ημών Συμεώνος. Και επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων.

Ο υιός Ιωάννης

40α

No 67

S(anto) Pietroburgo, 14/26 Gennajo

La presente brevissima p(er) l’ Italia. Nei giorni scorsi le ne ho spedito due altre, l’ una per la via di Gianina; l’ altra p(er) quella di Constantinopoli. Sarei molto contento che la prima strada prosperasse. Essa è molto economica; poicchè l’amicizia dei negoz(ian)ti Greci di Mosca me la ap(p)re... Aspetto con impacienza di averne la certezza. Benakj dice di partire alla fine del corrente per rendersi al suo antico posto. Fini assai onorevolm(ent)e tutti gli affari suoi. Nel prendere congedo da S.M. I(mperiale) ebbe in dono una bellissima tabachiera ornata della ciffra in diamanti. Colgo questa n(on) ordinaria occasione p(er) scriverle lungamente ed in gran dettaglio sopra molte cose che mi riguardano, e che La interesseranno... E vo1 ad’assogettarmi ad un pittore p(er) compiacerla. Benackj le porterà il mio ritrato. Confesso di aver avuto sempre grande repugnanza al farmi dipingere... Ma tutte le mie ragioni sono nulle, quando trattasi di farle una cosa grata, e di obedire ai di lei ordini... La presente la spedisco a Naranzi a Venezia... Abbiamo perduto l’ amico nostro Demetrio suo f(rate)llo. Mori a Pisa. Questa disgraziata sopravenienza metti degli ostacoli economici alla continuaz(io)ne viva della nostra corrispondenza p(er) l’ Italia. E mi angustia sotto altri rapporti ancora. Io profittavo di una parte della pensione che il defunto riceveva. E suo f(rate)llo ebbe l’amicizia e la ha tuttavia, di n(on) cercarmi il rimborso, che quando sarò in circost(anz)e di rimetterglielo senza angustiarmi... Questa nuova privaz(io)ne mette in più grandi angustie il mio trattenimento in questa Capitale. Essendo provato che i miei appuntamenti appena mi bastano p(er) otto mesi dell’ anno... Se le mie lettere speditele p(er) la via di Gianina, e di Constantinopoli le arriveranno; ella sarà in grado di conoscere quali sono le risposte che io mi aspetto da lei con grande impacienza. Le dimando qualche soccorso; ma n(on) ho osato, nè oso di caricarla di questo, p(ri)ma di averne da lei la permissione... Non scrivo ad’ altri oggi, p(er) n(on) ingrossare il pachetto. La prego di saluti a tutti. E dei soliti abbraciam(ent)i ai f(rate)llj e sorelle. La mia salute è buonissima; ed i miei affari in ottimo aspetto. .. che la bened(izio)ne del Cielo e dei genitori li facino prosperarne.

Il fig(lio) Giovanni

1. Άλλος τύπος του vado

Αρ. 67

Αγια Πετρούπολις, 14/26 Ιανουαρίου 1811

Η παρούσα, συντομωτάτη επιστολή αποστέλλεται διά της οδού της Ιταλίας. Κατά τας παρελθούσας ημέρας απέστειλα υμίν, ετέρας δύο επιστολάς. την μίαν διά της οδού των Ιωαννίνων· την άλλην δι’ εκείνης της Κωνσταντινουπόλεως. Θα ήμην πολύ ευχαριστημένος να ευτυχήση η πρώτη οδός. Αύτη είναι πολύ οικονομική, καθ’ όσον η φιλία των Ελλήνων εμπόρων της Μόσχας διανοίγει αυτήν δι’ εμέ... Αναμένω μετ’ αγωνίας να βεβαιωθώ περί τούτου. Ο Μπενάκης λέγει ότι θα αναχωρήση κατά τα τέλη του τρέχοντος μηνός διά να επιστρέψη εις την παλαιάν αυτού θέσιν. Επεράτωσεν λίαν εντίμως τας υποθέσεις του. Μετά της παραχωρήσεως της αδείας υπό της Α.Μ. του Αυτοκράτορος, έλαβεν ούτος ως δώρον μίαν ταμβακέραν κεκοσμημένην διά της υπογραφής του Αυτοκράτορος, κεχαραγμένης με διαμάντια. Επωφουλούμαι αυτής της εκτάκτου ευκαιρίας διά να γράψω προς υμάς διεξοδικώτερον και μετά πολλών λεπτομερειών περί πολλών πραγμάτων, αφορώντων εις εμέ και τα οποία θα κινήσουν το ενδιαφέρον υμών... Μεταβαίνω δε διά να με ζωγραφίση είς ζωγράφος διά να ευχαριστήσω υμάς. Ο Μπενάκης θα φέρη εις υμάς το πορτραίτον μου. Ομολογώ ότι έτρεφα πάντοτε μεγάλην απέχθειαν εις το να με ζωγραφίζουν... Αλλ’ όμως πάσαι αι αποφάσεις μου ουδέν αξίζουν όταν πρόκειται να πράξω κάτι το ευχάριστον δι’ υμάς και να υπακούσω εις τας εντολάς υμών... Την παρούσαν αποστέλλω εις τον Ναράντζην εις την Βενετίαν. Απωλέσαμεν τον φίλον ημών Δημήτριον, τον αδελφόν του. Απέθανεν εις την Πίζαν. Το ατυχές τούτο γεγονός θέτει οικονομικά τινα εμπόδια εις την εξακολούθησιν της αλληλογραφίας ημών διά της Ιταλίας. Επιφέρει δε, εξ άλλων απόψεων και άλλας εισέτι δυσχερείας. Έκαμον χρήσιν ενός μέρους των αποδοχών, ας ο τεθνεώς ελάμβανεν. Ο αδελφός αυτού είχεν την φιλίαν, την οποίαν εισέτι έχει δι’ εμέ, όπως μη απαιτήση την επιστροφήν αυτών, παρά μόνον όταν ήθελα εγώ ευρεθή εις την κατάστασιν να επιστρέψω εις αυτόν τα χρήματα, χωρίς να περιέλθω εις δύσκολον θέσιν. Η νέα αυτή στέρησις θέτει εις πλέον δυσχερή θέσιν την παραμονήν μου εν τη πρωτευούση ταύτη. Είναι αποδεδειγμένον ότι αι αποδοχαί μου μόλις εξαρκώσιν διά να συντηρηθώ επί οκτώ μήνας κατ’ έτος... Εάν αι προς υμάς αποσταλείσαι επιστολαί διά των Ιωαννίνων και της Κωνσταντινουπόλεως επιδοθώσιν υμίν, θα είσθε εις θέσιν όπως γνωρίσητε, οποίαι ήθελον είναι αι απαντήσεις, τας οποίας παρ’ υμίν, μετά μεγάλης ανυπομονησίας, αναμένω. Ζητώ βοήθειάν τινα· αλλά δεν ετόλμησα, ούτε τολμώ να επιβαρύνω υμάς δι’ αυτής, πριν λάβω παρ’ υμίν την άδειαν. Δεν γράφω σήμερον προς άλλους διά να μη διογκώσω το δέμα μου. Παρακαλώ υμάς όπως χαιρετήσητε εκ μέρους μου άπαντας. Τους συνήθεις εναγκαλισμούς εις τους αδελφούς καί

αδελφάς. Η υγεία μου είναι πολύ καλή, και αι υποθέσεις μου εν όψει εξαιρετικών προοπτικών, τας οποίας η ευλογία του Θεού και των γονέων ας συντελέσουν ώστε να πραγματοποιηθούν.

Ο υιός Ιωάννης

41*

Άνευ αριθμού

Λεπτομέρειαι εκτειθέμεναι εις πάσας τας επιστολάς μου μετά την εν Πετρουπόλει άφιξίν μου και μέχρι της σήμερον ημέρας, 17ης Ιανουαρίου 1811.

1. Η Αυτού Εξοχότης ο Κόμης κύριος Σολτικώφ, Υπουργός αντικαθιστών εις την διεύθυνσιν των εξωτερικών υποθέσεων την Α.Ε. τον Κόμητα Ρομαντζώφ, απουσιάζοντα τότε εν Παρισίοις, υπεδέχθη εμέ μετά μεγίστης ευμενείας. Συνεβούλευσεν εμέ να αναμείνω την επάνοδον του Υπουργού, εφ’ όσον ήτο εκείνος, όστις ηυδόκησεν να με προσκαλέση να έλθω εις την Αγίαν Πετρούπολιν. Άφησεν να εννοήσω ότι η προσωρινή υπηρεσία του δεν ήτο δυνατόν να είναι δι’ εμέ τόσον επωφελής, όσον εκείνη του Υπουργού, όστις ανεμένετο από ώρας εις ώραν. Εν τέλει μοι ανεκοίνωσεν ότι εξ όλων των απόψεων ώφειλον να αναμένω. Τω όντι ανέμενον. Ο Υπουργός δεν αφίχθη ειμή τον μήνα Μάρτιον. Παρουσιάσθην. Εξεπλάγη διότι με ηύρεν πολύ νέον. Με υπερεπλήρωσεν καλωσύνης κατά την πρώτην ακρόασιν και μοι είπεν ότι μετ’ ολίγον θα μοι παρεχώρει μίαν ακρόασιν, την οποίαν έσχον μετά τρεις ημέρας. Ηθέλησεν να πληροφορηθή μετά πάσης δυνατής λεπτομερείας παν ό,τι σχετικόν προς την ανατροφήν, την οποίαν έλαβα, τα ταξίδια, τα οποία έκαμα, το αξίωμα δι’ ου ετιμήθην υπό της Πατρίδος και την προσωπικήν μου κατάστασιν. Ικανοποιηθείς εκ της ειλικρινείας και της απλότητος, δι’ ης ωμίλησα μετ’ αυτού περί εμου, ευχαριστηθείς διά τας παρατηρήσεις, τας οποίας έκαμα προς αυτόν, εν σχέσει προς το τελευταίον εν τη Ιταλία ταξίδιόν μου, η Α.Ε. επεφόρτισεν εμέ όπως του εκθέσω γραπτώς την εικόνα του ταξιδίου τούτου· μοι υπεσχέθη δε, ότι θα υπέβαλεν εις τους πόδας του θρόνου τα σεβάσματά μου. Οκτώ ημέρας αργότερον, μετά την μακράν αυτήν συνέν-

* Η επιστολή αυτή δημοσιεύεται μόνο σε μετάφραση: ο λόγος είναι ότι επειδή το φωτοαντίγραφο της επιστολής παρουσίαζε ορισμένες ατέλειες καταστράφηκε με την ιδέα ότι ήταν εύκολο να γίνει ένα νέο, καλύτερο. Εν τω μεταξύ όμως η κάτοχος της αλληλογραφίας πέθανε και προς το παρόν είναι αδύνατο να έχουμε αντίγραφο της επιστολής.

τευξιν παρουσίασα την περί Ιταλίας εργασίαν μου. Αι καταστάσεις της εποχής εκείνης και ο επικείμενος Αυστριακός πόλεμος καθίστων σημαντικάς προβλέψεις τινάς, περί της εν Ιταλία διαθέσεως της κοινής γνώμης. Η έκθεσίς μου παρουσιάσθη ενώπιον της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος. Τα αποτελέσματα του Αυστριακού πολέμου απέδειξαν, ευτυχώς, την ορθότητα των παρατηρήσεών μου.

2. Πριν ή εκραγή ο πόλεμος ούτος, ημέρας τινάς μετά την υποβολήν της εκθέσεώς μου, έσχον και ιδιαιτέραν τινά ακρόασιν. Μοι υπεβλήθησαν ωσαύτως ερωτήσεις περί της Ιταλίας. Αφού εξέθεσα προς την Α.Ε. τον Υπουργόν παν ό,τι εγνώριζον, ερώτησε εμέ εάν θα ήμην ευχαριστημένος να διορισθώ εντεταλμένος παρά τη αυλή του Μιλάνου... Εδέχθην μετ’ ευγνωμοσύνης... Μετά τινας ημέρας ο Υπουργός ευηρεστήθη ωσαύτως να συνδιαλεχθή μετ’ εμού και μοι κατέστησεν γνωστόν ότι η εν Ιταλία αποστολή μου δεν ήτο δυνατόν να πραγματοποιηθή ένεκα γεγονότων τινών, άτινα συνετέλουν ώστε να προαισθάνηται ότι ήθελον έχη δυσαρεσκείας εκ της αποστολής μου αυτής και εκ παραλλήλου αύτη ήθελεν διακυβεύση σπουδαιότερά τινα ζητήματα... Συνεμορφώθην. Διωρίσθην τότε Σύμβουλος Επικρατείας μετά μισθού τριών χιλιάδων ρουβλίων. Παρουσιάσθην εις την αυλήν. Η Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότης μου απηύθυνεν τον λόγον. «Είμαι τα μάλα ευχαριστημένος διά τας υπηρεσίας, άτινας προς εμέ έχετε παράσχη. Θα θελήσητε βεβαίως να με υπηρετήσητε περαιτέρω και να επιτύχητε ούτως την ικανοποίησίν μου», προσθέσας και ετέρας τινάς φιλοφρόνους εκφράσεις. Αι Αυτοκράτειραι, αι Μεγάλαι Δούκισσαι και οι Μεγάλοι Δούκες κατεδέχθησαν ωσαύτως να μοι απευθύνουν ερωτήσεις τινάς. Αι διακρίσεις αυταί μοι προσεπόρισαν τας φιλοφρονήσεις όλων των αυλικών.

3. Μετ’ ολίγους μήνας ερώτησεν εμέ η Α.Ε. ο Υπουργός εάν εγνώριζον την Μολδαυΐαν και την Βλαχίαν. Απήντησα ότι δεν διέμεινα εκεί αλλ’ ότι κατείχα ιστορικάς και φιλολογικάς γνώσεις περί αυτών. Επεφόρτισεν εμέ όπως λάβω υπ’ όψιν μου απασχόλησίν τινα εν εκείναις ταις χώραις, ήτις θα ηδύνατο να μοι παράσχη εργασίαν, εξ ης η υπηρεσία θα ηδύνατο να επωφεληθή. Υπέβαλον έν υπόμνημα περί της σπουδαιότητος την οποίαν θα είχεν η πραγματοποίησις στατιστικής εις τας επαρχίας εκείνας και έθεσα εις την διάθεσίν του τας υπηρεσίας μου. Το έγγραφον τούτο εγένετο μετ’ ευμενείας δεκτόν. Η συνθήκη ειρήνης προς την Σουηδίαν συνετέλεσεν ώστε να παραμείνη ο Υπουργός εις Φρεντισχάμερ επί μακρόν. Δεν εγένετο πλέον λόγος περί της εντολής αυτής.

Κατά την επιστροφήν του, ωμίλησα εγώ εις αυτόν περί αυτής. Μοι απεκρίθη ότι επί του παρόντος είχεν ανάγκην εμού και ότι αργότερον θα εσκεπτόμεθα περί της εντολής. Μοι παρέσχεν τω όντι ευκαιρίαν να υπηρετήσω και εφάνη ευχαριστημένος. Το κατ’ εμέ πιστεύω ότι η ιδέα της εντολής αυ-

τής ημποδίσθη υπό τινος υπαλλήλου εις την στρατιάν, ούτινος έχουν την ανάγκην, λόγω ζηλοτυπίας.

4. Ότε αφίχθη ο μητροπολίτης Ιγνάτιος, συνέβαλα ώστε να ανατεθή αυτώ να συντάξη μίαν αναφοράν περί της ενεστώσης καταστάσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τη Ανατολή. Διά των πληροφοριών, ας μοι παρέσχεν ο Μητροπολίτης συνέταξα την αναφοράν αυτήν, ήτις είναι ολόκληρος τόμος. Παρουσίασε αυτήν ο μητροπολίτης. Ηρωτήθη ποίος ήτο ο συντάξας. Ούτος ανέφερεν εμέ. Εδέχθην τότε πολλάς μαρτυρίας ικανοποιήσεως εκ μέρους της Α.Ε. του Υπουργού. Η εργασία αύτη συνετέλεσεν ώστε να γεννηθή η ιδέα μιας δευτέρας, μιας τρίτης και μιας τετάρτης αναφοράς, περί σχετικών θεμάτων πάντοτε, άτινα αφορούν εκ του σύνεγγυς τον παρόντα εναντίον των Τούρκων πόλεμον. Επεφορτίσθην αμέσως. Ακρίβεια, τάξις και απλότης εις τας ιδέας. Μεγάλη λιτότης εις το ύφος. Ουδεμία δε πρωτότυπος άποψις, εκτοξευομένη ανεπικαίρως, απετέλεσαν όλην την δύναμιν της πτωχής και αγόνου γραφίδος μου... Αυτή ίσως η μοιραία δι’ εμέ δύναμις, είναι εκείνο, όπερ επιφέρει εις εμέ όλας αυτάς τας διακρίσεις, δι’ ων τιμά εμέ ο Υπουργός, όμως παρ’ όλα αυτά δεν μοι επιφέρει καλυτέραν τύχην.

5. Επρότειναν εις εμέ το Κυβερνείον του Τανγανρόκ και έπειτα εκείνο της Θεοδοσίας. Δεν απεποιήθην ούτε το έν ούτε το έτερον, αλλά δεν επέδειξα μεγάλον ενδιαφέρον διά να τα επιτύχω. Το πρώτον κατείχετο υπό του εν ενεργεία Υπουργού των Οικονομικών της Αυτοκρατορίας. Το δεύτερον υφ’ ενός γέροντος στρατηγού. Όταν μοι επροτάθησαν, απήντησα ότι δεν εγνώριζον αρκούντως την ρωσικήν γλώσσαν διά να αναλάβω εμπιστευτικάς υπηρεσίας, αίτινες διεκπεραιούνται άπασαι εις την ρωσικήν.

Εκ παραλλήλου, ιδού αι σκέψεις μου επί τούτου, διά να μην είμαι αόριστος. Τοιαύται θέσεις διεγείρουν υπερβολικώς την ζηλοτυπίαν των εντοπίων και αποτελεί σπάνιον παράδειγμα να διατηρή αυτάς είς ξένος επί μακρόν και μετ’ επιτυχίας. Εάν επιτύχη οφείλει να παραμείνη εις αυτήν αδρανής επί πολλά έτη... Δεν είναι όμως πρόθεσίς μου να γηράσω εις το εσωτερικόν της Ρωσίας.

Εν τέλει οφείλει να παραιτηθή τις του καθήκοντος να είναι αμέσου τινός χρησιμότητος διά την οικογένειαν, και της ελπίδος να επανίδη αυτήν. Υπό τοιαύτας συνθήκας δεν θα ήτο δυνατόν να είμαι ευτυχής. Αι σκέψεις αυταί έπεισαν εμέ ώστε να μην εκλιπαρήσω την επιτυχίαν ούτε της πρώτης ούτε της δευτέρας θέσεως. Η αδιαφορία μου ηλευθέρωσεν την οδόν δι’ άλλους υποψηφίους. Το πρώτον Κυβερνείον παρεχωρήθη εις ένα στρατηγόν, όστις διετέλεσεν διευθυντής της εν Πετρουπόλει Αστυνομίας, το έτερον δε εις έναν Σύμβουλον Επικρατείας, όστις κατά την διάρκειαν της Ασιατικής εκστρατείας διετέλεσεν Υπουργός του Αυτοκράτορος. Η Αυτού Εξοχότης ο Καγκελλάριος εις αυτάς τας δύο περιπτώσεις επέδειξεν προς εμέ την μεγαλυτέραν στοργήν. Αλλ’ ούτος αντιλαμβανόμενος ότι δεν θα ήμην πλήρως ικανοποιημένος.