Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄

και ουχί εις την ετέραν δεν θα ήτο πράγμα πρέπον. Θα πράξω τούτο εν τω συνόλω όταν θα φθάσω εις την Βιέννην. Εν τω μεταξύ υμείς λάβητε την καλωσύνην να επιφορτισθήτε της προς αυτάς συγγνώμης και των χαιρετισμών μου.

151

No 075

Francfort, 11/23 Settembre 1818 S/N

Agostino è di già partito col suo picciolo valletto, e modestamente a due cavalli se ne va a Parigi. Come Le ho scritto le direzioni che esso riceve, e le sue buone qualità mi assicurano del profitto che ritirerà da questo viaggio.

Io parto dimani alla punta del giorno, per rendermi a Acquisgrano, ove tutto il mondo si dirige. La mia salute è buona ed ogni giorno sono più contento del bene che mi fecero anco in questo anno le acque di Carlesbad.

La presente non può essere lunga. Mi lasciano appena il tempo ili respirare. Ho qui trovato montagne di pachetti, e tutta la mia famiglia di impiegati, a misura che se filano e se ne vanno a Acquisgrano mi pare di essere più libero. Se cadauno sarà al suo posto; e dall’ instante che l’ ordine è ristabilito, non c’ è rumore e tutto si fa facilmente.

Baccio le mani alla s(ignor)a madre. Abbracio tutti quanti. E mi raccomando alle preci del sacromonaco nostro, ed alla benedizione de1 genitori.

Il figlio Giovanni

Eccole una lettera di Agostino.

Αρ. 075

Φραγκφούρτη, 11/23 Σεπτεμβρίου 1818 Ν. Η.

Ο Αυγουστίνος έχει ήδη αναχωρήσει μετά του μικρού ακολούθου του και μετά μετριότητος, μετά δύο ίππων, μεταβαίνει εις Παρισίους. Ως έγραψα υμίν, τα μέτρα άτινα ούτος λαμβάνει και αι καλαί ιδιότητες αυτού διαβεβαιούν εμέ περί του οφέλους, το οποίον θα αποκομίση εκ του ταξιδίου τούτου.

Εγώ αναχωρώ μεθαύριον την αυγήν διά να μεταβώ εις Ακυΐσγρανον, ένθα σύμπας ο κόσμος διευθύνεται. Η υγεία μου είναι καλή και καθημερινώς είμαι και πλέον ευχαριστημένος διά το καλάν, το οποίον μοι παρέσχον και κατ’ αυτό το έτος πάλιν τα ύδατα του Κάρλσμπαντ.

Η παρούσα δεν είναι δυνατόν να είναι εκτενής. Μου αφήνουν μόλις τον χρόνον διά να αναπνεύσω· ηύρον εδώ σωρούς δεμάτων και σύμπασαν την οικογένειάν μου των υπαλλήλων, κατά τοιούτον τρόπον ώστε αν αναχωρήσουν και μεταβούν εις το Ακυΐσγρανον θα μοι παράσχουν την εντύπωσιν ότι θα είμαι πλέον ελεύθερος. Εάν έκαστος θα ευρίσκηται εις την θέσιν του και από της στιγμής καθ’ ην θα αποκατασταθή η τάξις, δεν θα υπάρχη ακαταστασία και τα πάντα θα προβαίνωσιν μετ’ ευκολίας.

Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός. Εναγκαλίζομαι άπαντας. Και συσταίνω εαυτόν εις τας δεήσεις του ιερομονάχου ημών και εις την ευλογίαν των γονέων.

Ο υιός Ιωάννης

Ιδού δι’ υμάς μία επιστολή του Αυγουστίνου.

152

No 072

Aix la Chapelle, le 11/23 Octobre 1818

Le scivo dalla città ove tutto il mondo si trova riunito, ed ove le mie occupazioni mi lasciano appena il tempo di respirare... Ho qui ricevuto le poche righe scritte da Viaro, e segnate da Lei. Sono afflitto di sapere che la di Lei mano è disobbediente. La spero più docile grazie alle cure del Dottore Armeni, ed alla forza salutare della natura. Aspetto p(er) questo con impacienza le di Lei nuove. Naranzi deve a quest’ora avere spedito la lunga lettera che Le scrissi da Carlesbad. Essa Le servirà di consolazione. Confermo le cose dette, e spero di vederle realizzate. Secondo tutte le probabilità il nostro sogiorno qui non oltrepasserà i 3/15 Novembre. Di là l’ Imperatore si rende a Vienna ove l’ accompagnerò... Poi vedremo. Agostino è a Parigi... Quanti mi scrivono di lui me ne dicono infinito bene. E ne gioisco. Verrà qui otto giorni avanti la nostra partenza, e sarà qui presentato a Sua Maestà Imperiale. Non dimentico giammai le di Lei raccom(m)andazioni. Ed ella sia ben bene assicurato che cercherò di adempierle. Qui vidi fra altri e Cladan, ed Alleandi; e una folla infinita di postulanti... Che fare per essi... La

Margheritta Dondj di Roi venne pure dimandando raccomandaz(io)ne per Duca di Richelieu. La avrà. È bene intanto, e sarà meglio.

Finisco questa picciola lettera, poicchè mi è impossibile di farla più lunga... Sono assediato da tutte le parti, ed il corriere aspetta da due giorni per avere questo poche linee. Baccio le mani alla s(ignora) madre ed a Lei. Imploro la benediz(io)ne del sacromonaco Simeone, ed abbraccio f(rate)llj, sorelle, et nipoti.

Il figlio Giovanni

Αρ. 072

Αιξ - λα - Σαπέλ, 11/23 Οκτωβρίου 1818

Γράφω προς υμάς εκ της πόλεως, ένθα όλος ο κόσμος ευρίσκεται συγκεντρωμένος και ένθα αι ιδικαί μου ενασχολήσεις μοι επιτρέπουν μόλις τον χρόνον να αναπνεύσω... Έλαβον εδώ τας ολίγας γραμμάς τας γραφείσας υπό του Βιάρου και υπογεγραμμένας υφ’ υμών. Στενοχωρούμαι πληροφορούμενος ότι η χειρ υμών δεν υπακούει. Ελπίζω ότι ήθελεν είναι πλέον ευπειθής χάρις εις τας φροντίδας του Δόκτορος Αρμένη και χάρις εις την θεραπευτικήν δύναμιν της φύσεως. Αναμένω περί τούτου μετ’ αδημονίας τας ειδήσεις υμών. Ο Ναράντζης οφείλει κατ’ αυτήν την στιγμήν να έχη αποστείλει την εκτενή επιστολήν, την οποίαν έγραψα εκ Κάρλσμπαντ. Αυτή θα χρησιμεύση προς παραμυθίαν υμών. Επιβεβαιώ τα λεχθέντα και ελπίζω να ιδώ ταύτα. πραγματοποιούμενα. Συμφώνως προς όλας τας πιθανότητας η παραμονή ενταύθα δεν θα υπερβή την 3/15 Νοεμβρίου. Εντεύθεν ο Αυτοκράτωρ θα μεταβή εις Βιέννην, ένθα θα συνοδεύσω αυτόν... Έπειτα θα ιδώμεν. Ο Αυγουστίνος είναι εις Παρισίους... Όσοι μου γράφουν περί τούτου, μου λέγουν ότι είναι απείρως καλά. Εγώ δε χαίρω περί τούτου. Θα έλθη εδώ οκτώ ημέρας πριν από την αναχώρησιν ημών και θα παρουσιασθή ενώπιον της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος. Δεν λησμονώ ουδέποτε τας συστάσεις υμών. Και να είσθε υμείς πλήρως πεπεισμένος ότι θα επιζητήσω να εκτελέσω αυτάς. Εδώ είδον μεταξύ των άλλων και τον Κλαδάν και τον Alleandi και ένα ατελεύτητου πλήθος αιτούντων... Τί να πράξω δι’ αυτούς... Η Μαργαρίτα Δόντη. σύζυγος του Γόη ήλ&εν ωσαύτως διά να αιτήση συστάσεις διά τον Δούκα του Ρισελιέ. Θα έχη αυτάς. Είναι καλά και θα είναι καλυτέρα.

Κλείω την μικράν αυτήν επιστολήν, καθ’ όσον μου είναι αδύνατον να κάμω αυτήν πλέον εκτενή... Είμαι πολιορκημένος εξ όλων των πλευρών και το ταχυδρομείον αναμένει επί δύο ημέρας διά να λάβη τας ολίγας αυτάς γραμμάς.

Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός και τας χείρας υμών. Επικαλούμαι την ευλογίαν του ιερομονάχου Συμεώνος και εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς και ανεψιούς.

Ο υιός Ιωάννης

152

Senza numero

Munich, le 23 Novembre/5 Decembre 1818

Sono qui di ritorno da Acquisgrana, in buona salute ed occupato di qualche affare. Agostino è meco. Ci renderemo a Vienna per il 30 Novembre/12 Decembre. Là vedrà in udienza particolare l’ Imperatore Alessandro. Lo vidde in passando a Parigi, ed ebbe la bontà di testimoniargli acoglienza. Vedremo quello che sarà per risultare da Vienna. Non dispero di ottenere la permissione di una vacanza di quatro mesi, avendo bisogno reale di un si fatto riposo. Ove io l’ottenga, lo metterò a proposito per fare una visita alla famiglia.

Partendo da Acquisgrana Sua Maestà mi a onorato del Gran Cordone dell’ ordine di Vladimiro, et Sua Maestà Prussiana dell’ Acquilla Nerra. Tutto a di Lei consolazione.

Da Vienna Le scriverò più a lungo. Non scrissi a Viaro nè ad altri. La presente va per la posta a Venezia. Baccio le mani alla s(ignora) madre, ed imploro la benedizione dei genitori et dello sacromonaco Simeone.

Il figlio Giovanni

Άνευ αριθμού

Μόναχον, 23 Νοεμβρίου / 5 Δεκεμβρίου 1818

Ευρίσκομαι εδώ επιστρέφων εξ Aκυϊσγράνου, έχων καλώς κατά την υγείαν και απησχολημένος μετ’ υποθέσεώς τίνος. Ο Αυγουστίνος είναι μετ’ εμού. Θα μεταβώμεν εις Βιέννην κατά τας 30 Νοεμβρίου / 12 Δεκεμβρίου. Εκεί θα ιδή κατά την διάρκειαν ιδιαιτέρας ακροάσεως τον Αυτοκράτορα Αλέξανδρον. Είδεν αυτόν διερχόμενος εκ Παρισίων και έσχεν την καλωσύνην να επίδειξη προς αυτόν καλήν υποδοχήν. Θα ιδώμεν εκείνο, όπερ θα προκύψη εκ

της ακροάσεως της Βιέννης. Δεν απελπίζομαι ότι θα επιτύχω την άδειαν τεσσάρων μηνών διακοπών, έχων πραγματικήν ανάγκην τοιαύτης αναπαύσεως. Εις περίπτωσιν καθ’ ην ήθελον επιτύχει τούτο θα το διαθέσω διά να επισκεφθώ την οικογένειαν.

Αναχωρών εξ Ακυϊσγράνου η Αυτού Μεγαλειότης ετίμησεν εμέ διά του Μεγάλου Παρασήμου της τάξεως του Βλαδιμήρου και η Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλεύς της Πρωσσίας δι’ εκείνου του Μαύρου Αετού. Πάντα ταύτα προς παραμυθίαν υμών.

Θα γράψω προς υμάς εκτενέστερον από την Βιέννην. Δεν γράφω προς τον Βιάρον ούτε προς άλλους. Η παρούσα διευθύνεται διά του ταχυδρομείου της Βενετίας. Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός και επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων ως και εκείνην του ιερομονάχου Συμεώνος.

Ο υιός Ιωάννης

153

No 073

Vienna, 7/19 Decembre 1818

Dieci anni fa Le scrivevo da Vienna nel mese di Decembre che ero sul punto di partire per rendermi a S(anto) Pietroburgo. Le scrivo ora che l’ Imperatore a la bontà di permettermi di fare una assenza di quatro mesi dal mio posto per rivedere ancora la Patria, et per bacciarle le mani. Agostino presenterà non di meno la lettera. L’ Imperatore spero degnerà di risponderle. Dopo la Sua partenza da qui che avrà luogo il 10/22 resterò ancora per dieci o quindi giorni all’ effetto di dare esecuzione ai Suoi ordini. Questo dovere adempito partirò per l’ Italia. E secondo il tempo e le cose dirigerò il mio viaggio. In tutti i casi spero di essere a Corfù, se piace al Signore, nei primi giorni della quadragesima; e fare in famiglia le mie devozioni. Il mio soggiorno non potrà essere lungo, dovendo essere di ritorno a S(anto) Pietroburgo il mese di Giugno o Luglio al più tardi. La bontà colla quale S.M. Ι(mperiale) degna accogliere il poco che posso fare pel Suo Servigio mi impone questo dovere. E sarebbe ingratitudine di non considerarlo comme il primo di tutti. Scrivo a Viaro, che n(on) è necessario fare nessuno preparativo per me. Vivrò come ho vissuto. La sola grazia che Iddio mi a accordato e che spero di meritare sempre nell’ avenire; è di non aver in nulla cangiato, nè di costumi, nè di abitudini, nè di idee,

nè di sentimenti. Straniero alle cose del paese, ci resterò egualm(en)te nei pochi giorni che vi dimorerò. Non mi occuperò che degli interessi della famiglia. Per questo giova che la più gran prudenza sia adoperata a fine di evitare equivoci, follie, o malignità. Non è necessario parlare del mio arrivo. E se ne parlano; non negandone la possibilità et il φ, 1v desiderio / si dice la verità. Baccio le mani alla s(ignor)a madre. Saluto tutti quanti, ed imploro sempre la benedizione dei genitori, et le preci dello sacromonaco nostro.

Il figlio Giovanni

Αρ. 073

Βιέννη, 7/19 Δεκεμβρίου 1818

Προ δέκα ετών, κατά τον μήνα Δεκέμβριον σας έγραφον εκ Βιέννης ότι ητοιμαζόμην να αναχωρήσω διά την Αγίαν Πετρούπολιν. Σας γράφω τωρα ότι ο Αυτοκράτωρ έσχεν την καλωσύνην να μοι επιτρέψη να απουσιάσω εκ της θέσεώς μου επί τέσσαρας μήνας, διά να επανίδω την Πατρίδα και διά να ασπασθώ τας χείρας υμών. Ο Αυγουστίνος ουχ ήττον θα παρουσιάση την επιστολήν. Ο Αυτοκράτωρ πιστεύω θα αξιώση να απαντήση εις υμάς. Μετά την αναχώρησίν Του, ήτις θα λάβη χώραν την 10/22 του μηνός, εγώ θα παραμείνω επί δέκα πέντε εισέτι ημέρας, επί τω σκοπώ όπως φροντίσω διά την εκτέλεσιν των διαταγών Του. Εκτελεσθέντος του καθήκοντος τούτου θα αναχωρήσω διά την Ιταλίαν. Και αναλόγως του καιρού και των πραγμάτων θα ρυθμίσω το ταξίδιον μου. Εν πάση περιπτώσει ελπίζω ότι θα ευρίσκωμαι εις την Κέρκυραν, εάν θελήση ο Θεός, κατά τας πρώτας ημέρας της Τεσσαρακοστής. Και θα εκτελέσω μετά της οικογενείας τα θρησκευτικά μου καθήκοντα. Η παραμονή μου δεν είναι δυνατόν να είναι μακρά, οφείλων να επιστρέψω εις την Αγίαν Πετρούπολιν κατά τον μήνα Ιούνιον ή Ιούλιον το βραδύτερον. Η ευμένεια, μεθ’ ης η Α.Μ. ο Αυτοκράτωρ αξιοί να επιδοκιμάζη το ολίγον, όπερ δύναμαι να εκτελέσω διά την Υπηρεσίαν Του, μου επιβάλλει το καθήκον τούτο. Ήθελεν δε είναι αχαριστία να μη εκτιμώ τούτο ως πρώτιστον πάντων. Γράφω προς τον Βιάρον, ότι δεν είναι ανάγκη να κάμη ουδεμίαν προετοιμασίαν δι’ εμέ. Θα ζήσω ως έχω ζήση. Η μόνη χάρις, την οποίαν ο Θεός μοι παρέσχεν και της οποίας ελπίζω να είμαι πάντοτε άξιος και εν τω μέλλοντι, είναι το ότι δεν έχω αλλάξει εις ουδέν, ούτε εις τα ήθη ούτε εις τας συνήθειας ούτε εις τας ιδέας ούτε εις τα συναισθήματα. Ξένος προς τας υποθέσεις της πατρίδος θα παραμείνω ομοίως κατά τας ολίγας ημέρας της παραμονής μου. Δεν θα ενασχοληθώ ειμή μόνον μετά των υποθέσεων της οικογενείας.

Προς τούτο συμφέρει να επιδειχθή η Μεγαλύτερα σύνεσις επί τω σκοπώ της αποφυγής παρεξηγήσεων, παραλογισμών και κακοηθείας. Δεν είναι ανάγκη να ομιλήσητε περί της αφίξεώς μου. Εάν δε ομιλήσουν περί αυτής, μη αρνούμενοι φ. 1v την περί τούτου δυνατότητα και επιθυμίαν / λέγετε την αλήθειαν. Aσπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός. Χαιρετώ απαντάς και επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων και τας δεήσεις του ιερομονάχου ημών.

Ο υιός Ιωάννης

155

Dal bordo del Ganimede, fregata Britannica, nella rada di Barletta, li 10/22 Maggio 1819

Siamo qui da jeri serra, imbarcando gli equipaggi, e negoziando per guadagnare la libera pratica a Trieste o a Venezia. Dirò della riuscita quando io la sappia, o per meglio dire è Benachi che la dirà se io non avrò il tempo... Il nostro viaggio è stato felicissimo. Le calme non cessarono che per dar luogo a leggieri venti da terra che ci condussero qui correre se dodici buoni cavalli conducessero a buon passo la fregata. Non ho espressioni per testimoniare la mia riconnoscenza al capitano. Esso ci colma di attenzioni e di gentilezze... Rodostamo e Giorgio fanno gli onori della tavola meglio di me, quantunque io mangio il doppio di quello che mangio all’ ordinario... Quello che avrebbe messo il colmo a tutte le soddisfazioni sarebbe stato la certezza della di Lei buona salute. La spero da quella stessa benedizione del Santo Miracoloso alla quale devo la consolaz(io)ne che ella mi ha dato vedendomi partire senza turbamento. Ho il prosentim(en)to che ella sta meglio, e benissimo presto grazie all’ aria del Mandrachio e del severo regime, il quale Le raccomando ben instantemente.

Saprò dirle con più detaglio fra breve il risultato delle nostre negoziaz(io)ni ed il piano dei nostro viaggio ulteriore che il valente ed amabilissimo capitano Spencer non vuol far durare al di la di quattro giorni p(er) non dire tre.

Mille cose da parte mia a tutti quanti. E più particola(rment)e al sig(no)r Dottor Iseppo, ed all’ ottimo signor Pietro.

Le negoziazioni hanno ben terminato. Siamo di libera pratica. Li equipaggi sono a bordo. Benackj prega con noi, e tutto va a meraviglia. Le baccio le mani. È Per Venezia che si dirigiamo.

Il figlio Giovanni

Επί του πλοίου Γανυμήδης, φρεγάδας Βρεταννικής, εις τον όρμον της Μπαρλέττας, 10/22 Μαΐου 1819

Ευρισκόμεθα εδώ από εχθές την εσπέραν, επιβιβάζοντες πλήρωμα και διαπραγματευόμενοι διά την ελευθέραν επικοινωνίαν μετά της Τεργέστης ή της Βενετίας. Θα ομιλήσω περί της επιτυχίας τούτου όταν εγώ θα γνωρίζω αυτήν, η διά να ομιλήσω καλύτερον, ο Μπενάκης είναι εκείνος, όστις θα σας ειπή τούτο όταν εγώ δεν εύρω τον χρόνον... Το ταξίδιον ημών υπήρξεν ευτυχέστατον. Η γαλήνη δεν έπαυσεν, ειμή διά να παραχωρήση την θέσιν της εις ελαφρούς ανέμους εκ της ξηράς, οίτινες ωδήγησαν ημάς εδώ δρομαίως, ως αν δώδεκα δυνατοί ίπποι να ωδήγουν την φρεγάδα με γρήγορον βήμα. Δεν έχω λέξεις διά να εκδηλώσω την ευγνωμοσύνην μου προς τον πλοίαρχον. Ούτος περιβάλλει ημάς διά περιποιήσεων και φιλοφρονήσεων... Ο Ροδόσταμος και ο Γεώργιος τιμούν την τράπεζαν καλύτερον εμού, καίπερ εγώ τρώγω το διπλάσιον εξ εκείνου, το οποίον συνήθως τρώγω... Εκείνο, όπερ ήθελεν θέσει την κορωνίδα εις όλας αυτάς τας ικανοποιήσεις ήθελεν είναι η βεβαιότης της καλής υγείας υμών. Ελπίζω τούτο, εξ αυτής εκείνης της ευλογίας του θαυματουργού Αγίου, εις την οποίαν οφείλω την παραμυθίαν, την οποίαν υμείς μοι δώσατε ορώντες εμέ αναχωρούντα άνευ ταραχής. Έχω την προαίσθησιν ότι υμείς είσθε καλυτέρα και τάχιστα θα είσθε κάλλιστα χάρις εις τον αέρα του Μανδρακίου και εις την αυστηράν δίαιταν, την οποίαν συνιστώ υμίν λίαν επιμόνως.

Θα γνωρίζω να σας ανακοινώσω συντόμως λεπτομερέστερον το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων και το σχέδιον του περαιτέρω ταξιδίου μας, το οποίον ο ικανός και λίαν αγαπητός πλοίαρχος Σπένσερ επιθυμεί να κάμη ώστε να μη διαρκέση πλέον των τεσσάρων ημερών διά να μην ειπώ τριών.

Πολλούς χαιρετισμούς εκ μέρους μου προς άπαντας. ιδιαιτέρως δε προς τον Δόκτορα κύριον Ιωσήφ και εις τον εξαίρετον κύριον Πέτρον.

Αι διαπραγματεύσεις έλαβον τέλος. Είμεθα ελεύθεροι να αναχωρήσωμεν. Το πλήρωμα είναι επί του καταστρώματος. Ο Μπενάκης παρακαλεί μεθ’ ημών και τα πάντα εξελίσσονται θαυμασίως. Θα κατευθυνθώμεν διά την Βενετίαν.

Ο υιός Ιωάννης

156

Venezia, 17/29 Maggio 1819

Siamo felicemente arrivati l’ undecisimo giorno della nostra partenza. Egli è jeri se(r)a verso le 9 che abbiamo gettato l’ancora fuori del

Lido. Il viaggio è stato felicissimo. E le gentilezze delle quali siamo stati colmati oltrepassano ogni misura. Non parlo degli onori militari, e dei colpi di cannono in ogni entrata ed uscita dalla fregata. Ma considero più di tutto la gentilezza delle maniere e la delicatezza delle forme colle quali il capitano Spencer ci ha trattati. Ne rendo grazie al Generale Maitland. Ma desidero che ella lo faci pure per biglietto tanto verso il Generale, che verso il capitano. Se si potesse fare qualche picciola attenzione al s(econ)do, cioè al Cap(i)t(ano) Spencer sarebbe cosa opportunissima. Bisogna che su di questo Agostino conferisca col generale Neiffel1 Wurtemberghese, e che si conformi ai consigli che esso può dargli. Gliene dissi una parola. Ed è conservandomi con esso lui che ho cercato di n(on) mancare a nessun dovere, nè a nessuna convenienza in verso all’ equipaggio, ed alle personne, che mi hanno il più servito.

Rodostamo resta per prendere le acque di Recquaro... Ma n(on) ' resterà certo nemeno un giorno più di me, poicchè sarebbe questo sua fantasia fuori di stagione. Mi fu piacere ritenerlo; per mandargli con lui le mie nuove al momento che partirò da Recquaro p(er) continuare il mio viaggio. Il suo arrivo Le darà consolazione. Quella che io aspetto da Lei consiste nel sapere la di Lei salute ferma e bene in equilibrio. Ed io lo spero dalla regola di vitto più che da qualunque altra cosa. Le dimando la Sua benedizione e quella dei due monaci Simeoni. Abbraccio φ.1v f(rate)llj e sorelle. Saluto Mustoxidj, e Licudi, e un addio alla / signora Angiola.

Il figlio Giovanni

Βενετία, 17/29 Μαΐου 1819

Αφίχθημεν αισίως την ενδεκάτην ημέραν από της αναχωρήσεως ημών, τουτέστιν εχθές την εσπέραν αγκυροβολήσαμεν έξωθεν του Λίντο. Το ταξίδιον υπήρξεν ευτυχέστατον. Η δε ευγένεια δι’ ης ετιμήθημεν υπερβαίνει παν μέτρον. Δεν ομιλώ διά τας στρατιωτικάς τιμάς και διά τας βολάς των πυροβόλων εις εκάστην είσοδον και έξοδον εκ της φρεγάτας, διότι εκτιμώ πλέον των πάντων την ευγένειαν των τρόπων και την αβρότητα των τύπων, μεθ’ ων συμπεριεφέρθη προς ημάς ο πλοίαρχος Σπένσερ. Ευχαριστώ διά τούτο τον Στρατηγόν Μαίτλαντ. Επιθυμώ όμως, να πράξητε ομοίως και υμείς τούτο διά

1. πιθανή ανάγνωση

σημειώματος τόσον προς τον Στρατηγόν όσον και προς τον πλοίαρχον. Εάν ήτο δυνατόν να παρασχεθή μικρά τις φιλοφρόνησις προς τον δεύτερον, τουτέστιν προς τον Σπένσερ θα ήτο πράγμα επικαιρότατον. Πρέπει περί τούτου ο Αυγουστίνος να ομιλήση μετά του Στρατηγού Neiffel Wurtemberghese και να συμμορφωθή προς τας οδηγίας, τας οποίας ούτος θα τω παράσχη. Είπον προς αυτόν μίαν λέξιν. Συνομιλών δε μετ’ αυτού επεδίωξα εγώ, όπως μη παραμελήσω ουδέν καθήκον μου, και ουδεμίαν φιλοφροσύνην προς το πλήρωμα και προς τα πρόσωπα, άτινα εξυπηρέτησαν εμέ περισσότερον.

Ο Ροδόσταμος θα παραμείνη διά να λάβη τα ύδατα του Ρεκοάρο... Όμως δεν θα παραμείνη βεβαίως ούτε μίαν ημέραν περισσότερον εμού, καθ’ όσον τούτο θα ήτο φαντασία του, ων εκτός εποχής. Ευχαριστεί εμέ να κρατήσω τούτον· διά να αποστείλω μετ’ εκείνου τας ειδήσεις μου κατά την στιγμήν, κατά την οποίαν θα αναχωρήσω εκ του Ρεκοάρο διά να συνεχίσω το ταξίδιον μου. Η άφιξις αυτού θα παράσχη υμίν παραμυθίαν. Εκείνην την οποίαν εξ υμών εγώ αναμένω συνίσταται εις το να γνωρίζω την υγείαν υμών σταθεράν και ισορροπημένην. Ελπίζω δε εγώ τούτο εκ της κανονικής διατροφής παρά εξ οιουδήποτε ετέρου μέτρου. Εξαιτώ την ευλογίαν υμών ως και εκείνην των δύο μοναχών Συμεώνων. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς. Χαιρετώ τον φ. 1v Μουστοξύδην και τον Λυκούδην και ένα χαιρετισμόν προς την / κυρίαν Αγγέλαν.

Ο υιός Ιωάννης

157

Più particolare

Valdagno, 21/2 Maggio Giugno 1819

Feci due voti una alla Beata Vergine Platitera, l’ altra al Miracoloso nostro Protettore. La grazia mi fu ampiamente accordata. Ella si porta bene. E l’ impressione che doveva farle la mia partenza non a in nessuna maniera affievolita la salute nè degradato le Sue forze fisiche... ed il coraggio che ella ebbe. Ed il favore del Cielo da cui sono stato accompagnato in questo viaggio, il quale non era assente da molti e molti pericoli... Tutto questo mi obbliga a offrire un ommagio di riconoscenza ai dattori della grazia. Me ne occupo da qui, e spero che Nicoletto sarà il portattore delle disposizioni che riguardano questo oggetto caro al mio cuore, poicchè riguarda la di Lei conservazione.

Questo ceno resti in famiglia. Ned’ esca dal circolo dei f(rate)llj, e sorelle. Le parole sarebbero vanità. E la vanità n(on) piace al Cielo. Le baccio le mani.

Il f(iglio) G(iovanni)

Εμπιστευτική

Βαλντάνιο, 21 Μαΐου / 2 Ιουνίου 1819

Έκαμα δύο αφιερώσεις, μίαν προς την Παρθένον Μαρίαν την Πλατυτέραν και την ετέραν προς τον Θαυματουργόν Προστάτην μας. Η χάρις μοι παρεσχέθη γενναιοφρόνως. Υμείς είσθε καλά. Και η εντύπωσις, την οποίαν ώφειλεν να προξενήση εις υμάς η αναχώρησίς μου κατ’ ουδένα τρόπον δεν εξησθένισεν την υγείαν, ούτε υπεβίβασεν τας φυσικάς υμών δυνάμεις... και το θάρρος, το οποίον υμείς είχατε. Και η Χάρις του Θεού υφ’ ης συνωδευθην κατά το ταξίδιον τούτο, όπερ δεν ήτο εστερημένον εκ πολλών και πολλών κινδύνων... Πάντα ταύτα υποχρεώνουν εμέ να προσφέρω προσφοράν ευγνωμοσύνης προς τοις παράσχοντας την Χάριτα. Επιμελούμαι περί τούτου εντεύθεν και ελπίζω ότι ο Νικολέττος θα είναι ο κομιστής των εντολών, αίτινες αφορώσιν εις το θέμα τούτο, αγαπητόν εις την ψυχήν μου καθ’ όσον αφορά εις την διατήρησιν υμών.

Η σημείωσις αυτή ας παραμείνη μεταξύ των μελών της οικογενείας. Ας μην εξέλθη αυτή εκ του κύκλου των αδελφών. Αι λέξεις θα ήσαν ματαιοδοξία. Και η ματαιοδοξία δεν αρέσει εις τον Θεόν. Ασπάζομαι τας χείρας υμών.

Ο υιός Ιωάννης

158

Valdagno, 21 Maggio / 2 Giugno 1819

Il quindicessimo giorno dopo la mia partenza da Corfù, ho anco comminciato la cura della acque minerali. Ne prendo mia libra e mi conviene percchè passo. Domani passiamo alla sorgente di Recquaro ove

prenderò allogio a fine di avere le acque di prima mano... Avrò due altri vantaggi. Sarò solo e goderò della vista e dell’aria di queste belle montagne. Niente di tutto questo a Valdagno, ove il mondo elegante va arrivare. Spero che quindici giorni, o tre settimane al più potranno bastare per rimontate un poco il basso ventre. Fata questa picciola cura ritorno con Rodostamo a Venezia. Devo colà finire i miei conti col s(ignor) Papadopoli, e non dispero di poterle forse mandare con Nicoletto la carozza a quattro posti per l’inverno. Sono in trattative coi fabricatori di Padova, ed aspetto loro risposte. Avrei desiderato che Nicoletto facesse il suo viaggio coll’ ottimo Vlassopulo.. Ma 1’ uno a bisogno delle acque, e l’ altro vuol arrivare un’ ora prima sentendo suo padre malato. Questa misura dunque non si può effettuare. Nicoletto non di meno partirà con altro incontro... Non ne mancano a Venezia. Spero la fregata in canale; a giudicare da qui li tempi sono stati favorevolissimi. Ed il Capitano Spencer desiderava arrivare in sei o sette giorni... Avrà fatto il suo possibile.

Quando io mi preparavo per Padova, il Barone Hahn secretarlo del Cavaliere Italinsky arrivò da Roma portando lettere da tutte le missioni d’ Italia. Tengo meco il corriere, e mi propongo di legere dimani i fasci di carte che mi si mandano, essendo io risoluto di n(on) occuparmi qui che di acque, di passagio, e di riposo. So che cosi facendo obedisco φ. 1v religiosamente / agli ordini che l’ Imperatore a degnato farmi ricevere colla spedizione di Müller. Portano in sostanza. Il primo vostro affare deve essere il pieno ristabilimento della vostra salute. Quello ottenuto occupatevi allora di tale, o tale altro oggetto... Non mi è dunque permesso di fare in modo diverso.

Non Le parlo colla presente del mio viaggio. Sarà dato di questo nelle lettere che apporterà a Corfù il cognato Rodostamo I miei saluti a tutti quanti. Abbraccio f(rate)llj e sorelle, e cognati, e nipoti ed amici· I miei complimenti alli signori della di Lei società. Dica a Gratagliano che ho rimesso tutte le sue lettere esattamente tanto a Barletta, che a Venezia. Mille cose all’ amabile s(ignor) Dottore Iseppo, ed all’ ottimo Licudj. Ella si conservi in salute per la nostra consolazione. Mi scriva. Non pretendo che una parola sola di Sua mano. Mi accordi sempre la di Lei benedizione, e sia meco sempre quella dei due sacromonaci Simeoni.

Il figlio Giovanni

Βαλντάνιο, 21 Μαΐου / 2 Ιουνίου 1819

Κατά την δεκάτην πέμπτην ημέραν της εκ Κερκύρας αναχωρήσεώς μου ήρχισα πάλιν την θεραπείαν διά των μεταλλικών υδάτων. Εκ τούτων λαμβάνω μίαν λίβραν και με ωφελεί καθ’ όσον διϋλίζεται. Αύριον θα μεταβώμεν εις την πηγήν του Ρεκοάρο, ένθα θα εγκατασταθώ επί τω σκοπώ όπως λαμβάνω τα ύδατα εκ πρώτης χειρός... Θα έχω και δύο άλλα πλεονεκτήματα, θα είμαι μόνος και θα χαρώ την θέαν και τον αέρα αυτών των ωραίων βουνών. Ουδέν τούτων εις Βαλντάνιο, ένθα πρόκειται να αφιχθή ο καλός κόσμος. Ελπίζω ότι δέκα πέντε ημέρες η το περισσότερον τρεις εβδομάδες θα είναι αρκεταί διά να θεραπεύσου ολίγον το χαμηλόν μέρος της κοιλίας. Γενομένης της μικράς ταύτης θεραπείας θα επιστρέψω μετά του Ροδοστάμου εις την Βενετίαν. Οφείλω εκεί να τελειώσω τους λογαριασμούς μου μετά του κυρίου Παπαδόπολι και δεν αποθαρρύνομαι εις το ότι θα δυνηθώ να αποστείλω διά του Νικολέττου την άμαξαν των τεσσάρων θέσεων διά τον χειμώνα. Ευρίσκομαι εις διαπραγματεύσεις μετά των κατασκευαστών της Πάδοβας και αναμένω τας απαντήσεις αυτών. Θα επεθύμουν όπως ο Νικολέττος ταξιδεύση μετά του εξαιρέτου Βλασσοπούλου. Όμως ο είς έχει ανάγκη των υδάτων και ο έτερος επιθυμεί να αφιχθή μίαν ώραν ενωρίτερον, πληροφορούμενος ότι ο πατήρ αυτού είναι ασθενής. Τούτο το μέτρον όθεν, δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθή. Ουχ ήττον ο Νικολέττος θα αναχωρήση μεθ’ ετέρας ευκαιρίας... Δεν λείπουν αυταί εν Βενετία. Ελπίζω ότι η φρεγάδα ευρίσκεται εις τον λιμένα εάν κρίνωμεν εκ του γεγονότος ότι ο καιρός υπήρξεν ευνοϊκώτατος. Και ο πλοίαρχος Σπένσερ επεθύμει να αφιχθή εντός εξ η επτά ημερών... Θα έπραττεν παν το δυνατόν.

Όταν εγώ ητοιμαζόμην διά την Πάδοβαν, ο Βαρώνος Hahn, γραμματεύς του Ιππότου Ιταλίνσκυ αφίχθη από την Ρώμην, κομίζων επιστολάς εξ απασών των εν Ιταλία διπλωματικών αποστολών. Κρατώ παρ’ εμοί το ταχυδρομείον και προυτίθεμαι να αναγνώσω αύριον τας δέσμας του χάρτου, τας οποίας μοι αποστέλλουν, αποφασισμένος ων όπως μη ενασχοληθώ εδώ παρά μόνον διά των υδάτων, της πεζοπορίας και της αναπαύσεως. Γνωρίζω ότι πράττων ούτως, φ.1v υπακούω μετά θρησκευτικής υπακοής / εις τας εντολάς, τας οποίας ο Αυτοκράτωρ ηυδόκησεν να μοι αποστείλη διά της αποστολής του Μύλλερ. Αυταί κατ’ ουσίαν λέγουσιν. Η πρώτη ενασχόλησις υμών οφείλει να είναι η πλήρης αποκατάστασις της υγείας υμών. Επιτευχθέντος τούτου ασχοληθήτε τότε μετ’ εκείνου ή μετά του άλλου θέματος... Δεν μοι είναι όθεν επιτρεπτόν να πράξω κατά διάφορον τρόπον.

Δεν σας ομιλώ διά της παρούσης περί του ταξιδίου μου. Τούτο θα ανακοινωθή υμίν διά των επιστολών, τας οποίας θα μεταφέρη εις την Κέρκυραν ο γαμβρός Ροδόσταμος. Τους χαιρετισμούς μου προς άπαντας. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς και φίλους.

Τας φιλοφρονήσεις μου προς τους κυρίους της συναναστροφής υμών. Ανακοινώσατε εις τον Γραταλιάνον ότι απέστειλα απάσας τας επιστολάς αυτού επακριβώς, τόσον εις την Μπαρλέτταν όσον και εις την Βενετίαν. Χιλίους χαιρετισμούς προς τον αξιαγάπητον Δόκτορα κύριον Ιωσήφ και προς τον εξαίρετον Λυκούδην. Υμείς διατηρήσατε εαυτόν εν υγεία προς παραμυθίαν ημών. Γράψατέ μου. Δεν απαιτώ παρά μόνον μίαν λέξιν εκ της χειρός υμών. Παρέχετέ μου πάντοτε τας ευλογίας υμών και ας είναι ωσαύτως μετ’ εμού και εκείνη των δύο ιερομονάχων Συμεώνων.

Ο υιός Ιωάννης

159

Valdagno, 22 Maggio / 3 Giugno 1819

Le ho scritto jeri con Naranzi, il quale è partito per Venezia col proponimento di dare le mie lettere a Vlassopulo. Le scrivo oggi con Barone Hahn, il quale spedisco a Roma. Arriverà spero la presente freschissima. Si sta preparando le stanze che occuperò dimani a Recquaro nella casa prescelta per avere le acque alla sorgente. È oggi il s(econ)do giorno che prendo formalmente le acque, il primo che venni qui avendole prese per provare. Mi giovano moltissimo. E spero un perfetto riordinamento non solo dai rimedi, ma più di tutto dalla beata sollitudine che si gode in queste montagne. Stanno giorni che faranno epoca, molto più cue quelli che succedaranno saranno burascosi per le molte occupazioni. Non di meno sono deciso di regolare colle mie forze, e sopra di tutto con molto esercizio di corpo. La vita che si passa qui è regolatis(im)a. Alle sei della matina le acque, alle nove una picciola collaziono. Poi passeggio fino alle 11. Lettura, e chiachere fino alle 3. Poi pranzo assai sobrio. Passeggio fino alle 6 e mezza. Poi lettura e chiachere, ed alle 10 a letto. La passegiata della matina si farà a cavallo, o di piccioli rimili, o di nudici ti, o di cavallini di queste montagne, i quali sono abbastanza ridicoli, e quindi indegni di un cavaliere della forza di Nicoletto. Costantino è oggi a Recquaro per regolare tutte queste parti del nostro servizio sanitario. Pedrochi mio antico amico, sta preparando della perfettissima ciocolata p(er) Lei, e Rodostamo gliela porterà. Chiudo qui, poicchè o altre lettere a scrivere, e percchè n(on) si vuole che bevendo acque si scriva molto. La raccomando ancora il regime, e la Sua conservazione la quale dal regime dipende. I miei salali a tutti quanti. Mi accordi la sua benedizione.

Il figlio Giovanni

Βαλντάνιο, 23 Μαΐου / 3 Ιουνίου 1819

Σας έγραψα εχθές διά του Ναράντζη, όστις ανεχώρησεν διά την Βενετίαν, προυτιθέμενος να παραδώση τας επιστολάς μου εις τον Βλασσόπουλον. Σας γράφω σήμερον διά του Βαρώνου Hahn, τον οποίον αποστέλλω εις την Ρώμην. Ελπίζω ότι η παρούσα θα φθάση ταχύτατα. Ετοιμάζονται ήδη τα δωμάτια, εις τα οποία θα εγκατασταθώ αύριον εις Ρεκοάρο, εις την επιλεγείσαν οικίαν διά να λάβω τα ύδατα από την πηγήν. Σήμερον είναι η δευτέρα ημέρα κατά την οποίαν λαμβάνω κανονικώς τα ύδατα, ενώ κατά την πρώτην ημέραν της αφίξεώς μου έλαβον αυτά δοκιμαστικώς. Με ωφελούν τα μάλα. Ελπίζω δε εις τελείαν αποκατάστασιν ουχί μόνον διά των φαρμάκων, αλλά προ πάντων εκ της μακαρίας απομονώσεως, ης απολαμβάνει τις εις αυτά τα όρη. Θα ακολουθήσουν ημέραι, αίτινες θα αφήσουν εποχήν· πολύ περισσότερον εκείνων, αίτινες θα ακολουθήσουν, θα είναι θυελλώδεις ένεκα των πλείστων ενασχολήσεων. Ουχ ήττον όμως απεφάσισα να διευθετήσω αυτάς διά των δυνάμεών μου και προ πάντων διά της ασκήσεως του σώματος. Η ζωή, την οποίαν διάγομεν εδώ είναι κανονικωτάτη. Εις τας έξ της πρωίας τα ύδατα, εις τας εννέα ένα μικρόν πρόγευμα. Έπειτα πεζοπορία έως τας 11. Ανάγνωσις και φλυαρία έως τας τρεις. Έπειτα γεύμα αρκούντως λιτόν. Πεζοπορία έως τας έξ και ημίσειαν. Έπειτα ανάγνωσις και φλυαρίαι και εις τας 10 εις την κλίνην. Ο περίπατος του πρωϊνού γίνεται εφ’ ίππου ή επί μικρών ημιόνων ή επί νεαρών ημιόνων ή επί μικρών ίππων των ορέων τούτων, οίτινες είναι αρκούντως γελοίοι και κατά συνέπειαν ανάξιοι ενός ιππέως της δυνάμεως του Νικολέττου. Ο Κωνσταντίνος είναι σήμερον εις Ρεκοάρο διά να διευθετήση πάσας τας λεπτομερείας της υγειονομικής ημών υπηρεσίας. Ο Pedrochi, ο παλαιός μου φίλος, ετοιμάζει τελειοτάτην σοκολάταν δι’ υμάς και ο Ροδόσταμος θα μεταφέρη αυτήν εις υμάς. Κλείω εδώ, καθ’ όσον έχω και ετέρας επιστολάς να γράψω και διότι δεν πρέπει πίων τα ύδατα αυτά να γράφω επί πολύ. Συσταίνω πάλιν υμίν την δίαιταν και την διατήρησιν της υγείας υμών, ήτις εκ της διαίτης εξαρτάται. Τους χαιρετισμούς προς άπαντας. Παράσχητέ μοι την ευλογίαν υμών.

Ο υιός Ιωάννης

160

Recoaro, 30 Maggio / 11 Giugno 1819

Scrivendo due parole a Benackj, ne profitto per mandarle le mie nuove. Sano assai buone. Le acque e la solitudine di Recoaro mi hanno

sommamente giovato. Le lunghe passegiate sull’asino hanno poi completato l’opera. Nicoletto non solo si porta bene, ma ingrassa. Partiremo da qui il 25, od al più tardi il 26. Passerò a Padova per poche ore onde decidermi su molte proposizioni che mi si fecero quanto alla carozza. Spero di avere una buonissima, comodissima, e n(on) cara. Andrò per un giorno a Venezia onde terminare alcune cosacie con Papadopoli. E poi mi metto in viaggio. E sia colla di Lei benedizione. Naranzi mi ha portato jeri da Venezia lettere di Viaro e di Agostino in data di 8/20 Maggio, due giorni dopo la mia partenza. Godo di saperla in buona salute. Ma mi avrebbe fatto più piacere di saperlo da Lei con una sola parola scritta dalla Sua mano, che baccio e ribaccio devotamente.

Darò a Naranzi due parole per le occasioni di mare se esse saranno intanto.

Saluto tutti quanti. E mi raccomando alle preci dei sacromonaci nostri.

Il fig(lio) Giovanni

Ρεκοάρο, 30 Μαΐου / 11 Ιουνίου 1819

Γράφων δύο λέξεις προς τον Μπενάκην, επωφελούμαι της ευκαιρίας διά να αποστείλω υμίν τα ειδήσεις μου. Είναι αρκούντως ικανοποιητικαί. Τα ύδατα και η απομόνωσις του Ρεκοάρο με ωφέλησαν τα μάλα. Οι μεγάλοι περίπατοι επί όνου συνεπλήρωσαν εν συνεχεία το έργον. Ο Νικολέττος όχι μόνον είναι καλά, αλλά και παχύνει. Θα αναχωρήσωμεν εντεύθεν εις τας 25 ή εις τας 26 το βραδύτερον. Θα μεταβώ εις Πάδοβαν δι’ ολίγας ώρας, διά να αποφασίσω επί των πολλών προτάσεων, τας οποίας μοι έκαμον διά την άμαξαν. Ελπίζω να αγοράσω μίαν πολύ καλήν, ανετωτάτην και ουχί κοστίζουσαν ακριβά. Θα μεταβώ διά μίαν ημέραν εις Βενετίαν διά να τελειώσω υποθέσεις τινάς μετά του Παπαδόπολι. Έπειτα δε θα αρχίσω το ταξίδιον. Ας είναι τούτο μετά της ευλογίας υμών. Ο Ναράντζης μοι εκόμισεν εχθές εκ Βενετίας επιστολάς του Βιάρου και του Αυγουστίνου υπό ημερομηνίαν 8/20 Μαΐου, τουτέστιν δύο ημέρας μετά την αναχώρησίν μου. Χαίρω μανθάνων υμάς έχοντας καλώς εις την υγείαν. Όμως θα μοι προσέφερεν μεγαλυτέραν ευχαρίστησιν να γνωρίζω τούτο εξ υμών διά μιας μόνης λέξεως, γεγραμμένης διά της χειρός υμών, την οποίαν ασπάζομαι και πάλιν ασπάζομαι μετ’ αφοσιώσεως.

Θα γράψω εις τον Ναράντζην δύο λέξεις διά των ευκαιριών της διά θαλάσσης επικοινωνίας, εάν τοιαύται υπάρξουν εν τω μεταξύ.

Χαιρετώ άπαντας. Και συσταίνω εαυτόν εις τας δεήσεις των ιερομονάχων ημών.

Ο υιός Ιωάννης

161

Recoaro, li 38 Maggio / 11 Giugno 1819

Le scrissi oggi per la via di Napoli. Ma non so lasciare partire Naranzi senza dargli la presente affincchè il p(ri)mo bastimento che partirà dopo Vlassopulo Lo apporti ancora delle mie nuove. Come Le dissi sono buonissime. Lo acque, il paese, la solitudine, il regimo e fino mai la passegiata sopra un buon asino, tutto tutto mi conviene infinitamente. Resteremo qui fino alle 25. Poi a Padova per decidere l’ affare della carozza a quattro posti. Ho molte proposizioni, e spero di poter conciliare un ben acquisto, e mandarglielo con Rodostamo.

Commincieranno i numeri delle mie lettere da quelle che rimetterò al cognato. Questa la considero ancora come biglietti scritti inter pacientes.

Le baccio le mani, e mi raccomando alle benedizioni dei sacromanaci nostri, ed alla Sua. Abbraccio f(rate)llj e sorelle, o cognati e nipoti. Saluto la di Lei società. Ho qui anch’io un Mustoxidj, il quale mi fa buona e utile compagnia.

Il figlio Giovanni

Ρεκοάρο, 30 Μαΐου / 11 Ιουνίου 1819

Σας έγραψα σήμερον διά της οδού της Νεαπόλεως. Όμως δεν δύναμαι να αφήσω να αναχωρήση ο Ναράντζης χωρίς να επιδώσω εις αυτόν την παρούσαν, ίνα διά του πρώτου πλοίου το οποίον θα αναχωρήση, μετά την αναχώρησιν του Βλασσοπούλου, λάβητε υμείς τας ειδήσεις μου. Ως είπον υμίν είναι πολύ καλαί. Τα ύδατα, η χώρα, η μόνωσις, η δίαιτα και έτι οι περίπατοι εφ’ ενός καλού όνου πάντα ταύτα με ωφέλησαν απείρως. Θα παραμείνωμεν εδώ έως τας 25. Μετά θα μεταβώ εις Πάδοβαν διά να αποφασίσω διά την υπόθεσιν της αμάξης των τεσσάρων θέσεων. Έχω πολλάς προτάσεις και ελπίζω ότι θα δυνηθώ να επιτύχω έν καλόν απόκτημα και να αποστείλω τούτο υμίν διά του Ροδοστάμου.

Θα αρχίσουν οι αριθμοί των επιστολών μου εξ εκείνων τους οποίους θα θέσω εις τας επιστολάς, άτινας θα κομίση ο γαμβρός. Την παρούσαν θεωρώ ακόμη ως έν σημείωμα γεγραμμένον προς συνεννόησιν ημών.

Ασπάζομαι τας χείρας υμών και συσταίνω εαυτόν εις τας ευλογίας των ιερομονάχων ημών και την ευλογίαν υμών. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελ-

φάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς. Χαιρετώ την συναναστροφήν υμών. Έχω και εγώ ωσαύτως εδώ ένα Μουστοξύδην, όστις μου κάμει επωφελή και καλήν συντροφίαν.

Ο υιός Ιωάννης

162

Valdagno, 11/23 Giugno 1819

Dopo avere bevuto con la più grande utilità 15 giorni di seguito, le acque di Recoaro alla fonte sono qui p(er) riposarmi un poco, e per regolare le picciolo cose che riguardano la partenza di Nicoletto e la mia. Naranzi venuto già a vedermi mi ha portato le lettere dei f(rate)llj del 25 Mag(gio) / 6 Giugno, in una delle quali ella mi fece la somma grazia di aggiungere due parole di Sua mano. Godo del pronto arrivo della fregata. Della soddisfazione che ella ne ha provato. Ma più di tutto della di Lei buona salute e del regime che ne è la causa principale. Continui dunque senza stancarsi a pranzare solo, ad eccezione di qualche giorno della settimana. Ma nei grandi caldi, fare a meno anco di questa eccezione. Poicchè il corpo nostro dal caldo è debilitato, e può meno sopportare le scorrezioni le più legieri delle quali venisse aggravato inopinatamente lo stomaco.

Nicoletto Le dirà come io seppi vivere prendendo le acque; e come il severo regime unito all’ accesione potentissima delle acque minerali abbia esso fatto miracoli sopra di me. Egli è certo che senza delle cure che feci avrei mal viaggiato o peggio ancora passato l’ inverno venturo.

Partirò dopo dimani dopo pranzo. A Vicenza lascierò Nicoletto ed io dormendo la notte arriverò a Milano. E di là per lo Sempiono mi renderò a Parigi. Una fregata Bussa mi aspetterà in Inghilterra per la fine del venturo mese. Ed io trovata là in essa mi imbarcherò per S(anto) Pietrobrugo. L’ Imperatore a degnato procurarmi tutti questi vantaggi, desiderando più di tutto farmi godere quelle di faticarmi il meno che far si può in corse postali.

φ. 1v / La ciocolata di Padova i libri, e la carozza a quattro buoni posti» Le arriveranno con Nicoletto. Le farò gustare più tardi anco la ciocolata di Milano. E da Parigi avrò cura di farle arrivare una buona provig(io)ne di libri che Le faranno passare le ore gradevolmente.

Dei detagli sopra cadauno degli oggetti qui annunziati si troveranno in lungo nella lettera che Le porterà Rodostamo. Scriverò pure con esso lui a tutti quanti. Intanto saluto tutti. Le baccio le mani, ed imploro sempre la Sua benedizione, e quella dei sacromonaci nostri Simeoni.

Il figlio Giovanni

Βαλντάνιο, 11/23 Ιουνίου 1819

Αφού έλαβα επί 1 5 συνεχείς ημέρας και μετά της πλέον δυνατής ωφελείας τα ύδατα του Ρεκοάρο από την πηγήν, ευρίσκομαι εδώ διά να αναπαυθώ επ’ ολίγον και διά να διευθετήσω τας μικράς υποθέσεις, αίτινες έχουν σχέσιν προς την αναχώρησιν του Νικολέττου και την ιδικήν μου. Ο Ναράντζης ελθών διά να με ιδή, μοι εκόμισεν τας επιστολάς των αδελφών της 25 Μαΐου / 6 Ιουνίου, εις μίαν εκ των οποίων υμείς μοι εκάματε την μεγίστην ευχαρίστησιν να προσθέσητε δύο λέξεις, γεγραμμένας διά της χειρός υμών. Χαίρω διά την ταχίστην άφιξιν της φρεγάδας· διά την ικανοποίησιν ην υμείς εδοκιμάσατε. Αλλά προ πάντων διά την καλήν υγείαν υμών και διά την δίαιταν, ήτις είναι η σπουδαιοτέρα αιτία αυτής. Συνεχίσατε όθεν, χωρίς να βαρύνεσθε, να γευματίζητε μόνον, εξαιρέσει μόνον ημέρας τινός της εβδομάδος. Όμως κατά τας ημέρας της μεγάλης ζέστης να απόσχητε και της τοιαύτης εξαιρέσεως. Καθ’ όσον το σώμα ημών εξασθενεί εκ της ζέστης και δύναται δυσκολώτερον να υπομένη και τας πλέον ελαφράς ατασθαλίας, δι’ ων θα επεβαρύνετο απροσδοκήτως ο στόμαχος.

Ο Νικολέττος θα σας ειπή πώς εγώ εγνώριζον να ζω λαμβάνων τα ύδατα και πώς η αυστηρά δίαιτα από κοινού μετά της συχνοτάτης λήψεως των μεταλλικών υδάτων έκαμεν θαύματα δι’ εμέ. Τούτο είναι βέβαιον, ότι άνευ της θεραπείας την οποίαν έκαμα ήθελον ταξιδεύσει δυσκόλως και χειρότερον εισέτι ήθελον διέλθη τον προσεχή χειμώνα.

Θα αναχωρήσω μεθαύριον μετά το γεύμα. Εις την Βιτσέντσαν θα αφήσω τον Νικολέττον και εγώ ταξιδεύων την νύκτα, θα φθάσω εις το Μιλάνο. Εντεύθεν δε και μέσω του Σεμπιόνε θα μεταβώ εις Παρισίους. Μία ρωσική φρεγάδα θα αναμένη εμέ εις την Αγγλίαν, εις τα τέλη του προσεχούς μηνός. Εγώ δε συναντών αυτήν εκεί θα επιβιβασθώ αυτής διά την Αγίαν Πετρούπολιν. Ο Αυτοκράτωρ ηυδόκησεν να μοι προμηθεύση όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, επιθυμών προ πάντων να απολαύσω αυτών, παρά να υποστώ τας ταλαιπωρίας, τας οποίας προξενούν αι ταξιδιωτικαί άμαξαι.

φ. 1v / Η σοκολάτα της Πάδοβας, τα βιβλία και η άμαξα των τεσσάρων θέσεων αφιχθήσονται υμίν διά του Νικολέττου. Αργότερον θα σας κάμω να δο-

κιμάσητε και την σοκολάταν του Μιλάνου. Εκ Παρισίων δε, θα σας αποστείλω μίαν καλήν συλλογήν βιβλίων, τα οποία θα συντελούν ώστε να διέρχησθε ευχαρίστως τας ώρας υμών.

Λεπτομερείας δι’ έκαστον των αντικειμένων, των ενταύθα αναφερομένων, θα εύρητε πολλάς εις την επιστολήν, την οποίαν θα κομίση υμίν ο Ροδόσταμος. Θα γράψω ωσαύτως και εγώ προς άπαντας. Εν τω μεταξύ χαιρετώ άπαντας. Ασπάζομαι τας χείρας υμών και επικαλούμαι πάντοτε την ευλογίαν υμών ως και εκείνην των ιερομονάχων ημών Συμεώνων.

Ο υιός Ιωάννης

163

No 5

Milano, li 18/30 Giugno 1819

La presente Le arriverà, piacendo a Dio, con Nicoletto Rodostamo. Lo lasciai a Vicenza quattro giorni fa senza avere avuto il tempo durante la cura di scrivere le mie lettere per Corfù. Tante e tante sono state le seccature ed i corrieri che vennero cercandomi nelle montagne di Recoaro... Le parlerò dunque della mia cura. Delle grazie ottenute dalla providenza mercè la di Lei benedizione. Del viaggio che intraprendo. Delle mie speranze, e finalmente delle commissioni che adempierà Rodostamo col suo arrivo.

Cura. Il mio corpo ne aveva il più grande bisogno. Essa comminciò spontaneamente o per l’azione del movimento maritimo. Il quattro giorno della mia imbarcazione, il ventre comminciò a scaricarsi di masse enormi di materie billiose. A Venezia Aglietti ne giudicò favorevolmente, e sugeri le acque di Recoaro. Le presi, non senza soportare le noje ed i fastidj che sogliono accompagnare l’ uso di questo sovrano rimedio. È cosa sorprendente, la massa delle materie uscite dal mio corpo durante la cura e fino a questi ultimi giorni. Bilie purissima concretata e fissa da lungo tempo nelle pareti degli intestini... I medici che ho voluto consultare mi felicitano di un tanto risultato, e sopra tutto di averlo cosi ben preparato col viaggio di mare... Aggiungono che se n(on) avessi per dovere a viaggiare, mi ordinerebbero un viaggio, quello solo essendo il mezzo di complottare la cura. Non posso disconvenire. Sono pittore anch’iο. E sento con doppia persuazione, quella cioè da sentimento interno, e quella dettata dalla ragione che la provigione di salute, e di forzo di cui debbo munirmi, n(on) si poteva nè si può fare in altra maniera. Siane dunque lodata la Providenza che mi protegge.